The Peugeot 308GT είναι ένα από τα αυτοκίνητα που περίμενα με αγωνία να οδηγήσω. Η γνωριμία μου με το απλό 308 με άφησε άφωνο και μου εξήγησε γιατί οι Γάλλοι μίλαγαν με υπεροψία γι αυτό το πλαίσιο και στην ελληνική αντιπροσωπεία το περιέγραφαν ως “αυτοκινητάρα“. Έλεγα, τότε, λοιπόν, πως όταν έρθουν οι γρήγορες εκδόσεις του 308, θα κλάψουν μανούλες.
For the βενζινοκίνητο 308 GT (υπάρχει και πετρελαιοκίνητο), με το μοτέρ των 1,6 λίτρων και των 205 ίππων, έχω πολλά να πω. Θα προσπαθήσω να τα συμπυκνώσω. Πριν αρχίσω με τα ξενέρωτα, θα περιγράψω τη σκηνή της παράδοσης του 308 GT στα χέρια μου από τον Παναγιώτη (δοκιμάζει τα SUV και τα off road για το TopSpeed.gr): Μπαίνει στο γραφείο, έρχεται κατά πάνω μου, μου δίνει το κλειδί και μου φωνάζει: “Πάρτο απο δω το δαιμονισμένο σου! Πώς κάνει έτσι, σα να είναι δαιμονισμένο“! Παρακάτω, θα δούμε αν είχε δίκιο και πώς του έκανα… εξορκισμό.
Εμφανισιακά, είναι αυτό που περίμενες. Εντυπωσιακές ζάντες και σπόιλερ all over it, που θα παρατηρήσει όμως μόνο το μάτι του petrolhead. Στον αδαή, η εικόνα του πεντάθυρου λιονταριού, δεν μπορεί παρά να δείχνει φινετσάτη. Χωρίς οπτικές υπερβολές, η Peugeot έχει πετύχει ένα φινετσάτο, σπορ look. Η έκδοση της δοκιμής μας, ήταν σε ένα μπλε σκούρο χρώμα, για το οποίο όλοι όσοι ρώτησα, μου έλεγαν ότι θα το προτιμούσαν, μαζί με τα φιμέ τζάμια. Όχι εγώ. Θα επέλεγα κάτι πιο χτυπητό, ή καλύτερα, τη διχρωμία (το 308 Gti με τη διχρωμία με χάραξε). Και ας δίνει τη διχρωμία μόνο στο Gti…
At Inside, η εικόνα είναι η αναμενόμενη: Ένα απίστευτο τιμονάκι σε μικρό μέγεθος, ο πίνακας οργάνων εν είδει HUD πάνω από αυτό. Καθισματάρες ημιμπάκετ με δέρμα- αλκαντάρα, μια ευμεγέθης οθόνη αφής στο κέντρο του ταμπλό και… τίποτε άλλο. Η Peugeot έχει επιλέξει να μην έχει κουμπιά στο ταμπλό και να συγκεντρώσει όλα τα χειριστήρια στην οθόνη. Καλή ιδέα και λειτουργεί.
Πιο χαμηλά, ο επιλογέας από το εξάρι κιβώτιο, πιο κάτω το start/stop button, το κουμπί επιλογής sport mode και το κουμπί του χειρόφρενου. Γιατί κουμπί βρε άνθρωποι σε αυτό το αυτοκίνητο; Πιο πίσω, μια (μόνο) ποτηροθήκη και το armrest με τον αποθηκευτικό χώρο κάτω του. Σε ό,τι αφορα την ποιότητα των υλικών και τη συναρμογή τους, είναι άριστη και, κατά την άποψή μου, αποτελεί στιγμη για την οποία η Peugeot θα έπρεπε να υπερηφανεύεται.
How's it going?
Ήρθε η ώρα λοιπόν να το δοκιμάσουμε. Στη normal λειτουργία, ο ήχος και γενικότερα ο τρόπος που δουλεύει το 308 GT σε κάνουν να πιστεύεις ότι οδηγείς το απλό 308. Πατάω το κουμπί Sport, λοιπόν.
Το καντράν, που η Peugeot έχει τοποθετήσει να βλέπεις πάνω και όχι μέσα από το τιμόνι, για να μην αποσπάται η προσοχή σου από το δρόμο, παίρνει ένα έντονο κόκκινο χρώμα. Ανάμεσα από στροφόμετρο και κοντέρ, επιλέγω τις ενδείξεις της ιπποδύναμης, ροπής και boost που χρησιμοποιώ, αντι του επιταχυνσιόμετρου και των άλλω επιλογών. Κουμπώνω την πρώτη, βυθίζω το γκάζι στο πάτωμα, αφήνω συμπλέκτη και… αλληλούια!
Το 308GT ξεχύνεται μπροστά με έναν βρυχηθμό απίστευτων τόνων, που με κάνει να αναφωνήσω: “Ωχ”! Ο ήχος των δύο τεράστιων εξατμίσεων του 308GT είναι ό,τι καλύτερο θα ακούσεις σε 1,6, θυμίζει έντονα supercar και, σίγουρα, κατασκευή πολύ περισσότερων κυβικών και ίππων. Ακριβώς όπως θα έπρεπε να βρυχάται ένα λιοντάρι.
Κουμπώνω δευτέρα στο ακριβέστατο και ταχύ κιβώτιο του λιονταριού και επιταχύνω εν μέσω ουρλιαχτών που φτάνουν στην κορύφωση στις 6500 σαλ, λίγο πριν τον κόφτη. Κουμπώνω τρίτη, τέρμα γκάζι και βλέπω το μπαρόμετρο στον πίνακα μπροστά μου να φουσκώνει ως τα 2,2 bar. Ηδονή , και ας αισθάνομαι ότι θα ήθελα λίιιιγη παραπάνω δύναμη.
Πλησιάζω σε στροφή. Πλακώνομαι στα φρένα, κατεβάζοντας και επιβραδύνω ακριβώς όσο θέλω, χωρίς δράματα. Τα φρένα του είναι δυνατά και αποτελεσματικά.
Πλασάρομαι στη στροφή. Με αυτό το τιμόνι, προσεύχομαι το στροφιλίκι να μην τελειώσει ποτέ. Όχι μόνο επειδή είναι ακριβές σαν διαβήτης και συνεργάζεται άριστα με το πλαίσιο- ποίημα, κατευθύνοντας το 308 μου όπου θέλω, χωρίς… δράματα. Αλλά και επειδή είναι τόσο μικρό, που μου θυμίζει τις τιμονιέρες των παιχνιδομηχανών. Ναι, μ’ αυτό το τιμόνι, αισθάνομαι παιδί ξανά!
Γενικά, η συμπεριφορά του 308 GT είναι ουδέτερη και τα όρια πρόσφυσής του αρκετά υψηλά, όπως ακριβώς τα περίμενα. Όταν το πιέσεις πολύ, στα κλειστά κομμάτια, μπαίνει με τα τέσσερα, προειδοποιώντας με όταν ετοιμάζεται να φύγει. Και, όταν το πιέσω πιο πολύ, τα ηλεκτρονικά (τα οποία δεν είναι δυναστικά και απενεργοποιούνται πλήρως) επεμβαίνουν, διατηρώντας τη γραμμή που θέλω. Στα δε ανοιχτά κομμάτια, η σταθερότητά του είναι παροιμιώδης.
Τώρα, θα ξέρεις ότι εκ… φύσεως, όλα (εντάξει, αυτά με πιο σπορ προσανατολισμό) τα μοντέλα της Peugeot έχουν τον rear axle ρυθμισμένο από το εργοστάσιο να συμπεριφέρεται σαν παθητική τετραδιεύθυνση. Δες για παράδειγμα τα 106 Rallye που άφησαν ιστορία με το πάτημά τους. Το άφημα του γκαζιού, ενώ τα πιέζεις, οδηγεί σε ξεκόλλημα της ουράς. Αυτό, δεν έγινε μόνο για να σε βοηθά να παίξεις, αλλά και κυρίως να σε βοηθά να διορθώσεις την πορεία σου με αστραπιαία (αλλά ριψοκίνδυνα) πάτα- άσε.
Το 308GT, άραγε, διατηρεί αυτή την παράδοση του παιχνιδιάρικου χαρακτήρα, εκτός από το να επιβεβαιώνει το κλισέ ότι “τα γαλλικά στρίβουν”; Διαπιστώνω ότι το 308GT σε αφήνει να παίξεις, αν το κάνεις επί τούτου. Δηλαδή, αν το κυνηγήσεις με τιμονιά και άφημα του γκαζιού στο κατάλληλο σημείο, θα ξεκολλήσει την ουρά, βάζοντάς σε σε μια ελεγχόμενη πλαγιολίσθηση. Τα ηλεκτρονικά βοηθήματα θα σε αφήσουν, επεμβαίνοντας λίγο πριν η κατάσταση αρχίζει να φεύγει από τον έλεγχο.
Συνοψίζοντας, θα πω ένα εύγε για την κατανάλωση, την οποία εγώ, με διαδρομές μόνο στη θέση Sport και με το… βαρύ δεξί μου πόδι άφησα κάπου στο 7,5. Αυτό, είναι ικανό να σου εξηγήσει γιατί δεν θα το ήθελα 30-40 άλογα πιο δυνατό. Γιατί, όπως είναι, είναι ιδανικό για καθημερινό.
Πάντως, αν ήταν στο χέρι μου, θα άλλαζα δυο τρία πράγματα. Πρώτα πρώτα, το ηλεκτρικό χειρόφρενο. Σε ένα σπορ αυτοκίνητο, ταιριάζει μόνο το παραδοσιακό. Έπειτα, θα έβαζα δύο ποτηροθήκες στο κέντρο. Τέλος, η Peugeot έχει τοποθετήσει τους δείκτες σ.α.λ. και χ.α.ω. να ανεβαίνουν αντικρυστά. Δηλαδή, του κοντέρ (αριστερά) από τα αριστερά προς τα δεξιά, ενώ του στροφομετρου (δεξιά) από τα δεξιά προς τα αριστερά. Δε λέω, βολεύει, αλλά προτιμώ το συμβατικο. I m a creature of habit… Να αναφέρω επίσης πως η ομάδα του TS παρατήρησε ότι ο θεικός ήχος του 308GT ήταν προσανατολισμένος να πορώνει ακουστικά πιο πολύ τον οδηγό, παρά τους εξωτερικούς παρατηρητές.
Εν κατακλείδι λοιπόν, θα το έπαιρνα; Αρχικά, το βάζω στο Garage του TopSpeed.gr μόνο και μόνο για να τ’ ακούω να φωνάζει, όποτε εχω ακεφιες. Όμως, δεν είναι μόνο αυτό. Το 308GT είναι ιδανικό για τον Petrolhead της εποχής μας, αφού σαν άλλος δρ Τζέκυλ και μίστερ Χάιντ, μεταμορφώνεται όπως το προστάξεις: Από οικονομικό αυτοκίνητο πόλης για να πηγαινοέρχεσαι στη δουλεια χωρίς έξοδα και υποχωρήσεις, σε άνετο και ήσυχο οικογενειακό για να κάνεις τα ταξίδια σου και σε ενθουσιώδες hot hatch για ξέφρενη διασκέδαση σε απομονωμένα στροφιλίκια, τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Τι άλλο μπορεί να ζητήσει κανείς; Τίποτε άλλο, μέχρι η Peugeot να μας φέρει το 308 Hybrid R (το πιάσατε το υπονοούμενο, έτσι;)…
