Ήταν 29 Μαρτίου 1974 όταν, στο Βόλφσμπουργκ της Γερμανίας, παρουσιαζόταν ο διάδοχος του θρυλικού σκαραβαίου. Το όνομά του, ήταν Golf και, όπως ο σκαραβαίος άλλαξε, εν πολλοίς, την ιστορία της αυτοκίνησης, έτσι ήθελε και το VW Golf. Ρηξικέλευθο και πρωτοποριακό, το Golf τόλμαγε να προτείνει κάτι διαφορετικό, μεταφέροντας τη διάταξη από “όλα πίσω” σε “όλα εμπρός“.
Fast forward 47 χρόνια αργότερα: Η Volkswagen λανσάρει ένα αμιγώς ηλεκτρικό αυτοκίνητο, το οποίο ονομάζει ID.3. Είναι και αυτό επαναστατικό και, παρότι δεν είναι ο διάδοχος του -επίσης θρυλικού, πια- Golf, κουβαλά κι αυτό, το DNA της αλλαγής. Προτείνει αλλαγή στα… πάντα: Κίνηση πίσω, μοτέρ πίσω -και κάτω- κίνηση από ηλεκτροκινητήρα. Μπορεί να γράψει κι αυτό το μοντέλο τη δική του ιστορία στην αυτοκίνηση με χρυσά γράμματα, όπως οι δύο “πρόγονοί” του; Το ID.3, το δοκιμάζουμε σήμερα, στη 1st Edition και συμπεραίνουμε.
Ο σχεδιασμός
Ως το πρώτο, σχεδιασμένο εξ-αρχής γι’ αυτό το σκοπό, ηλεκτρικό αυτοκίνητο της γερμανικής μάρκας, η οποία σκοπεύει να γίνει ο παγκόσμιος ηγέτης της ηλεκτροκίνησης, το ID.3 είναι κάτι παραπάνω από σημαντικό για τη VW. Γιατί, “η καλή μέρα, από το πρωί φαίνεται”. Η μάρκα λοιπόν -επάνω στο πάτωμα τύπου skateboard που θα πατήσουν κι άλλα ηλεκτρικά μοντέλα του ομίλου, όπως το φοβερό και τρομερό C-SUV ID.4– δεν θα μπορούσε να ρισκάρει στο σχεδιασμό. Σχεδιαστικά πειράματα τύπου… Prius, θα μπορούσαν να οδηγήσουν τη VW στα βράχια.
Σχεδιαστικά, το ID.3 λοιπόν, είναι… διαφορετικό χωρίς… να είναι. Είναι φουτουριστικό χωρίς υπερβολές. Είναι νεανικό, χωρίς να είναι υπερβολικό. Αν και με σαφήνεια οι σχεδιαστές της VW έχουν στοχεύσει τα νεανικά κοινά, έχουν αποφύγει τις ακμές, τα “νεύρα”, τους αεραγωγούς, υιοθετώντας πιο ρευστές γραμμές και “καθαρές” επιφάνειες σε μια σχεδίαση που ουσιαστικά μοιάζει ενός όγκου. Είναι μεγάλο μεν, αλλά δε δείχνει ογκώδες, χωρίς να δείχνει μικρό. Με διαστάσεις μήκος 4.261 χιλιοστά, πλάτος 1.809 χιλιοστά και ύψος 1.552 χιλιοστά, το μεταξόνιό του, στα 2.770 χλστ., είναι σχεδόν όσο του Passat. Λόγω των πολύ κοντών προβόλων εμπρός και πίσω, ωστόσο, μοιάζει με Golf.
Απλός και εντυπωσιακός ο σχεδιασμός, ακολουθεί το μοτίβο που θέλει ένα αυτοκίνητο να αξίζει μόνο εάν, όταν το παρκάρεις, να γυρνάς για να του ρίξεις μια τελευταία ματιά πριν την επόμενη συνάντηση. Στο εμπρός μέρος λοιπόν, οι μεγάλοι προβολείς θυμίζουν μάτια ανθρώπου -με στάνταρ τεχνολογία LED και προαιρετικά με το σύστημα IQ. Light τεχνολογίας LED Matrix- είναι φτιαγμένοι για να εξυπηρετούν αυτόν ακριβώς το σκοπό. Μεταξύ τους, συνδέονται με μια φωτιζόμενη γραμμή που καταλήγει στο -επίσης φωτιζόμενο- σήμα της VW, στο κέντρο. Κατά τα λοιπά, μάσκα δεν υπάρχει, αλλά συνεχίζει το αμάξωμα με μια έναν σχεδιασμό που θυμήζει κηρύθρα -ως παραπομπή στον “πράσινο” χαρακτήρα του μοντέλου. Για όσους αναρωτιούνται, ο απαραίτητος αέρας που ψύχει το κινητήριο σύστημα, έρχεται μέσα από μια διακριτική εισαγωγή στο κάτω μέρος του προφυλακτήρα.
Στα πλάγια, κυριαρχούν οι μεγάλες γυάλινες επιφάνειες, με τις τεράστιες -ως και 20άρες- ζάντες. Η οροφή κάνει μια κλίση προς τα κάτω για να συναντήσει την οπίσθια κολώνα. Και στο πίσω μέρος, από το οποίο φυσικά απουσιάζει όποια εξάτμιση, έχουμε φουτουριστικά, ορθογώνια φωτιστικά σώματα και φυσικα, το λογότυπο-όνομα του μοντέλου κάτω από το σήμα της μάρκας.
Μικρή σημείωση-ωδή στα επιλεγμένα χρώματα. Αν και το δικό μου αγαπημένο είναι το γκρι, το μοντέλο της δοκιμής μας δόθηκε σε τυρκουάζ χρώμα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η οροφή είναι μαύρη και, το μαύρο χρώμα “ρέει” προς τα πίσω, χρωματίζοντας την οπίσθια, πέμπτη θύρα, μαζί με το… κατάμαυρο φιμέ πίσω τζάμι. Οι πίσω προφυλακτήρες είναι επίσης τυρκουάζ, ενώ διαφορετικό χρώμα, ένα ασημί που “μπλέκεται” με το τυρκουάζ του χρώματος του αμαξώματος έχει η οπίσθια κολώνα.
Το εσωτερικό
Ναι, είναι διαφορετικό το ID.3 απ’ ό,τι έχουμε συνηθίσει, στο Golf, για παράδειγμα, ή στα άλλα VW. Απουσιάζει ο επιλογέας ταχυτήτων στο μέσο, έχουμε άλλα, πιο ανοιχτά χρώματα, πιο “ανοιχτούς” χώρους και έχει υιοθετηθεί ενα πιο φουτουριστικό και φιλικό προς το χρήστη περιβάλλον. Διχρωμία στο εσωτερικό, με πιο ανοιχτά χρώματα -αποχρώσεις του γκρι, για την ακρίβεια- και σίγουρα, καλύτερη εκμετάλλευση των χώρων.
Σε ό,τι αφορά τα πλαστικά, απουσιάζουν τα πολλά αφρώδη υλικά και ποιοτικά φαίνεται ένα level κάτω σε σχέση με ένα Golf, αλλά το ID.3 συνεχίζει να εξελίσσεται και να βελτιώνεται και, για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω παράπονο ποιότητας από τα πλαστικά και το εσωτερικό του. Κατά τα λοιπά, έχουμε και λέμε:
Το τριάκτινο τιμόνι έχει επάνω του προσαρτημένο έναν επιλογέα ταχυτήτων, καθώς και το καντράν του, που είναι μια μικρή ψηφιακή οθόνη (5,3 ιντσών) και μετακινούνται μαζί του. Δε βρίσκω το λόγο ο επιλογέας να είναι “καρφωμένος” στο τιμόνι. Ξεχάστε τα κουμπιά: Στις δύο ακρες του τιμονιού, αντί για κλασικά κουμπιά, υπάρχουν αφής, τα οποία -κι αυτό ήταν μια έκπληξη– είναι πιο εύχρηστα από τα συμβατικά. Βασικά, όλα τα κουμπιά του ID.3 είναι αφής, εκτός αυτών των παραθύρων και των ηλεκτρικών καθρεπτών. Στη μέση του ταμπλό δεσπόζει μια μεγάλη οθόνη αφής, 10 ιντσών, στην οποία συγκεντρώνονται όλες (μα όλες) οι λειτουργίες του αυτοκινήτου.
Το κεντρικό τούνελ απουσιάζει και στη θέση του υπάρχουν ποτηροθήκες, μια ειδική, λαστιχένια (για να μην προκαλεί γρατσουνιές) βάση για το κινητό τηλέφωνο στην οποία μπορεί να γίνει και ασύρματη φόρτιση και χώροι. Εδώ, πρέπει να σταθούμε. Ακόμα και αν είσαι η Άννυ (η σύζυγός μου) που κουβαλάει μαζί της όλο της το βιός για να κάνει μια μετακίνηση 500 μέτρων, παράπονο με τους χώρους δεν θα έχεις. Το ID.3 έχει παντού έξυπνους και βολικούς χώρους για να αποθηκεύεις όλα σου τα συμπράγκαλα -και αυτά των φίλων- χωρίς να πέφτουν σε κάθε στροφή. Και μιας που αναφερθήκαμε στην Άννυ, τα καθίσματα είναι επαρκώς άνετα για να μη γκρινιάξει, ενώ το καθένα έχει το δικό του armrest προσαρτημένο (αν και θα προτιμούσα ένα, “παραδοσιακό”).
Ομοίως, οι πίσω επιβάτες έχουν επίσης χώρους για τα πάντα. Εκτός του ότι μπορεί να φιλοξενήσει άνετα πέντε επιβάτες, χωρίς υποχωρήσεις στα πόδια του μεσαίου, ελλείψει τούνελ μετάδοσης και με “αέρα” 141 χλστ για τα πόδια όλων, η πλάτη του μεσαίου καθίσματος πέφτει: Μεταμορφώνεται σε ένα ωραίο armrest μαζί με ποτηροθήκες, ενώ δίνει πρόσβαση και στο χώρο αποσκευών. Ο οποίος χώρος αποσκευών, έχει χωρητικότητα 385 λίτρων (1.267 λίτρα αναδιπλώνοντας την πλάτη του διαιρούμενου πίσω καθίσματος), με ικανοποιητική μορφολογία για εύκολο φόρτωμα και δεύτερο πάτο.
Πάμε τώρα στα πιο ενδιαφέροντα: Τα καλά του ID.3 έχουν να κάνουν με την τεχνολογία. Με δεδομένο ότι στο εσωτερικό επικρατεί πάντα ησυχία, λειτουργεί πολύ καλά ο έξυπνος φωνητικός έλεγχος όλων των λειτουργιών που “κινητοποιείται” για να εκτελέσει εντολές, όταν ο οδηγός ή εμπρός επιβάτες πουν “Hello ID“. Υπάρχουν δεκάδες easter eggs στο αυτοκίνητο, από τις κυψέλες από την κηρήθρα στο εξωτερικό, ως τα πεντάλ, όπου το γκάζι έχει το σήμα του “play” και το φρένο του “pause”. Έξυπνο και διασκεδαστικό. Όπως είναι και το προηγμένο Head-Up Display, που προβάλλει τις πληροφορίες ως τρισδιάστατη, κλιμακωτή εικόνα σε απόσταση τριών έως δέκα μέτρων μπροστά από το όχημα.
Από τις άλλες, δεκάδες λειτουργίες που έχει “κρυμμένες” το ID.3, αξίζει να ξεχωρίσει κανείς μία: Τον ambient φωτισμό. Μέσα από την οθόνη οφής, μπορείς, μετακινώντας το δάχτυλό σου επάνω σε μια παλέτα χρωμάτων, να αλλάξεις χρώμα στον απαλό, εσωτερικό φωτισμό της καμπίνας. Από λευκό, ως μωβ, κόκκινο, πράσινο, μπλε, τυρκουάζ, οι επιλογές είναι δεκάδες και μπορείς να ρυθμίσεις ακριβώς την απόχρωση που θέλεις. Αυτό, μαζί με τη στενή λωρίδα φωτός κάτω από το παρμπρίζ, λειτουργούν αγχολυτικά, φτιάχνουν τη διάθεση και βοηθούν διαισθητικά (και) τον οδηγό. Στον τομέα αυτό, οι Γερμανοί έκαναν ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ δουλειά. Είναι όμως μόνο αυτός ο τομέας που έκαναν καλή δουλειά;
Στο δρόμο
Πισωκίνητο Volkswagen; Πού ξανακούστηκε; Μπορεί να είναι καλό; Ε, λοιπόν, σου έχω νέα: Ακόμα και αν είσαι ο πιο φανατικός πολέμιος των ηλεκτρικών, θα χρειαστείς μια βόλτα με το ID.3 πριν κλείσεις -οριστικά- το στόμα σου για τα EVs. Γιατί, θα σε κάνει να αναρωτιέσαι: “Εάν ένα αυτοκίνητο με οικογενειακό προσανατολισμό έχει τέτοιες επιδόσεις, στρίβει έτσι και έχει τόσο διασκεδαστικό χαρακτήρα, πώς θα είναι εάν η VW μας δώσει μια σπορ, αλά GTi έκδοση, του ID.3″;
Οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια. Η έκδοση της δοκιμής μας εφοδιάζεται με μπαταρία 58 kWh, η οποία διαθέτει την ενέργειά της σε έναν -τοποθετημένο πάνω από τον πίσω άξονα– ηλεκτροκινητήρα που παράγει ισχύ 204 ίππων και ροπής 310 Nm από τις… 0 σ.α.λ. μέχρι το… τέλος. Ξέχνα και τις καμπύλες ροπής και απόδοσης. Όση δύναμη υπάρχει, είναι διαθέσιμη ανά πάσα στιγμή στο 100%. Πώς είναι όμως στο δρόμο;
Αρχικά, δεν το βάζεις μπρος. Από την ώρα που κάθεσαι στο κάθισμα του οδηγού, το ID.3 είναι έτοιμο για εκκίνηση. Μέσω του επιλογέα μπροστά/δεξιά από το τιμόνι, επιλέγεις την ταχύτητα και αρχίζεις και κινείσαι. Στις χαμηλές ταχύτητες (έως τα 30 χ.α.ω. για την προστασία των πεζών), το ID.3 κάνει έναν ελαφρύ, ηλεκτρονικό, βγαλμένο από ταινία επιστημονικής φαντασίας ήχο, ο οποίος είναι κάπως… εθιστικός. Όταν βυθίσεις όμως το πόδι στο γκάζι, έρχεται η αποκάλυψη. Με ελάχιστο σπινάρισμα και εντελώς αθόρυβα, το ID.3 δεν επιταχύνει: Εκτοξεύεται προς τα εμπρός, κολλώντας σε στο κάθισμα και κολλώντας σου ένα χαμόγελο στο πρόσωπο.
Το, βάρους 1.794 κιλών αμάξωμα με τον ηλεκτροκινητήρα που είναι τοποθετημένος επάνω από τον πίσω άξονα, επιταχύνει από στάση στα πρώτα 50 χ.α.ω. σε μόλις 2,9 δευτερόλεπτα και κάνει το σπριντ στα 100 χ.α.ω. σε 7,1 (1,1 δευτερόλεπτο πιο αργό από το Golf GTI!). Και στις ενδιάμεσες επιταχύνσεις είναι ομοίως καλό. Από τα 30 στα 80 χ.α.ω. χρειάζεται 3,4 δευτερόλεπτα κι από τα 60 στα 100 3,8, ενώ από τα 80 στα 120 χρειάζεται 5,1 δευτερόλεπτα. Οι επιταχύνσεις του είναι πρωτόγνωρες, καθώς αισθάνεσαι ότι εκτοξεύεσαι επάνω σε ένα μαγικό χαλί, σε ένα στρώμα αέρα.
Σε ανοιχτό δρόμο, μέχρι τα 160 χ.α.ω. της τελικής του ταχύτητας, το ID.3 είναι εξαιρετικό. Ευθύβολο, χωρίς τάσεις πλεύσης και χωρίς αεροδυναμικούς θορύβους, γεγονός στο οποίο βοηθά και ο πολύ καλός συντελεστής οπισθέλκουσας 0,25 cd. Σε σχέση με το Golf, ωστόσο, χάνει σε ό,τι αφορά την ποιότητα κύλισης, λόγω των τεράστιων, 20ιντσων τροχών και των σκληρών ελαστικών εξοικονόμησης ενέργειας.
Το -ακόμα πιο- ενδιαφέρον είναι ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεται το μοντέλο με τη νέα αρχιτεκτονική της πλατφόρμας με την οποία το μοτέρ τοποθετείται στον πίσω άξονα, όπως και η κίνηση. Στην πράξη, το ID.3 κρύβει το βάρος του και συμπεριφέρεται απολαυστικά. Λόγω του γεγονότος ότι οι μπαταρίες έχουν τοποθετηθεί στο πάτωμα, έχει το κέντρο βάρους πιο χαμηλά. Οδηγικά, δείχνει απόλυτα ομοιογενές και έχει υψηλά όρια πρόσφυσης. Το τιμόνι με το μεταβλητό βήμα είναι αρκετά πληροφοριακό (αν και θα το ήθελα πιο άμεσο στις χαμηλές ταχύτητες), ενώ ακόμα και αν το πιέσεις μετά τα όριά του σε μια σφιχτή διαδρομή, το ID.3 δεν δείχνει ποτέ υποστροφή λόγω αδράνειας, αλλά, αντίθετα, υπερστρέφει στο βαθμό που επιτρέπουν τα ηλεκτρονικά. Τα οποία, δυστυχώς, δεν απενεργοποιούνται πλήρως, γιατί αν γινόταν αυτό, θα μιλάγαμε για… λούνα παρκ. Για να είμαι ειλικρινής, θα ήθελα να συμβαίνει αυτό.
Πολύ καλό είναι και στο φρενάρισμα το ID.3., με τα ταμπούρα να αποδίδουν ίσως καλύτερα από δίσκους και να μην “κουράζονται” εύκολα. Υστερούν ωστόσο σε αίσθηση. Οι αναρτήσεις είναι σφιχτές όσο χρειάζεται, ενώ πολύ καλή δουλειά έχει γίνει και στον τομέα της άνεσης με την πολλαπλών συνδέσμων πίσω. Το μοντέλο, στην πόλη είναι στο… στοιχείο του, εκμεταλλευόμενο τη γιγαντιαία ακτίνα στρέψης (10,2 μέτρα), την αθόρυβη λειτουργία και την άμεση παροχή της ισχύος του όποτε του ζητηθεί.
Και πού φορτίζω;
Στον τομέα της αυτονομίας, τα πράγματα είναι ξανά ευχάριστα. Η VW ανακοινώνει 424 χιλιόμετρα και στην πράξη, σε κανονικές συνθήκες οδήγησης και χωρίς υπερβολές, ένα νούμερο αυτονομίας κοντά στα 400 χιλιόμετρα είναι εφικτό.
Τώρα, σε ό,τι αφορά τη μπαταρία, αυτή αποτελείται από εννέα modules σε ένα περίβλημα με δέκα διαμερίσματα. Για τη φόρτισή της χρειάζονται 6 ώρες και 15 λεπτά σε wallbox 11 kW και 35 λεπτά σε ταχυφορτιστή 100 kW για το 80%. Στην οικιακή πρίζα, βέβαια, οι ώρες φόρτισης υπερτριπλασιάζονται.
Φυσικά, υπάρχει και η δυνατότητα φόρτισης μέσω ανάκτησης ενέργειας από το σύστημα πέδησης ή από το ρολάρισμα. Αυτό σημαίνει ότι, όταν σηκώνεις το πόδι από το γκάζι, επιλέγοντας τη θέση B στον επιλογέα ταχυτήτων, φορτίζεις τη μπαταρία. Στην πράξη, με εξαίρεση το γεγονός ότι στο “Β” ουσιαστικά υιοθετείς λειτουργία ενός πεντάλ, φρενάροντας με τον κινητήρα, δεν είδα μεγάλη διαφορά σε σχέση με το πρόγραμμα “D” σε ό,τι αφορά την ανάκτηση ενέργειας.
Εν κατακλείδι, το VW ID.3 είναι μια άριστη επιλογή για τη μετακίνηση (και) στην πόλη. Ιδιαίτερα δε όταν λυθεί το πρόβλημα των υποδομών φόρτισης, κάτι που αναμένεται να γίνει εντός του τρέχοντος εξαμήνου. Και είναι μια ακόμα απόδειξη του ότι το -ηλεκτρικό- μέλλον ΔΕΝ είναι αδιάφορο και… νερόβραστο.
