Σήμερα, που η Alfa Romeo μας διαθέτει για δοκιμή το πλέον αναμενόμενο και συζητημένο μοντέλο της, δεν μιλάμε απλά για τη Giulia. Μιλάμε για την αναγέννηση της Alfa Romeo, το μεγάλο βήμα της FCA. Όχι μόνο επειδή η Alfa μπήκε με αξιώσεις στην αγορά των ΗΠΑ, αλλά επειδή επί της ουσίας επέστρεψε παίρνοντας το σκήπτρο της εκεί που πάντα ανήκε: Στα “μεγάλα σαλόνια”. Στον τομέα που της έδωσε ένα μέρος από το θρυλικό όνομα που έχει ως σήμερα, που της χάρισε εκατομμύρια tifosi, alfisti, φανατικούς οπαδούς που ελάχιστες μάρκες έχουν.
Για τη συντριπτική πλειοψηφία των συνειδητοποιημένων petrolheads, το να σταθμεύσει κάποτε μια Giulia στο γκαράζ τους, είναι, είτε στόχος, είτε όνειρο. Για εμένα, μια επιθυμία που πραγματοποιήθηκε
Η Giulia, όπως είχε από νωρίς επισημάνει το TopSpeed.gr, είναι ορόσημο στη σύγχρονη ιστορία της Alfa. Κατά την άποψή μου, η ποιότητα, το ride quality, η εμφάνιση, παίζουν δευτερεύοντα ρόλο όταν περιγράφουμε μηχανήματα που μιλάνε στην καρδιά.
Εάν υπάρχει κάτι στο οποίο υπερτερεί η Giulia, με το “καλημέρα”, απέναντι στον ανταγωνισμό, είναι η εμφάνιση. Αν δεν έχει η Ιταλίδα φινέτσα, ποια θα έχει;
Η Alfa Romeo ισχυριζόταν πάντα ότι στοχεύει στο συναίσθημα. Και, όσο καλά αυτοκίνητα και αν έφτιαχνε (που ποτέ δεν σταμάτησε να φτιάχνει αυτοκίνητα τα οποία μιλάνε στην καρδιά), το γεγονός ότι δεν είχε πισωκίνητο, σπορ ή μη μοντέλο, αποτελούσε ντεζανταβάζ. Από το 1992, οπότε και είχε σταματήσει η παραγωγή της 75, η Alfa Romeo δεν είχε πισωκίνητο μεσαίο, ή άλλο σπορ μοντέλο!
Σήμερα, η Giulia έρχεται, φορώντας και ένα μοτέρ by Ferrari, στην QV έκδοση, απέναντι σε μεγαθήρια του χώρου, όπως οι Μ και οι AMG. Αλλά, η μεγαλύτερη κόντρα που έχει η Giulia, δεν είναι τόσο με τον ανταγωνισμό, όσο είναι με τον ίδιο της τον εαυτό. Γιατί, φέρει βαρύ όνομα. Η Giulia, είχε αντικαταστήσει, το 1962, τη Giulietta. Η 1.600άρα μπερλίνα που είχε σχεδιάσει ο επικεφαλής του Centro Stile Alfa Romeo και αργότερα δημιουργός της Alfetta, Giuseppe Scarnati, δεν έγινε δεκτή με ενθουσιασμό. Ήταν σχέδιο love or hate, αρχικά.
Μόνο που αργότερα, πολύ γρήγορα, ο κόσμος έκανε τη Giulia… βασίλισσα. Ήταν το απίθανο πλαίσιό της; Ήταν ο 1.600άρης bi-albero των 92 ίππων; Ήταν ο συντελεστής οπιθέλκουσας Cx 0,34 που ήταν πρωτοποριακός για την εποχή; Ήταν η τρομερή της οδική συμπεριφορά; Ίσως γι’ αυτά, ίσως για πολλούς λόγους ακόμα, η 16άρα Giulia και, αργότερα, αυτή με το 4κύλινδρο 1.300άρι με τους 78 και τους 89 ίππους στην έκδοση Super, έγινε διαχρονικό σημείο αναφοράς για ένα ικανότατο σπορ σεντάν.
Όχι τυχαία, τότε, η Giulia πούλησε 305.772 μονάδες, ως το 1977 που σταμάτησε να παράγεται. Και, ως σήμερα, οι παλιές, καλές, Ιουλίες, πωλούνται για αρκετές δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Η Alfa Romeo λοιπόν, ξαναπαρουσιάζοντας τη Giulia, έπρεπε να φτιάξει κάτι που θα μίλαγε στις καρδιές όχι μόνο των Alfisti, αλλά ολόκληρου του πλανήτη. Σήμερα, στην επαφή μας με τη Giulia, όχι την κορυφαία, με τους 510 ίππους, αλλά την πιο ταιριαστή με την ελληνική πραγματικότητα, αυτή με τον 2,2 diesel, εξερευνούμε εάν ακριβώς αυτή η Alfa Romeo αξίζει να φέρει αυτό το βαρύ όνομα.
Ας τα δούμε ένα προς ένα λοιπόν: Σχεδιαστικά, η Giulia είναι εντυπωσιακή, απ’ όποια γωνία και αν την κοιτάξεις. Το επιθετικό ρύγχος, οι χυτές γραμμές της, η αρμονικότητα του συνόλου, όλα συντελούν σε ένα όμορφο, καλοσχεδιασμένο σύνολο. Είναι φινετσάτη, τη διατρέχει ένας αέρας πολυτέλειας, χωρίς όμως να χάνεται πουθενά, ο σπορ και ο νεανικός χαρακτήρας της.
Πώς πάει;
Αν με την πρώτη ματιά (και τη δεύτερη, και την τρίτη και ούτω καθεξής) εξωτερικά, η Giulia είναι… ερωτεύσιμη, τότε με την πρώτη επαφή, το ειδύλλιο αναβαθμίζεται σε τέτοιο βαθμό που να σκέφτεσαι… γάμο. Στο εσωτερικό, ο οδηγός βολεύεται σε ένα άνετο κάθισμα με άριστη πλευρική στήριξη-ομοίως και οι λοιποί τέσσερις επιβάτες, αν εξαιρέσουμε αυτόν που θα ξεβολέψει ελαφρώς το τούνελ μετάδοσης στη μέση) και δεν θα δυσκολευτεί να βρει την τέλεια γι’ αυτόν θέση οδήγησης.
Το εσωτερικό της Alfa Romeo Giulia είναι… όπως θα ήθελες. Όμορφο, ποιοτικό, εργονομικό, σπορ, πολυτελές. Όχι τυχαία, όταν καθίσεις στη θέση του οδηγού (και στις υπόλοιπες) δεν θέλεις να βγεις
Η φινέτσα και η κομψή αισθητική, συνδυαζόμενες με τον δυναμισμό, δεν λείπουν από το εσωτερικό της Giulia. Μαλακά, άριστης ποιότητας υλικά υπάρχουν σε κάθε σημείο της καμπίνας. Στον πίνακα οργάνων, πίσω από το τριάκτινο τιμόνι με το -ala Ferrari- start/stop button που είναι ενσωματωμένο πάνω του, μαζί με τα άλλα βασικά χειριστήρια, υπάρχουν τα δύο στρογγυλα βασικά όργανα (στροφόμετρο-καντράν) με μια έγχρωμη οθόνη ανάμεσά τους για τις αναγκαίες επιπλέον πληροφορίες.
Η εικόνα που αντικρύζει ο (τυχερός) οδηγός της Alfa Romeo Giulia. Μερικές φορές, μια εικόνα και χίλιες λέξεις είναι λίγα για να περιγράψουν ένα συναίσθημα…
Στη μέση του ταμπλό, υπάρχει η 8,4 ιντσών οθόνη infotainment της Alfa Romeo, η οποία δεν “πετάγεται” στη μέση του σαν τάμπλετ, αλλά εμφανίζεται αρμονικά ακολουθώντας τη γυαλιστερή επιφάνεια του ταμπλό και είναι προστατευμένη πίσω από γυαλί. Το infotainment ελέγχεται από έναν πιεζοπεριστροφικό διακόπτη, ο οποίος είναι τοποθετημένος πίσω από τον λεβιέ των ταχυτήτων και τα δύο περιστροφικά χειριστήρια του ήχου και συστήματος DNA.
Ο… έρως εντείνεται ακόμα περισσότερο, όταν η Giulia αρχίζει να κυλάει στο οδόστρωμα. Οι Ιταλοί έχουν κάνει άριστη δουλειά στην ηχομόνωση και γενικότερα στην ποιότητα κύλισης, η οποία είναι αντίστοιχη των προσδοκιών για ένα μοντέλο αυτού του επιπέδου. Οι αναρτήσεις απορροφούν χωρίς χτυπήματα τις όποιες ανωμαλίες, χωρίς να υπάρξει περιθώριο για… υποψία δυσφορίας από τους επιβάτες, παρά τους 18άρηδες (πανέμορφους) τροχούς με τα χαμηλοπρόφιλα ελαστικά. Ο πετρελαιοκινητήρας των 180 ίππων είναι ήσυχος, χωρίς κραδασμούς και με τον ήχο μέσα σε απολύτως λογικά πλαίσια, ενώ η χροιά του βελτιώνεται -εάν έχεις… σπορ αυτιά- όσο ανεβαίνουν οι στροφές.
Η συγκεκριμένη Alfa δεν είναι sedan μόνο στο… φαίνεσθαι. Μπορεί να φιλοξενήσει εύκολα πέντε επιβάτες στο εσωτερικό της, για να απολαύσουν ένα άνετο ταξίδι
Ο κινητήρας έχει άφθονη ροπή (450 Nm στις 1.750 σ.α.λ.) διαθέσιμη σε όλο το εύρος των στροφών και ο οδηγός δεν θα μείνει ποτέ παραπονεμένος από το περισσεύμα ροπής. Στη δική μας Giulia, το κιβώτιο είναι χειροκίνητο, εξάρι, έχει άριστη αίσθηση και κλιμάκωση και συνεργάζεται άριστα για να περνά η δύναμη όπως πρέπει και όποτε πρέπει στο δρόμο. Εάν μάλιστα τη “μάθεις” και εκμεταλλεύεσαι τη μεσαία και χαμηλή περιοχή του στροφομέτρου, τότε εύκολα μπορείς να κινηθείς σε χαμηλές καταναλώσεις, της τάξης των 7 λίτρων ανά 100 χιλιόμετρα.
Ο οδηγός έχει στα χέρια του ως “όπλο” το πολύ γρήγορο τιμόνι (2,2 στροφές), το οποίο δικαιώνει απόλυτα τον θυρεό που φέρει στο κέντρο του. Η πληροφόρηση που προσφέρει για τα τεκταινόμενα στο δρόμο είναι η καλύτερη δυνατή, είναι ακριβέστατο και η απόκρισή του μπορεί να οριστεί ως ο… ορισμός της άμεσης. Έτσι, μπορείς να σημαδεύεις με ευκολία την κορυφή ή την έξοδο της στροφής και να διορθώνεις με ακρίβεια… χιλιοστού.
Φυσικά, το σύστημα διεύθυνσης συνεργάζεται άριστα με τις πολύ καλές αναρτήσεις και το άριστο πλαίσιο, το οποίο, είναι εμφανές πως είναι υψηλοτάτου επιπέδου. Το χαμηλό γενικά αμάξωμα της Giulia τοποθετείται εύκολα στις γραμμές που θα επιλέξεις και οι αντιδράσεις του είναι προβλέψιμες. Το ιταλικό μοντέλο έχει γενικότερα ουδέτερη συμπεριφορά και μόνο αν το παρακάνεις ιδιαίτερα θα επέμβουν τα ηλεκτρονικά συστήματα ευστάθειας για να σε επαναφέρουν σε τάξη. Περιέργως για Alfa Romeo, αυτά ακριβώς τα συστήματα δεν απενεργοποιούνται στη Giulia της δοκιμής, άρα το “παιχνίδι” με την ουρά είναι… κομμένο από την αρχή. Όμως, με αυτό τον τρόπο, κομμένες είναι και οι δυσάρεστες εκπλήξεις, αφού επί της ουσίας το μοντέλο κρατιέται βιδωμένο στο δρόμο, no matter what.
Ιδιαίτερα πάντως αν την πιέσεις στα ανοιχτά κομμάτια, η Giulia έχει εκπληκτική συμπεριφορά, που σου επιτρέπει, υπό τις κατάλληλες συνθήκες, να πας τρομακτικά γρήγορα, ενώ στα πιο κλειστά, καταφέρνει να κρύβει τον όγκο της -όπως θα περίμενες από μια αληθινή Alfa Romeo. Σε ό,τι αφορά τα φρένα, οι 4 αεριζόμενοι δίσκοι με τις εμπρός τετραπίστονες, απλά επιβραδύνουν εκπληκτικά και ταχύτατα το μοντέλο υπό όποιες συνθήκες.
Η συμπεριφορά της Giulia είναι κάτι παραπάνω από υποδειγματική, μάλλον απολαυστική, είτε στο στεγνό, είτε στο βρεγμένο…
Με το σύστημα DNA, ο οδηγός μπορεί να επιλέξει τον τρόπο οδήγησής του, αλλάζοντας σε μεγάλο βαθμό τη λειτουργία του αυτοκινήτου. Στη θέση “Dynamic“, το τιμόνι και οι αναρτήσεις σκληραίνουν, η απόκριση του κινητήρα γίνεται πιο άμεση και, γενικά, η Giulia φοράει την πολεμική στολή της. Στη θέση “Normal“, η Giulia συμπεριφέρεται ως premium sedan, ενώ η τρίτη θέση, (“All Weather“), αφορά τις υγρές καιρικές συνθήκες, στις οποίες επίσης η Giulia συμπεριφέρεται υποδειγματικά.
Εν κατακλείδι, στο ερώτημα αν η Giulia αξίζει όντως όλο αυτό το ντόρο που έχει γίνει γύρω από το όνομά της, η premium ποιότητά της, ο τρόπος με τον οποίο στέκεται απέναντι στον ανταγωνισμό (ή, καλύτερα, ψηλότερα από αυτόν), ο εξοπλισμός, η απόδειξη στην πράξη ότι είναι δυναμική όσο δείχνει η εμφάνισή και, η εμφάνισή της αυτή καθευτή, την κάνουν ερωτεύσιμη. Και, αυτά, με ένα απροσδιόριστο “κάτι” που έχουν οι “Ιταλίδες”, απαντούν από μόνα τους στο λόγο που την ονειρεύεται τόσος κόσμος για το γκαράζ του. Για την ακρίβεια, αν σκεφτείς ότι ζούμε μόνο μια φορά, τότε ίσως αρχίσεις να κάνεις οικονομίες για να την αποκτήσεις...
