Τελικά, η ευτυχία δεν είναι μακριά. Αν δεν ζητάς πολλά, όταν νομίσεις ότι θα συμβιβάζεσαι, θα δεις ότι μπορείς να τα έχεις. Κάπως έτσι κι εγώ, σχεδίασα μια απόδραση στα «στενά» όρια της Αττικής, με ένα Jeep που δεν είναι τετρακίνητο.
Έχοντας στα χέρια μου το προσθιοκίνητο Renegade με τον 1,6 λίτρων diesel, ξεκινώ για το Μάτι Αττικής. Μια παραθαλάσσια περιοχή που, ομολογώ, δεν είχα ξανακούσει, αλλά σε όσους την ανέφερα, μου την περιέγραψαν σαν «παράδεισο».
Παρότι έλεγα ότι σημασία δεν είχε ο προορισμός, αλλά η διαδρομή και το feeling που δίνει το Renegade σε αυτή, έμελλε να αναθεωρήσω όταν θα έφτανα. Γιατί, το ξενοδοχείοMati Hotel, το οποίο είχα επιλέξει με… συνοπτικές διαδικασίες, όταν μου απάντησαν «φυσικά» στα ερωτήματα εάν υπάρχει ιδιόκτητος χώρος στάθμευσης και δωρεάν wifi (για να παρακολουθώ το TopSpeed.gr από μακριά) είναι χτισμένο σε μια ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ τοποθεσία, ακριβώς επάνω στο κύμα. Εντάξει, είχα διαβάσει (λίγο πριν το επισκεφθώ) ότι το Μάτι ονομάστηκε έτσι λόγω της τρομερής θέας που έχει, είχα διαβάσει ότι έχει «μια από τις πέντε πιο παραδεισένιες παραλίες της Αττικής», αλλά δεν περίμενα κάτι τέτοιο. Το Μάτι, είναι μια αραιοκατοικημένη, πευκόφυτη (πολύ δέντρο όμως), προσεγμένη περιοχή με φοβερή θέα στη θάλασσα, μέχρι εκεί που φτάνει το… μάτι σου.
Η θέα, που λέγαμε
Πάρκαρα το Jeep στον ιδιόκτητο χώρο του ξενοδοχείου και κατευθύνθηκα στη ρεσεψιόν για να πάρω το κλειδί του δωματίου μου. Το (ευγενέστατο) προσωπικό μας οδήγησε –με τη σύζυγο, φυσικά- στο δωμάτιο, το οποίο είχε θέα και στην πισίνα και στο απέραντο γαλάζιο που ανοιγόταν μπροστά μας. Ελκυστικό, δεν λέω, αλλά το Renegade δεν το πήραμε για να κάθεται στο πάρκινγκ…
Η είσοδος του ξενοδοχείου Mati
Έτσι, μετά από ένα (γρήγορο) καφεδάκι, ξαμοληθήκαμε για «αναγνωριστική». Το Μάτι, είναι τόσο κοντά και τόσο… μακριά απ’ όλες τις περιοχές που χρειάζεσαι για «εξόρμηση». Τη Ραφήνα, τη Νέα Μάκρη, το Νέο Βουτζά, την Αγία Μαρίνα. Το «μικρό» Jeep, με τον πολιτισμένο 1.600άρη diesel, έχει σκληροτράχηλη εμφάνιση (πάρε για παράδειγμα τη μάσκα με τις επτά κάθετες γρίλιες και τα στρογγυλά φώτα), όμως στην κίνηση στο δρόμο είναι όσο άνετο το θέλεις. Θα είναι μάλλον περιττό να πω ότι το αρκετά ψηλό για δικίνητο SUV απορροφά τις ανωμαλίες του οδοστρώματος χωρίς να ενοχλεί τους επιβάτες.
Σ’ αυτή την πισίνα έτρωγα, βούταγα
Όμως, το ερώτημα είναι, αν το Renegade μπορεί να κινηθεί εύκολα σε «σφιχτές» διαδρομές και σε συνθήκες κίνησης. Επόμενη στάση, λοιπόν, είναι η Ραφήνα, στην οποία φτάνεις μέσω ενός στενού, φιδίσιου, γεμάτου στροφές δρόμου. Σαν πρώτη γνωριμία σε «ανοιχτό», δημόσιο δρόμο, η έκπληξη είναι ότι σε καμία των περιπτώσεων, το Renegade δεν έδειξε ικανό να τρομάξει οδηγό και συνοδηγό, μιας και δύσκολα εμφανίζει κλίσεις, ή τάσεις κυματισμού και «ακούει» χωρίς… δράματα, ακόμα και αν ο οδηγός το παρακάνει. Το δε τιμόνι παρέχει επαρκή πληροφόρηση για τα τεκταινόμενα στο οδόστρωμα, ενώ το αυτόματο κιβώτιο, απλά κάνει τη δουλειά, χωρίς να σε αφήνει να το σκέφτεσαι.
Μετά από την πρώτη «εξόρμηση», επιστροφή στο ξενοδοχείο για μπανάκι στην πισίνα (ο καιρός δεν είχε χαλάσει ακόμα) και φαγητό. Εδώ, θα πρέπει να σταθώ. Την –επίσης ευγενέστατη και πάντα στη διάθεσή μας, για ό,τι παραξενιά μας κατέβαινε στο κεφάλι- κυρία Νατάσα, στην οποία ανήκει το ξενοδοχείο, την είχα ακούσει λίγες ώρες νωρίτερα να «διαφημίζει» την κουζίνα. Και θα διαπίστωνα σύντομα, το δίκιο που είχε. Γενικά, το Mati Hotel, όπως θα μάθαινα αργότερα, φημίζεται για τη φιλοξενία, την τοποθεσία και την κουζίνα του, λόγους υπεραρκετούς, σε συνδυασμό με τις χαμηλές τιμές, για να το επιλέγουν για γαμήλιες δεξιώξεις, βαπτίσεις και για «αποδράσεις» εκατοντάδες κόσμου .
Το δωμάτιο. Με αυτή τη θέα και να μη θες, θα ξεκουραστείς
Και τώρα, (μόνο) Jeep
Και τις ημέρες; Εκτός από το… φαγητό, είχε μπόλικο Renegade. Η γεροδεμένη κατασκευή με τα μαλακά πλαστικά και τη σωστή συναρμογή, δεν είναι έκπληξη για ένα αυτοκίνητο με αυτό το σήμα, όπως έκπληξη δεν είναι και η απουσία των τριγμών στις εκτός δρόμου διαδρομές (γεγονός που μας δείχνει κατά κάποιο τρόπο ότι το Renegade μπορεί να αντέξει στη σκληρή χρήση, σε βάθος χρόνου, χωρίς να «παραπονεθεί»).
Οι αμύητοι ρωτούν τον λόγο ύπαρξης της χειρολαβής στο ταμπλό, στη θέση του συνοδηγού. Με την πρώτη offroad διαδρομή, απαντούν μόνοι τους στο ερώτημα
Όμως, από την άλλη, η «συμμαχία» των Αμερικανών με τους Ιταλούς στην FCA, μας έδωσε μια γκάμα κινητήρων μάλλον πρωτόγνωρη για Jeep, από 1,4 ως 2,0 λίτρα. Και, στην έκδοση της δοκιμής μας, ο 1,6 diesel των 120 ίππων και 320 Nm ροπής, αποδεικνύεται δημοφιλέστατος.
Άγρια ομορφιά…
Λογικό, εάν σκεφτεί κανείς το πόσο αστεία χαμηλή είναι η κατανάλωση –αφού κινήθηκε περίπου στα 6 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα με πολύ σκληρή χρήση- και πόσο αστεία και τραγική συνάμα είναι η φορολογική πολιτική που ακολουθεί η χώρα μας (και) στον τομέα «αυτοκίνητο».
Αλλά, επειδή πολλοί θα μιλήσουν για «ιεροσυλία» ακούγοντας τις λέξεις «προσθιοκίνητο» και “Jeep” μαζί, καλό θα ήταν να κάνουν κράτει. Το Renegade έχει την κατάλληλη απόσταση από το έδαφος (175 mm) και γωνίες προσέγγισης, προσπέλασης και φυγής (17,9, 21,2 και 29,7 μοίρες αντίστοιχα) που θα σε πείσουν γρήγορα πως δεν είναι ένα ακόμα γλυκανάλατο SUV που τρέμει τον πρώτο χωματόδρομο. Η ανάρτηση, κάνει τη δουλειά της όπως πρέπει, ακόμα και αν το Renegade κινείται (πολύ) γρήγορα σε χωματόδρομο με μεγάλες πέτρες και βαθιά φαγώματα, χωρίς να ακούγεται «κιχ» από κραδασμούς, είτε μιλάμε για αμάξωμα, είτε για τα πλαστικά του μέρη.
Η σχεδίαση του Jeep δεν ξεφεύγει από τα πρότυπα της αμερικανικής φίρμας. Και αυτό, είναι καλό, φυσικά
Εκτός αυτού, στο «σκαρφάλωμα» και στην «περιπέτεια» εκτός δρόμου, δύσκολα θα σε «προδώσει» εάν δεν το παρακάνεις και δεν φοράς τα κατάλληλα ελαστικά.
Σε γενικές γραμμές, όπου κι αν κινείται, το Renegade, ακόμα και στην 4Χ2 έκδοσή του, αισθάνεται άνετα. Στην άσφαλτο, δίνει την αίσθηση του παλιού, καλού Cherokee χωρίς όμως εκείνες τις απότομες αντιδράσεις και τις τάσεις κυματισμού. Άλλωστε και η ψηλή θέση οδήγησης, η άριστη περιφερειακή ορατότητα, το μακρύ καπό με το φούσκωμα στο μέσο του, οι τεράστιοι καθρέπτες και το στιβαρό πλαίσιο, δίνουν την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε ένα (πολύ) μεγαλύτερο Jeep που έχει όμως τρομερή ευελιξία.
Στο εσωτερικό, η σχεδίαση είναι παιχνιδιάρικη και περιπετειώδης, με λεπτομέρειες όπως το «λασπωμένο» καντράν και τους επαρκέστατους χώρους για την οικογένεια και την παρέα. Στα πίσω καθίσματα θα βολευτούν και θα ταξιδέψουν άνετα τρεις ενήλικες, ενώ ο χώρος αποσκευών δεν είναι μόνο μεγάλος (351 λίτρα) αλλά και κατάλληλα σχεδιασμένος (τετράγωνος) με εύκολη πρόσβαση. Ο εξοπλισμός δε, είναι πλούσιος: Εκτός από το ESP και τους 6 αερόσακους, στάνταρ είναι μεταξύ άλλων η έγχρωμη TFT οθόνη, το ηλεκτρικό χειρόφρενο, το σύστημα πολυμέσων Uconnect και ο διζωνικός κλιματισμός, ενώ οι επιλογές που έχει ο αγοραστής είναι δεκάδες ακόμα.
Εν κατακλείδι, στο ερώτημα «γιατί η Jeep έπρεπε να βγάλει ένα μικρό 4Χ2», την απάντηση δεν τη δίνουν μόνο τα ρεκόρ πωλήσεων που σαρώνει το Renegade. Αλλά και το γεγονός ότι οι καιροί είναι τέτοιοι, που ένα αυτοκίνητο απαιτείται να μπορεί να τα καταφέρνει σε πολλούς τομείς ταυτόχρονα, ώστε ο αγοραστής να μην κάνει συμβιβασμούς στην ασφάλεια –τη δική του και των γύρω του- την άνεση, την οικονομία, την πρακτικότητα, τη διασκέδαση. Και το Renegade, αυτό το καταφέρνει. Γι’ αυτό και πουλάει σαν φρεσκοψημένο ψωμάκι.
