Σαράντα και κάτι μέρες μετά από το τροχαίο που στοίχισε τη ζωή στον δημοφιλή τραγουδιστή Παντελή Παντελίδη και τραυμάτισε βαριά τις δύο συνεπιβάτιδές του, διαρρέεται το αποτέλεσμα των αιματολογικών και τοξικολογικών εξετάσεων που έγιναν στο σώμα του. Η Ελλάδα, αυτή τη φορά, si blocca. Αλλά γιατί;
Επειδή, λέει, το ποσοστό αλκοόλ στον οργανισμό του, ξεπερνούσε το 1,5 γραμμάριο ανά λίτρο αίματος (o ελεγχόμενος οδηγός θεωρείται ότι βρίσκεται υπό την επίδραση οινοπνεύματος όταν το ποσοστό αυτού στον οργανισμό είναι από 0,50 γραμμάρια ανά λίτρο αίματος ή πάνω από 0,25 χιλιοστά του γραμμαρίου ανά λίτρο εκπνεόμενου αέρα). Αλλά, με κίνδυνο να επαναληφθώ, θα το ξαναπώ: Όλο αυτό που συμβαίνει, είναι και πάλι υποκριτικό.
Αυτό το (αδικοχαμένο, φυσικά) παιδί, ήταν ένα ακόμα στα πολλά που προστέθηκαν στη λίστα των θυμάτων της ασφάλτου. Ο κόσμος θρήνησε και θα συνεχίσει να θρηνεί, μέχρι να βρεθεί με την παρέα, il σόι, presso μπαράκι, ή στο σπίτι φίλου. Και τότε, θα τα κοπανήσει και θα καβαλήσει το αμαξάκι του και όποιον πάρει ο χάρος. Κοινώς, θα κάνει ό,τι κάνει κάθε μέρα, δηλαδή θα οδηγήσει έχοντας χεσμένους τους γύρω του, προσθέτοντας ακόμα ένα κακό στο… κακό: Το αλκοόλ.
Ειδικά τώρα, τις μέρες του Πάσχα που έρχονται, ελάχιστοι (όσοι δηλαδή έχουν οδηγική παιδεία σε αυτή τη χώρα) θα πάρουν το “μάθημα” και δεν θα πάρουν το τιμόνι πιωμένοι. Και, ξέρω, όλοι έχουν μια δικαιολογία: “Ένα ποτηράκι ήπια“, ή “έχω φάει καλά πιο πριν“, ή “το μεταβολίζω καλά το αλκοόλ“, ή “κοιμήθηκα μια ώρα αφότου ήπια” και χίλιες δυο αρλούμπες αυτού του είδους. Και το αίμα θα συνεχίσει να ρέει άφθονο στην ελληνική άσφαλτο.
Πόσο δύσκολο είναι, τελικά, να γίνεις ντίρλα από το ποτό και να δώσεις τα κλειδιά στον κολλητό/ή που όλο το βράδυ δεν ήπιε ούτε στάλα; Πόσο μυαλό θέλει για να καταλάβεις ότι είναι προτιμότερο να γυρίσεις σπίτι με ταξί, ή συγκοινωνία, παρά με τη νεκροφόρα; Πόσο δύσκολο είναι να συνεννοηθεί μια παρέα πριν αρχίσει να τα τσούζει για τον τρόπο που θα επιστρέψει ασφαλής στο σπίτι;
Τα στατιστικά της Τροχαίας για τις οδικές παραβάσεις που κατέγραψε πέρυσι. Ο πίνακας που αναφέρεται στους μεθυσμένους οδηγούς, ο τελευταίος δεξιά.
Τα βρίσκεις υπερβολικά όλα αυτά; Αρκεί να δεις τους αριθμούς για να τρομάξεις: Το 2015, η Τροχαία έκοψε 12.693 κλήσεις σε οδηγούς για μέθη. Πρόσεξε: Αυτοί ήταν οι “άτυχοι” που έπεσαν επάνω σε ένα μπλόκο για αλκοτέστ. Χωρίς να λάβεις υπόψη πόσοι γλίτωσαν την κλήση, σκέψου μόνο ότι κοντά 13.000 συμπολίτες μας, τα ήπιαν και βγήκαν στο δρόμο με το τροχοφόρο τους. Σκέψου ότι θα μπορούσαν να έχουν πέσει πάνω σου!
“Υπερβολές!“, θα (ξανα)πεις. Πάρε λοιπόν ένα πρόχειρο στοιχείο του ΕΚΑΒ, σύμφωνα με το οποίο στα τροχαία και τα θύματά τους στα οποία επεμβαίνει, το 8,2% των οδηγών κινούνται μεθυσμένοι e προκαλούν το 45% των θανάτων. Σε απλά ελληνικά, περίπου οι μισοί από τους θάνατους από τροχαία δυστυχήματα που καταγράφει το ΕΚΑΒ, προέρχονται από μια μειοψηφία μεθυσμένων οδηγών! Ή, σε πραγματικούς αριθμούς, σύμφωνα με άλλη έρευνα, για τα περίπου 2.000 θύματα τροχαίων, τους 4.000 βαριά και 30.000 ελαφρά τραυματισμένους από αυτά (το 30% εκ των οποίων, νέοι), ή αιτία ήταν κατά 50% η οδήγηση υπό την επήρρεια αλκοολούχων ποτών.
Παρεμπιπτόντως, ο αριθμός των μεθυσμένων που έπιασε η Τροχαία πέρυσι, ήταν κατά τι μικρότερος από αυτόν του 2014 (14.459), αλλά όχι ικανοποιητικός. Άλλωστε, ο Έλληνας οδηγός, εκτός από απαίδευτος και βλάκας (συγνώμη, αλλά αν πίνεις και οδηγείς, βλάκας είσαι), είναι και θρασύς. Γιατί νομίζει ότι θα τη γλιτώσει επειδή ξέρει “τον τάδε”, ή επειδή “δυο ποτηράκια τσίπουρο δεν με πειράζουν”, ή με τον… τσαμπουκά. Πέρυσι, καταγράφηκαν περιστατικά άρνησης αλκοτέστ (σε ένα από αυτά, ο οδηγός δάγκωσε τον τροχονόμο για να μην του κάνει αλκοτέστ). Τι να πεις γι’ αυτούς τους ανθρώπους; Θα μου πεις, όταν έχεις γνωστό ο οποίος γκρίνιαζε που τον έκοψαν στις εξετάσεις για το δίπλωμα οδήγησης, αλλά, όσο περίμενε για να εξεταστεί είχε πιει δυο κουτάκια μπύρας, τι σωτηρία περιμένεις;
Αυτοκίνητο/μηχανάκι/μηχανή και αλκοόλ, δεν πάνε μαζί. Πίνεις; Δεν οδηγείς. Τόσο απλό.
Και κάπως έτσι, θυμάμαι πολλά βράδια στο γραφείο, που, επειδή έχει ξενύχτι, συνάδελφοι ανοίγουν ένα μπουκάλι ουίσκι. Και, όταν μου προσφέρουν, αρνούμαι “επειδή οδηγώ“. Θα φύγω με το αυτοκίνητο και θα έχω τη συνείδησή μου ήσυχη. Γιατί, έστω και ένα ποτηράκι, σε συνδυασμό με την κούραση της μέρας και το άγχος (όπως όλοι, έτσι κι εγώ χρωστάω στο μισό σύμπαν) θα κάνουν τα αντανακλαστικά μου πιο αργά και από τον Internet Explorer. Γι’ αυτό και θα εξηγήσω, παρακάτω, γιατί συμφωνώ με τον Μίκα Χάκινεν (ναι, τον πιλότο της Formula 1) ότι πρέπει να νομοθετηθεί μηδενική ποσότητα αλκοόλης στο αίμα των οδηγών. Δηλαδή, ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΠΟΤΗΡΑΚΙ. ΟΥΤΕ ΓΟΥΛΙΑ!
Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Ιατροδικαστικής Εταιρίας, Γρηγόρης Λέων (αχρείαστος να ‘ναι), λέει ότι “τη συγκέντρωση των 0,50 gr/l στο αίμα μπορεί κάποιος να την φτάσει με κατανάλωση 490ml μπύρας, 200 ml κρασιού, 60 ml ούζου, 55ml ουίσκι ή βότκας“. Όμως, ανάλογα με την περιεκτικότητα του κάθε ποτού σε αιθυλική αλκοόλη, μπορεί να φτάσει την παραπάνω συγκέντρωση και με την κατανάλωση της μισής ποσότητας.
Το ερώτημα είναι πόσο μας επηρρεάζει. Δεν υπάρχει “στάνταρ” μέτρηση γι’ αυτό, μιας και το αλκοόλ επιδρά διαφορετικά σε κάθε οργανισμό, αν και το μόνο δεδομένο είναι πως πίνοντας έστω και ελάχιστο αλκοόλ, il αντανακλαστικά σου -ακόμα και χωρίς να το καταλαβαίνεις- μειώνονται, όπως μειώνεται και η περιφερειακή σου όραση, όπως και η ικανότητα στη λήψη αποφάσεων. Θεωρητικά, σύμφωνα με παλιότερη αμερικανική έρευνα, ένα ποτήρι κρασί μειώνει τα αντανακλαστικά στο μισό, mentre 3 ποτήρια κρασί μειώνουν τα αντανακλαστικά έως και 80%. Εάν οδηγείς με ποσότητα αλκοόλ στο αίμα σου διπλάσια από το επιτρεπόμενο όριο, είναι τουλάχιστον 50 φορές πιο πιθανό να εμπλακείς σε μια μοιραία σύγκρουση με το όχημά σου, απ’ ό,τι ένας οδηγός που δεν έχει πιει.
Οδηγός δίτροχου περνά με κόκκινο και παρασύρεται από αυτοκίνητο. Άλλη πληγή αυτή…
Το λύσαμε αυτό λοιπόν. Ό,τι και να πιεις, όσο και να πιεις, θα επηρεαστείς. Τι θα πεις όμως σε αυτόν που λέει ότι θα πάρει το αυτοκίνητο έχοντας πιει και “θα προσέχει“, ή “δεν θα τρέχει“; Η απάντηση έρχεται από τη μείωση των αντανακλαστικών. Πρόσεξε: Με ταχύτητα 60 χιλιομέτρων την ώρα ένα αυτοκίνητο διανύει απόσταση 17,5 μέτρα το δευτερόλεπτο. Σε αυτή την ταχύτητα, ο μέσος οδηγός αγώνων χρειάζεται περίπου 2 secondi για να ολοκληρώσει την αντίδρασή του και να φρενάρει και θα καταφέρει να ακινητοποιήσει το αυτοκίνητό του σε απόσταση 50 μέτρων. Ακόμα και αν πας με 30, λοιπόν, θα χρειαστείς 25 μετρα. Διπλασίασέ τα τώρα, επειδή ήπιες “ένα ποτηράκι”. Και υπέθεσε ότι πετάχτηκε ένας άλλος εγκληματίας με κόκκινο.
Αν, διαβάζοντας, έφτασες ως εδώ, αντί να κάνεις like, αντί να το κοινοποιήσεις, προσπάθησε να γίνεις καλύτερος οδηγός, πιο υπεύθυνος άνθρωπος και να πείσεις όσο το δυνατό περισσότερους ανθρώπους γύρω σου, να κάνουν το ίδιο. Προσπάθησε να μείνεις ζωντανός. Ας είναι ο Παντελής, ο τελευταίος…
ΥΓ: Στο επόμενο μέρος θα ασχοληθούμε με τους φονιάδες των Ελλήνων οδηγών και όχι μόνο: Τους κατασκευαστές δρόμων και αυτούς που τους συντηρούν, με την αφορμή ότι η αερογέφυρα στην οποία έγινε το δυστύχημα με τον Παντελίδη, είχε κατασκευαστεί το 1969 (ήταν η πρώτη αερογέφυρα στη χώρα) και ήταν, αν όχι ασυντήρητη, κακοσυντηρημένη, με τις τραγικές συνέπειες που είδαμε.
