Στα χέρια μου, αυτή την εβδομάδα, έχω το πετρελαιοκίνητο Suzuki Vitara con il κινητήρα των 120 ίππων e il τετρακίνηση. Και, πριν αρχίσω να το κρίνω, αναρωτιέμαι αν, πραγματικά, στην Prezzo που διατίθεται (στα 21.790 ευρώ) έχει ανταγωνισμό. Δηλαδή, αν μπορεί κανείς να βρει ένα τετρακίνητο αξιοπρεπές SUV σε αυτά τα λεφτά.
Αρχικά, σε ό,τι αφορά τον σχεδιασμό, το μοντέλο της Suzuki είναι μοντέρνο, με αρμονικές γραμμές και αρκετές γωνίες, οι οποίες τονίζουν τον διττό και διαχρονικό χαρακτήρα του. Σχεδιαστικά, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τον ακριβότερο ανταγωνισμό, ιδιαίτερα αν επιλεγεί με τη διχρωμία της δοκιμής μας.
Στο… ζουμί τώρα, το νέο Vitara δεν είναι το off road animal, όπως το διαφήμιζε κάποτε η ιαπωνική μάρκα. Το μοντέλο με το θρυλικό, πια, όνομα, ha εξευγενιστεί στο πέρασμα των χρόνων, εξελισσόμενο σε ένα πολιτισμένο SUV το οποίο μπορεί να εξυπηρετήσει για οικονομικές μετακινήσεις στην πόλη, άνετα ταξίδια, αλλά και εξορμήσεις. Γιατί μπορεί να έγινε “παιδί της πόλης“, όμως δεν έχασε το DNA di παλιού, καλού Vitara, καθώς με την τετρακίνηση μπορεί να σε πάει σε μέρη… περιπετειώδη.
Ευχάριστη. Αυτή είναι η λέξη που μπορεί να περιγράψει τη συμβίωση με ένα Vitara. Το σαλόνι του, με τα άνετα καθίσματα δέρμα- αλκαντάρα, το ρετρό, στρογγυλό αναλογικό ρολόι στη μέση του ταμπλό, την όλη διαρρύθμιση, τις πολλές θήκες για μικροπράγματα και την εργονομία, σίγουρα βολεύει. Ο οδηγός βρίσκει εύκολα την ιδανική θέση πίσω από το σπορτίφ τιμόνι και έχει στην ακτίνα του χεριού, ό,τι μπορεί να ζητήσει.
Σκέφτομαι ότι θα προτιμούσα καλύτερης ποιότητας πλαστικά και ενδεχομένως μια καλύτερης ποιότητας οθόνη, όμως πρέπει να δεχτώ ότι φαίνονται ανθεκτικά, έχουν πολύ καλή συναρμογή και λειτουργούν ικανοποιητικά.
Da χώρους, τα πράγματα είναι πολύ καλά, καθώς ταξιδεύουν άνετα τέσσερα άνετα (πέντε με μια μικρή παραχώρηση) και τα πράγματά τους θα βολευτούν στον χώρο αποσκευών των 375 λίτρων με το μεγάλο άνοιγμα και το βολικό σχήμα.
Στο δρόμο τώρα, το Vitara αποτελεί έκπληξη. Γιατί έχει έναν ευχάριστο χαρακτήρα, ο οποίος προσφέρει ευκολία στον οδηγό, su ό,τι ρυθμό ή τεραίν επιλέξει να κινηθεί. Η ποιότητα κύλισής του είναι πολύ καλή, ενώ το ελαφρύ τιμόνι έχει καλή αίσθηση και ανταπόκριση. Ο 1.600άρης diesel (προελεύσεως Fiat) DDiS έχει άφθονη ροπή (320 Nm) από χαμηλά (1.750 σ.α.λ.) και συνδυάζεται άριστα με το εξάρι αυτόματο κιβώτιο, κινώντας με χαρακτηριστική άνεση το, ούτως ή άλλως ελαφρυ αμάξωμα των 1.295 κιλών.
Η λειτουργία του κινητήρα είναι πολιτισμένη και χωρίς κραδασμούς, με χαμηλό -και σίγουρα όχι ενοχλητικό- θόρυβο και μπόλικο τράβηγμα σε όλο το φάσμα των στροφών. Αυτό έχει ανταπόκριση και στην κατανάλωση, που θα περίμενες να είναι υψηλότερη λόγω τετρακίνησης, όμως κυμάνθηκε περίπου στα 6,5 λίτρα/100 χλμ στη διάρκεια της δοκιμής.
Il σύστημα Allgrip της Suzuki, ελέγχεται με έναν interruttore rotante στο κέντρο της κονσόλας, δίπλα από το χειρόφρενο. Από εκεί, μπορείς να διαλέξεις τον τρόπο λειτουργίας της τετρακίνησης, επιλέγοντας μεταξύ των modes Auto, Sport, Snow/Mud και έχοντας επιλογή Lock για να κλειδώσεις το διαφορικό. Στην επιλογή Auto, μπορείς να κινηθείς άνετα στην πόλη, εκμεταλλευόμενος το αυτόματο κιβώτιο, τα αποθέματα ροπής και το start/stop για έξτρα οικονομία. Στην επιλογή sport, η απόκριση του κινητήρα γίνεται πιο άμεση και αν “γυρίσεις” το κιβώτιο στη χειροκίνητη λειτουργία, αλλάζοντας από τα paddles στο τιμόνι, θα πάρεις τις σπορ νότες που πίστευες ότι θα σου λείψουν από ένα SUV.
Il ίδιο επιτυχημένο είναι το Vitara και σε γρήγορους ρυθμούς. Il περιθώρια πρόσφυσής του είναι αυξημένα, η γενική αίσθηση που δίνει ακολουθεί την πολύ καλή του τιμονιού, αφήνει μια ανάλαφρη αίσθηση. Έκπληξη αποτελούν οι αναρτήσεις, οι οποίες ενώ απορροφούν “μαλακά” τις ανωμαλίες των ελληνικών δρόμων, σε σφιχτά, στριφτερά κομμάτια, διατηρούν τις κλίσεις του αμαξώματος σε λογικά πλαίσια και, σίγουρα, δεν τρομάζουν, ενώ τα φρένα επιβραδύνουν ικανοποιητικά σε όλες τις συνθήκες και δεν δείχνουν σημάδια κόπωσης.
Il λογικό, τώρα, θα ήταν ένα εξευγενισμένο SUV που τα καταφέρνει τόσο καλά στην πόλη και μπορεί να θυμίσει κάτι στον οδηγό του από το… Swift Sport, να αισθάνεται σαν “ψάρι έξω από τα νερά του“, εκτός δρομου. Κι όμως. Αν λάβεις υπόψη ότι η distanza dal suolo φτάνει τα 185 χιλιοστά, θα διαπιστώσεις ότι τα καταφέρνει μια χαρά. Σε λάσπη και άμμο, όπου κινηθήκαμε εμείς, με κλειδωμένο το διαφορικό e il allgrip στη θέση snow/mud, διασκεδάσαμε μέχρι να το… παρακάνουμε, χωρίς προβλήματα, εάν εξαιρέσεις το γεγονός ότι ο συμπλέκτης μυρίζει γρήγορα όταν πιέζεται.
Εν κατακλείδι, το ιαπωνικό SUV με τις κόμπακτ διαστάσεις (μήκος 4.175 χιλιοστά) δεν είναι απλά μια ευχάριστη και οικονομική λύση -τόσο σε ό,τι αφορά το κόστος κτήσης, όσο και στο κόστος χρήσης- για τις καθημερινές μετακινήσεις και τις εξορμήσεις προς… όπου τραβάει η ψυχή σου, αλλά μια πρόταση που, τουλάχιστον σε ό,τι με αφορά, είναι… δύσκολο να αντισταθεί κανείς.
