Είναι λίγα, ελάχιστα τα αυτοκίνητα που μπορούν να σε ξεγελάσουν ως προς το τι πραγματικά είναι. Έτσι και το Suzuki Swift Sport με τον κινητήρα του 1,6 λίτρων και τους 135 ίππους. Σαν τον Δρα Τζέκυλ, όταν κινείται μέσα στην πόλη, είναι άνετο, οικονομικό και ήσυχο και, σαν τον Μίστερ Χάιντ, όταν ο οδηγός του αποφασίζει να κινηθεί σβέλτα, επιτίθεται ουρλιάζοντας στις στροφές.
Είναι πασιφανές πως οι Ιάπωνες, όταν δημιουργούσαν αυτό το αυτοκίνητο, είχαν στο μυαλό τους τις «παραδόσεις». Επειδή στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου, η οδήγηση είναι κουλτούρα, είναι πασιφανές ότι εστίασαν εκεί. Και όχι σε ένα τουρμπάτο, για παράδειγμα, δυνατότερο μοτέρ.
Unterwegs
Αρχίζουμε λοιπόν από τα ενδιαφέροντα: Και ιδιαίτερα από τα ενδιαφέροντα της εποχής. Το 1600άρι μοτέρ του, σίγουρα δεν είναι δυνατότερο του ανταγωνισμού. Όμως έχει τρομερή πλάκα. Γιατί, είσαι στο φανάρι και προσπαθείς να αφουγκραστείς αν δουλεύει. Ξεκινάς και στα χαμηλά είναι κάτι παραπάνω από πολιτισμένο. Ευγενικό, σαν Ιάπωνας που σου κάνει υπόκλιση χαμογελώντας. Και μετά, κάνεις την εκκίνηση και δίνεις, δίνεις, δίνεις, μέχρι τις 7.100 στροφές ανά λεπτό που μπαίνει ο Kutter. Και αυτή, είναι μόνο η εισαγωγή του τι σε περιμένει.
Στο τρομερά ομοιογενές πλαίσιο του Swift Sport ξυπνάει το GΤΙ. Χώνεσαι βαθιά στο τέλειο, μαλακό και με τρομερή πλευρική στήριξη κάθισμα. Σφίγγεις το όμορφο, ευμεγέθες τριάκτινο τιμόνι και αλλάζεις τη σχέση στο άριστο, ακριβέστατο εξάρι κιβώτιο. Μπροστά σου, είναι η στροφή.
Το Swift, εκεί, σου δείχνει τι ψάρια πιάνει. Μεταφέρω τις λέξεις που μονολογούσα στρίβοντάς το, μετά από το όριο του: «Συγκλονιστικό, απίθανο, τρομερό». Κυριολεκτικά επιτίθεται στις στροφές ουρλιάζοντας (ε, 7000 σαλ είναι αυτές) και ακολουθεί με ουδέτερη συμπεριφορά την πορεία που του χαράζεις, σαν ιαπωνικό ξυράφι. Το πλαίσιο είναι άριστα ζυγισμένο και, έχω την αίσθηση πως αυτό που κάνει τη διαφορά, είναι το τιμόνι του Swift Sport που είναι ακριβέστατο και σου παρέχει την πληροφόρηση που θέλεις. Και οι αναρτήσεις; Μαλακές εκεί που χρειάζεται και σκληρές εκεί που θέλεις, θα φροντίσουν για την άνεση από τη μία και θα «κόψουν» τις κλίσεις από την άλλη. Τα δε φρένα του, είναι πολύ καλά.
Το πόρισμα λοιπόν βγήκε: Το Swift Sport «μπαίνει» σαν τρένο, ακόμα και μετά το όριο. Και, σαν μη φτάνει αυτό, όταν του απενεργοποιείς τα ηλεκτρονικά βοηθήματα, ή το επιδιώξεις, βγάζει πρόθυμα την ουρά του για να παίξετε. Και, μαζεύεται το ίδιο εύκολα. Ακόμα και στις (πολύ) μικρές ταχύτητες, μπορεί να μετατραπεί σε toy for a big boy.
Bequem
«Καλά όλα αυτά, αλλά κοστίζουν», θα πει κανείς. «Κοστίζουν σε τιμή κτήσης, σε συντήρηση, σε κατανάλωση, ακόμα και στις παραχωρήσεις που θα πρέπει να κάνεις στην καθημερινότητά σου». Ε, λοιπόν, σας έχω νέα. Δεν κοστίζει παραπάνω. Κατ’ αρχάς, με τιμή κάτω από το ψυχολογικό όριο των 15.000 ευρώ (14.700 με απόσυρση) δεν είναι ένα αυτοκίνητο που το λες ακριβό. Έπειτα, είναι η κατανάλωση: 6,4 δίνει μέση η Suzuki. Στη δική μου τη δοκιμή, που πήγε κατά 95% με το πόδι στο πάτωμα (δηλαδή συνέχεια στις 7.000 στροφές), το Swift Sport είχε μέση κατανάλωση 7,2 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα. Η Wirtschaft που πετυχαίνει το Swift ακόμα και στους πιο δαιμονισμένους ρυθμούς, είναι κάτι αξιοσημείωτο.
Αξιοσημείωτη, ωστόσο, είναι και η ποιότητα κύλισης που έχει το συγκεκριμένο αυτοκίνητο. Οι αναρτήσεις, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, κάνουν εξαιρετική δουλειά και, σε συνδυασμό με τα καθίσματα και τον αθόρυβο κινητήρα, καθώς και την πολύ καλή ηχομόνωση, προσφέρουν άνετες διαδρομές. Μοναδική «παραφωνία» οι αεροδυναμικοί θόρυβοι από τους καθρέφτες στις (πολύ) υψηλές ταχύτητες.
Οι πέντε επιβάτες του Swift Sport θα βρουν όσο χώρο χρειάζονται για τα πόδια, τα κεφάλια τους και όχι μόνο μέσα στο αυτοκίνητο. Γενικώς, θα βολευτούν, αφού το Swift είναι φτιαγμένο με μια απλότητα που δίνει λύσεις και δεν στερεί από τους επιβάτες τα… απαραίτητα. Έτσι, υπάρχουν οι απαραίτητες ποτηροθήκες, όπως και οι απαραίτητοι αποθηκευτικοί χώροι. Μικρό, ωστόσο, είναι το πορτ μπαγκάζ. Αλλά για να είναι μεγαλύτερο, θα χρειαζόταν… μεγαλύτερο αυτοκίνητο.
Κάτι τέτοιο, θα του στερούσε ένα άλλο μοναδικό προσόν. Το Swift Sport, παρότι πεντάθυρο, είναι φοβερά βολικό και ευέλικτο. Τα καταφέρνει περίφημα στα στενά της Αθήνας και παρκάρει εύκολα, δίχως πολύ κούραση.
Στο εσωτερικό, η ποιότητα των πλαστικών είναι εμφανέστατα πολύ καλή και η σχεδίαση προσεγμένη. Διακόπτες και λοιπά χειριστήρια είναι εργονομικά τοποθετημένα. Λείπει, ωστόσο, μια touch screen που είναι της… εποχής. Πάντως το Swift Sport έχει και θύρα usb και αξιοπρεπές ηχοσύστημα, οπότε προφανώς και η touch screen θεωρήθηκε πως θα υπήρχε μόνο για λόγους εντυπωσιασμού.
Gestaltung
Το Swift Sport έχει μια… αλλιώτικη ομορφιά. Έχει αυτό το μακρόστενο σχήμα που είναι σήμα κατατεθέν των Suzuki. Παρότι πεντάθυρο, είναι σπορ και όμορφο με μια διακριτική κομψότητα. Και, εξωτερικά, το δείχνει ότι είναι διαφορετικό από τα άλλα Swift, ότι έχει έναν sport χαρακτήρα.
Die διπλές απολήξεις της εξάτμισης, η αεροτομή, τα σπόιλερ, ο διαχύτης, ακόμα και οι ζάντες, οι οποίες είναι όμορφες, όχι τεράστιες όμως, δίνουν ένα “hint” περί τίνος πρόκειτο. Χωρίς να είναι κραυγαλέο, αλλά και χωρίς να το κρύβει, το Swift Sport προσφέρει πολλά σε ένα ελκυστικό, τιμολογιακά, πακέτο.
Συμπερασματικά, το Swift Sport είναι μικρό και ελαφρύ, με μικρές ζάντες και φιλική συμπεριφορά, φτηνό και οικονομικό. Όμως, πάνω απ’ όλα, είναι ένα Schule. Είναι ένα φοβερό αυτοκίνητο για να μάθει κανείς τεχνικές γρήγορης οδήγησης, ή για να διασκεδάσει , χωρίς να οδηγά πολύ γρήγορα και χωρίς να στερείται το αγαπημένο του everyday car…
(Disclaimer: Η πρώτο φωτό δεν είναι δική μου, την αλίευσα στο Ιντερνέτιον)
