Τέρμα τα κόμπλεξ των προηγούμενων δεκαετιών: Ένα αυτοκίνητο, σήμερα, μπορεί να είναι ασφαλές, γρήγορο, ευέλικτο, πολύ οικονομικό, εμφανίσιμο, με χώρους που να ικανοποιούν την οικογένεια, αλλά και τη δουλειά και, γενικώς, να τα κάνει όλα καλά. “Πρεσβευτής” αυτού του δόγματος, είναι το Mini Cooper Clubman D, με το οποίο συμβίωσα στις… μεγάλες ζέστες.
Το Clubman, με το μακρύτερο αμάξωμα και τις χαρακτηριστικές πίσω πόρτες, πρωτοεμφανίστηκε το 1969 και έγινε ιδιαίτερα αγαπητό από τους επαγγελματίες για ευνόητους λόγους. Τα χρόνια πέρασαν, οι εποχές άλλαξαν και το “μικρομέγαλο” Mini έρχεται να ικανοποιήσει εντελώς διαφορετικές προτιμήσεις, καθώς έχει σήμερα, πιο premium χαρακτήρα.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, μιλάμε για ένα επιμηκυμένο Mini, που έχει καταφέρει να δημιουργήσει την πιο φιλόξενη, από άποψης χώρων και όχι μόνο καμπίνα σε μοντέλο της σειράς, χωρίς όμως να χάσει σε τίποτα από τον χαρακτήρα του. Τουναντίον, αυτή η “καρτ” αίσθηση που έχουν όλα τα Cooper, είναι ενισχυμένη!
Ο αντισυμβατικός τρόπος ανοίγματος των πορτών, παρέχει ευκολία φόρτωσης
Αλλά, ας αρχίσουμε από την εμφάνιση. Το εξάπορτο Mini της δοκιμής μας, είναι βαμμένο σε ένα πανέμορφο γκρι/ανθρακί χρώμα, που συνδυάζεται άριστα με τις μαύρες ζάντες και τις λεπτομέρειες χρωμίου. Μέχρι τη… μέση, δεν καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για Clubman, ώσπου να φτάσεις στο πίσω μέρος και να δεις το “έξτρα” μήκος και τις δύο πόρτες που δίνουν πρόσβαση στον χώρο αποσκευών.
Όμοια εικόνα και στο εσωτερικό. Ο οδηγός βολεύεται στην άριστη -και ρυθμιζόμενη παντοιοτρόπως- θέση με την πολύ καλή περιμετρική ορατότητα και αντικρύζει την… κλασική εικόνα ενός Mini. Το στρογγυλό καντράν μπροστά του, την στρογγυλή οθόνη στη μέση του ταμπλό που συγκεντρώνει όλες τις λειτουργίες του infotainment και ελέγχεται από τον πιεζοπεριστροφικό διακόπτη που βρίσκεται εμπρός από το μεσαίο υποβραχιόνιο.
Από την πρώτη κιόλας επαφή με το -δίχρωμο- εσωτερικό, καταλαβαίνεις την προσοχή που έχει δοθεί στην εργονομία και την προσπάθεια να δοθεί πιο premium χαρακτήρας, με την αναβαθμισμένη ποιότητα των μαλακών και όχι μόνο πλαστικών και το φινίρισμα στα υλικά, που είναι αντιληπτό ακόμα και από το πόσο… ευχάριστη είναι η αφή τους. Οι επιβάτες, εμπρός και πίσω, όσο… ογκώδεις και αν είναι δεν θα δυσκολευτούν να βολευτούν ακόμα και για μακρύ ταξίδι, όπως και φυσικά το ίδιο θα συμβεί και με τις αποσκευές τους, που θα χωρέσουν εύκολα στο πορτ μπαγκάζ των 360 λίτρων. Η πρόσβαση στον χώρο αποσκευών γίνεται ανοίγοντας δύο πόρτες, γεγονός που δεν βολεύει ιδιαίτερα όταν έχεις φορτωμένα χέρια, όμως από την΄αλλη, έχει το μεγαλύτερο άνοιγμα της κατηγορίας και, όταν ανοίξουν, ευκολότατη πρόσβαση.
Αίσθημα σπορ και πολυτέλειας στο εσωτερικό και αυτού του Mini
Σημείο στο οποίο παίρνει εύφημο μνεία το Mini Clubman, είναι το γεγονός ότι έχει αεραγωγούς για τον κλιματισμό και για τους πίσω επιβάτες, κάτι που σπάνια -άν όχι ποτέ- συναντάς σε αυτή την κατηγορία. Και κάτι που τις ημέρες του καύσωνα αποδείχθηκε… σωτήριο για τους πίσω επιβάτες, σε συνδυασμό με τον, άριστο σε απόδοση κλιματισμό του Mini (γιατί, στην Ελλάδα είμαστε και θα έπρεπε να δίνουμε σημασία στην απόδοση του κλιματιστικού).
Πώς πάει
Η πλέον ευχάριστη έκπληξη της δοκιμής όμως, είναι ο τρόπος με τον οποίο κινείται στο δρόμο το One D Clubman. Το μοντέλο φοράει τον 12βάλβιδο 3κύλινδρο TwinPower Turbo των 1,5 λίτρων που αποδίδει 116 ίππους στις 4.000 rpm και 27,5 kgm ροπή στις 1.750 rpm. Η λειτουργία του, απέχει πολύ από αυτή που θα περίμενες από έναν τρικύλινδρο και ομοιάζει περισσότερα με τα δημιουργήματα της BMW, που φημίζονται -όχι αδίκως- για την πολιτισμένη λειτουργία τους, το ηχόχρωμα και την απόδοσή τους.
Η κίνηση μεταδίδεται στους εμπρός τροχούς μέσω ενός χειροκίνητου κιβωτίου 6 σχέσεων, που κουμπώνει εύκολα και γρήγορα σε όλες τις συνθήκες. Παρότι οι αριθμοί δεν… λένε την αλήθεια σε σχέση με τη σβελτάδα που δείχνει, ο πάντα πρόθυμος κινητήρας επιταχύνει το βάρους 1.400 κιλών -βασισμένο στο πάτωμα της Σειράς 2 της BMW- αμάξωμα από στάση στα 100 χ.α.ω. σε 10,7 δευτερόλεπτα, με την τελική ταχύτητα να ξεπερνά τα 190 χ.α.ω.
Στην πράξη, όταν ο οδηγός επιλέξει το πρόγραμμα Sport και επιλέξει να “κυνηγήσει” τα όριά του, θα ανταμειφθεί -και- από το συγκεκριμένο Mini, το οποίο αξιοποιεί προς όφελός του το, μακρύτερο κατά 10 εκατοστά από το πεντάθυρο Mini μεταξόνιό του. Με “όπλο” την άριστη πληροφόρηση και την κορυφαία κατευθυντικότητα που του χαρίζει το τιμόνι, αλλά και τις σχετικά σκληρές αναρτήσεις του -που ενδεχομένως να δυσανασχετήσουν σε δρόμο με πολύ έντονες ανωμαλίες-, το One D Clubman μπορεί να γίνει όσο σπορ δεν το περιμένει κανείς, ανεβάζοντας τα όριά του πολύ ψηλά και παρέχοντας σταθερότητα βγαλμένη από άλλα… μηχανήματα. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε μια κλειστή, γρήγορη διαδρομή, ο έμπειρος οδηγός θα μπορέσει να αξιοποιήσει όχι μόνο το καλό πάτημα του εμπρός μέρους, αλλά και τη συμμετοχικότητα του πίσω.
Η “υποδοχή” που σου κάνει το Mini, φωτίζοντας με το λογότυπο της εταιρείας το έδαφος, είναι εντυπωσιακή
Πολύ καλή δουλειά έχει γίνει στα φρένα του, τα οποία ανταποκρίνονται σε όλες τις συνθήκες και έχουν άριστη αίσθηση στο πεντάλ (37 μέτρα για την ακινητοποίηση από τα 100 χ.α.ω.). Και, σημαντικό είναι το γεγονός πως τα φρένα του One D Clubman ακολούθησαν την πορεία του υπόλοιπου συνόλου και δεν έδειξαν να κουράζονται ούτε στο ελάχιστο, ακόμα και όταν πιέστηκαν εκτός ορίων στις συνθήκες του ελληνικού καύσωνα.
Αν το One D Clubman είναι άνετο, χρηστικό, πρακτικό, αλλά δεν χάνει σε συμμετοχικότητα και οδηγική ευχαρίστηση, είναι ένας άλλος τομέας ο οποίος είναι… κρίσιμος για τα ελληνικά δεδομένα: Η οικονομία. Το 1.500άρι πετρελαιοκίνητο σύνολο παραμένει οικονομικότατο υπό όποιες συνθήκες και αν οδηγηθεί και, στη διάρκεια της δικής μας (γρήγορων ρυθμών) δοκιμής, η μέση κατανάλωση έφτασε στα 5,9 lt/100 km.
