Il y a des moments où les mots ne sont pas en mesure de décrire certaines Objetsmais surtout, certains émotions causée par ces objets. L'un d'entre eux fois, c'est arrivé quand j'ai mis la main sur la Le premier SUV d'Alfa Romeo, sur Stelvio dans la version à quatre roues motrices avec le deux litres moteur à essence et leur 280 chevaux.
Photos : Photographie Johnfox
Étrange. Oui, c'est le mot pour décrire le sentiment la première présentation du Stelvio. Si vous avez l'habitude de conduire sport Alfa, l'entrée de la SUV imposant qui attire l'attention par son apparence, est une expérience différente. C'est-à-dire, bien sûr, après l'avoir "traité" de l'extérieur, en admirant l'apparence de l'objet. muselière agressive, le courbes harmoniques et l'arrière avec les deux grandes sorties d'échappement. Et bien sûr, le roues. Ces jantes...
Sur A l'intérieurL'image est plus familière. Giulia. Oui, cela rappelle la berline du SUV tant attendu d'Alfa. Excellente qualité plastiques, un sens de la vêtements de sport de luxe partout, comme partout zones de stockage. Bien entendu, il n'est pas nécessaire de parler des espaces non plus (525 litres le compartiment à bagages). Et, d'une manière générale, il est plutôt c'est une erreur d'être consommé de les ignorer. Car, comme vous le verrez dans un instant, même si vous trouvez des "faux pas" à l'intérieur du Stelvio - ce qui n'est pas le cas, à l'exception de quelques plaintes mineures concernant l'assemblage - vous les ignorerez quand vous les trouverez les premiers kilomètres avec elle.
Je me sers siège baquetJe saisis alors le volant et j'appuie sur la touche start/stop. Ce n'est pas une coïncidence si le Stelvio me rappelle une Giulia qui a grandi. Je dis bien, pas par hasard, puisqu'il est basé sur des même cadre, «απλά», εδώ, κάθεσαι μόλις… 19 πόντους ψηλότερα από ότι στο αδελφάκι. «Καλύτερα», σκέφτομαι, όσο τη βγάζω από το υπόγειο γκαράζ χωρίς το φόβο να τραυματίσω την «κοιλιά» της, αλλά και όσο περνάω πάνω από λακούβες και άλλες ανωμαλίες του ελληνικού οδοστρώματος χωρίς να… αγχώνομαι.
Στη θέση “Normal” του περιστροφικού διακόπτη ADN, η Stelvio συμπεριφέρεται ως ένα δυνατό, άνετο, πολυτελές SUV. Οι Ιταλοί έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά στην ποιότητα κύλισης, η οποία είναι κορυφαία και δεν έχει να ζηλέψει τίποτα, σε κανένα σημείο, από τον γερμανικό -και σουηδικό- ανταγωνισμό. Ο κινητήρας είναι ήσυχος, οι αλλαγές γίνονται ομαλά, bruits aérodynamiques δεν περνούν στην καμπίνα (με εξαίρεση κάποιους όχι ενοχλητικούς των καθρεφτών από τα 150 χ.α.ω. και άνω) και τα χτυπήματα και οι κραδασμοί στις ανωμαλίες του οδοστρώματος, είναι άγνωστες λέξεις. Παρόλα αυτά, στην ευθεία και στις σταθερές, υψηλές ταχύτητες, είναι «σφιχτή» και δεν εμφανίζει τάσεις κυματισμού.
Όμως, για να λέμε την αλήθεια (καλά, όχι ότι λέγαμε ψέματα ως τώρα), όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν λόγους για να επιλέξει κανείς μια βενζινοκίνητη, τετρακίνητη Stelvio με 280 ίππους. Και εδώ, αρχίζουν τα ωραία. Γιατί η Stelvio, στη θέση “Dynamic” και με… ορεξάτο οδηγό, στην κατάλληλη διαδρομή, μεταμορφώνεται και, σίγουρα, δεν θυμίζει σε τίποτα ένα πιο ράθυμο SUV. Ακόμα και αν τη «στύβεις» στην πίστα.
Έχω λοιπόν στα χέρια μου ένα εξαιρετικά άκαμπτο πλαίσιο, έναν ισχυρότατο κινητήρα και ένα σύνολο στο οποίο έχει γίνει οικονομία βάρους (άξονας από ανθρακόνημα, αλουμινένια κομμάτια, όπως το καπό και οι πόρτες) για να παραμείνει κάτω από 1.800 κιλά. Πώς μπορεί να συμπεριφέρεται η Stelvio όταν πιεστεί;
Εν πρώτοις, είναι η l'accélération. Η Stelvio ξεκολλάει εντυπωσιακά et εκτοξεύεται προς τα πρώτα 100 χ.α.ω. από στάση σε μόλις 5,7 δευτερόλεπτα, με τη βοήθεια της εξαιρετικής τετρακίνησης et le άριστου -σε κλιμάκωση, απόκριση, αίσθηση και… ό,τι μπορείς να φανταστείς- οκτατάχυτου κιβωτίου της ZF. Και αν οι performance est κορυφαίες (14 δευτερόλεπτα για το 400άρι), ακόμα πιο… κορυφαία είναι η comportement sur la route. Par «όπλο» το ακριβέστατο τιμόνι των 2,1 στροφών (!) που παρέχει άριστη πληροφόρηση για το μπροστινό σύστημα, επιτίθεμαι στην πρώτη στροφή.
Η Stelvio έχει εξαιρετικό turn-in και συμπεριφορά… GTi. Σημαδεύω την κορυφή και διαπιστώνω ότι στρίβω, με το αμάξωμα να παίρνει ελάχιστη, ανεπαίσθητη κλίση. Το διαφορικό, το οποίο λειτουργεί κατά βάση ως πισωκίνητο, στέλνει κίνηση εμπρός όταν αρχίζει να χάνεται η πρόσφυση και με τραβά προς τα μέσα, χωρίς… δράματα. Όταν δε, θέλω να «παίξω», μπορεί το ESP να μην απενεργοποιείται, όμως μου επιτρέπει να δώσω μεγαλύτερες γωνίες στην ουρά, παρεμβαίνοντας σαν να με… χτυπά στον ώμο, όταν τα πράγματα αρχίσουν να βγαίνουν εκτός ελέγχου. Με σύμμαχο το άριστο κιβώτιο της ZF, που αλλάζει αστραπιαία από τα τεράστια αλουμινένια paddles του τιμονιού και με αφήνει να ανεβοκατεβάσω όποτε εγώ θέλω και τα ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ τετραπίστονα Brembo (36 μέτρα για την ακινητοποίηση από τα 100 χ.α.ω.) μπορώ να επιτεθώ… παντού.
Όμως, όλα τα παραπάνω, όπως και οι αριθμοί των επιδόσεων, δεν είναι αρκετά για να πουν την πλήρη αλήθεια. Την οποία πλήρη αλήθεια, είναι ικανή να πει μόνο η αίσθηση που αφήνει η Stelvio όταν την οδηγείς και, ειδικά, όταν την οδηγείς γρήγορα. Όταν επιταχύνεις με τον δίλιτρο να ουρλιάζει, ανεβάζεις από τα paddles και ακούς αυτό το υπόκωφο σκάσιμο από τη διπλή εξάτμιση, πλακώνεσαι στα φρένα και αισθάνεσαι σαν να έχεις ρίξει άγκυρα, στρίβεις με το θεϊκό τιμόνι και αισθάνεσαι ότι πατάς σε γραμμές τραίνου. Όταν η Stelvio σε αφήνει να κάνεις ό,τι θες, να παίξεις γυρνώντας την ουρά της, να μπεις «χύμα» στη στροφή για να την κάνεις να υποστρέψει και να σε κρατά «στον ίσιο δρόμο», να πλακωθείς στα φρένα επάνω στο apex και να μη σε αφήσει να χάσεις τη γραμμή σου. Γι’ αυτά και πολλά ακόμα που δεν περιγράφονται, τα 70+ χιλιάρικα που κοστίζει, τ’ αξίζει και με το παραπάνω. Γιατί αποδεικνύει το λόγο για τον οποίο κάποτε γράφονταν ποιήματα για την Alfa Romeo, επειδή αποτελεί απόδειξη του γιατί αυτή η μάρκα, έχει τόσους φανατικούς, είναι τόσο ονομαστή. Μόνο που τώρα, δεν την θέλεις επειδή είναι μια Alfa Romeo, αλλά επειδή είναι ένα πραγματικά εθιστικό αυτοκίνητο...
To TopSpeed.gr έδωσε το “παρών” με τη Stelvio στο meet των Ελλήνων petrolheads , όπου το διασκεδάσαμε όλοι με την ψυχή μας
Tip: Η κατανάλωση, σε ρυθμούς νορμάλ, κινήθηκε περίπου στα 12 lt/100 km. Αλλά, λογικά, αυτό δεν (θα έπρεπε να) ενδιαφέρει κανέναν.
