Από την πρώτη στιγμή που η McLaren παρουσίασε την 720S, τράβηξε τη προσοχή του κόσμου πάνω της. Σε πρώτη φάση, εντυπωσίασε με το σχεδιασμό της, ο οποίος εκτός από άκρως εντυπωσιακός, είναι και απόλυτα λειτουργικός. Μετά, ακολούθησαν οι δοκιμές και τα συγκριτικά, όπου εντυπωσίασε και πάλι, αυτή τη φορά με τις επιδόσεις της, κάνοντας σκόνη των ανταγωνισμό της και αποδίδοντας και κάτι παραπάνω από αυτά που δηλώνει στα χαρτιά, λες και 720 ίπποι, 770 Nm, 2,9 δευτερόλεπτα για το σπριντ στα 100 χα.ω. και τα 341 χ.α.ω. δεν ήταν αρκετά. Έπειτα απέδειξε, πως η McLaren έμαθε τα λάθη της από τις 12C και 650S, τα διόρθωσε και τα βελτίωσε, δίνοντας ένα εντελώς νέο, βελτιωμένο σε κάθε σημείο αυτοκίνητο. Τώρα, ήρθε η στιγμή που όλοι περίμεναν: Το λανσάρισμα της 720S Spider. Ένα αυτοκίνητο το οποίο έχει να δώσει ό,τι και η Coupe, αυτή τη φορά όμως με αυτό το “κάτι” παραπάνω, που είναι η ικανοποίηση της οδήγησης ενός ανοιχτού αυτοκινήτου.
Γράφει ο Αλέξανδρος Φερτάκης
Στο σχεδιαστικό κομμάτι, η 720S Spider διατηρεί το λεγόμενο “double-skin” design από την κουπέ, όπου σύμφωνα, με τη McLaren, από τις πόρτες και πίσω, το εξωτερικό του αυτοκινήτου, χωρίζεται στα δυο. Το εσωτερικό μέρος περικλείει τη καμπίνα και το χώρο του κινητήρα, ενώ το εξωτερικό συνεχίζει, αυξάνοντας σταδιακά το κενό με το εσωτερικό μέρος. Ο λόγος, είναι η δημιουργία ενός σταδιακά αυξανόμενου και αεροδυναμικά λειτουργικού κενού, το οποίο κατευθύνει τη ροή του αέρα προς το πίσω μέρος που αυτοκινήτου, όπου και αξιοποιείται για τη παροχή ψύξης στα ψυγεία του αυτοκινήτου.
Η Spider, χρησιμοποιεί ως βάση το ίδιο πλαίσιο, Monocage II-S, με την κουπέ, το οποίο εκτός από πολύ ελαφρύ είναι και πολύ άκαμπτο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, τη μη-ανάγκη για χρήση επιπλέον σημείων ενίσχυσης στο πλαίσιο, λόγω της απουσίας σταθερής οροφής, διατηρώντας το βάρος στη χαμηλότερη δυνατή τιμή. Η οροφή από τη μεριά της, ζυγίζει ελάχιστα παραπάνω, είναι πλήρως μηχανικά αναδιπλούμενη, με την αναδίπλωση να χρειάζεται μόλις 11 δευτερόλεπτα για να πραγματοποιηθεί. Αλλά, φυσικά, η McLaren δεν μπορούσε να μη προσθέσει κάποια λεπτομέρεια που θα κάνει τη διαφορά σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Για αυτό και δημιούργησε μία οροφή που, αντί για κάλυμμα από αλουμίνιο ή ανθρακόνημα στο πάνω μέρος, έχει ηλεκτροχρωματικό γυαλί, η σκουρότητα του οποίου αλλάζει ανάλογα με το ρεύμα που το διαπερνά (τεχνολογία την οποία είχε πρώτη φορά τοποθετήσει η Mercedes Benz στην SL Class), διαφοροποιώντας κατά αυτό το τρόπο τη σκουρότητα του και κατ’ επέκταση, το φως που το διαπερνά.
Έτσι, ακόμη και με κλειστή οροφή, μπορεί κανείς να απολαύσει το φως του ηλίου. Φυσικά, η McLaren δεν θα μπορούσε να μη κρατήσει το χαρακτηριστικό σχεδιαστικό της στοιχείο, τις “Dihedral” πόρτες της. Στην 720S, έχουν βελτιωθεί σχεδιαστικά, ώστε να δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερο άνοιγμα, διευκολύνοντας την επιβίβαση και αποβίβαση από τη καμπίνα, καταλαμβάνοντας λιγότερο χώρο προκειμένου να ανοίξουν πλήρως. Επιπλέον, έχουν πλέον στάνταρντ τη λειτούργα “soft close”, η οποία όχι μόνο τις κλείνει χωρίς να «χτυπάνε», αλλά τις κλείνει και πιο σφιχτά, προκειμένου, όπως λέει και η ίδια η εταιρεία, «να κλείνουν με κομψό τρόπο, δημιουργώντας πιο σφιχτή επαφή, γεγονός που περιορίζει το θόρυβο του αέρα σε υψηλές ταχύτητες».
Ωστόσο, οι καινοτομίες δεν σταματούν εδώ. Στην κλειστή έκδοση, οι πίσω κολώνες είναι πολύ λεπτές, όντας κατασκευασμένες από ανθρακονήματα, και υπάρχει ένα επιπλέον τζάμι σε κάθε πλευρά, γεγονός που βοηθά πολύ στην καλή ορατότητα, σε ένα συνήθως τυφλό σημείο σε αυτοκίνητα αυτής της κατηγορίας. Και για αυτό, η McLaren βρήκε τη λύση. Οι τρίτες κολώνες είναι κατασκευασμένες από ένα διαυγές ανθεκτικό υλικό, το οποίο όχι μόνο βοηθά στην στήριξη του μέρους της οροφής και κατευθύνει τον αέρα προς το κέντρο στο πίσω μέρος όπου αξιοποιείται για τη ψύξη του κινητήρα, αλλά διατηρεί την ορατότητα μη-δημιουργώντας μία τυφλή γωνία, βελτιώνει την αεροδυναμική και το παραγόμενο κάθετο φορτίο, χωρίς να αυξάνει την αεροδυναμική αντίσταση. Έξυπνο, έτσι δεν είναι ;
Το εσωτερικό της 720S, ακολουθεί την ίδια φιλοσοφία με το εξωτερικό. Μινιμαλιστικός σχεδιασμός, με τα πάντα τοποθετημένα στη σωστή θέση, χωρίς περιττά στοιχεία. Ανοίγοντας τη πόρτα και καθήμενος στη θέση του οδηγού, αντικρίζει κανείς σε πρώτη ματιά, την ψηφιακή αναδιπλούμενη οθόνη του ταμπλό. Στο κέντρο, βρίσκεται η οθόνη για το σύστημα του συστήματος ψυχαγωγίας, του κλιματισμού και ορισμένων λειτουργιών του αυτοκινήτου, δίπλα της τα δύο χαρακτηριστικά κουμπιά του Active Dynamics Panel, H και P (Handling και Powertrain αντίστοιχα), και στο κάτω μέρος, τα κουμπιά για το χειρισμό της οροφής. Όλα στη μέση, προκειμένου να είναι προσβάσιμα και για τους δύο επιβάτες, με το πάνω μέρος της κονσόλας βέβαια, να είναι ελαφρώς στραμμένο προς τη μεριά του οδηγού. Στο εσωτερικό, χρησιμοποιούνται μόνο τα καλύτερα υλικά, είτε αυτά είναι δέρμα, είτε Alcantara, είτε ανθρακόνημα, είτε αλουμίνιο, για τα μεταλλικά στοιχεία.
Η ποιότητα των υλικών είναι κορυφαία, όπως και η συναρμογή του όλου εσωτερικού, το οποίο είναι άνετο και λειτουργικό, πράγμα που είναι μάλλον… σπάνιο για την κατηγορία. Η τεχνολογία του συστήματος “McLaren Driver Interface (MDI)”, προβάλει τόσο στη κεντρική οθόνη του συστήματος infotainment, όσο και στην αναδιπλούμενη οθόνη του ταμπλό, κάθε πιθανή πληροφορία σχετικά με το αυτοκίνητο, την οποία ο οδηγός μπορεί να θέλει να έχει μπροστά του. Στο βασικό εξοπλισμό τοποθετείται ένα σύστημα 4 ηχείων, το ελαφρύτερο που έχει τοποθετηθεί ποτέ σε McLaren, ενώ για τους λάτρεις της μουσικής υπάρχει και η επιλογή ενός συστήματος 12 ηχείων, το οποίο κάνει την αναπαραγωγή της μουσικής ακόμη καλύτερη, με μία διαφορά βάρους η οποία δεν θα γίνει ποτέ αισθητή από το μέσο οδηγό. Ωστόσο, η εργονομία δεν σταματά εδώ. Πέρα από το διαθέσιμο χώρο στο εμπρός μέρος του αυτοκινήτου, η κλειστή έκδοση έχει ένα ειδικά διαμορφωμένο σετ βαλιτσών για το parcel shelf πίσω από τα καθίσματα.
Στην ανοιχτή έκδοση, αυτό το χώρο τον καταλαμβάνει ο μηχανισμός της οροφής και ο χώρος που χρειάζεται προκειμένου να μπει όταν αναδιπλώνεται η ίδια η οροφή. Η McLaren βέβαια, σκέφτηκε για αυτό μία λύση, προκειμένου να τον αξιοποιήσει όταν η οροφή είναι κλειστή. Με το πάτημα ενός κουμπιού, το κάλυμμα της οροφής ανοίγει και υπάρχουν δύο ειδικά σχεδιασμένες υφασμάτινες τσάντες, οι οποίες χωρούν όσα αντικείμενα μπορεί να πάρει ο συγκεκριμένος χώρος. Στις McLaren, όπως βλέπεται, τίποτα δεν πάει χαμένο και για όλα υπάρχει κάποια λύση.
Στο μηχανικό κομμάτι, το σύνολο είναι το ίδιο με αυτό την κλειστής έκδοσης. Ένας νέος V8 κινητήρας, με διπλή υπερτροφοδότηση, χωρητικότητας 4000 κυβικών, που αποδίδει 720 ίππους και 770Nm ροπής. Η τελική ταχύτητα αγγίζει τα 341 χιλιόμετρα την ώρα, με κλειστή οροφή. Τα νούμερα ωστόσο συνεχίζουν και σε άλλες μετρήσεις να είναι εντυπωσιακά. Το 0-100 χ.α.ω. πραγματοποιείται σε μόλις 2,9 δευτερόλεπτα, το 0-200 σε 7,9 δευτερόλεπτα. Η απόσταση ακινητοποίησης από τα 100 χιλιόμετρα την ώρα πραγματοποιείται σε μόλις 30 μέτρα, ενώ από τα 200 χιλιόμετρα την ώρα, απαιτούνται μόλις 118 μέτρα. Η μετάδοση της δύναμης γίνεται μέσω ενός κιβωτίου διπλού συμπλέκτη, 7 σχέσεων, με την κατανομή να πραγματοποιείται μέσω ενός συστήματος torque vectoring και όχι ενός συμβατικού διαφορικού περιορισμένης ολίσθησης. Τα φρένα είναι κεραμικά, σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες πρόκειται για μία σχεδιαστικά αναβαθμισμένη εκδοχή αυτών της P1, ενώ σύμφωνα με άλλους, πρόκειται για μία πιο ήπια εκδοχή αυτών της Senna. Όπως και να έχει, είναι άκρως αποδοτικά, πράγμα που φαίνεται και στις μετρήσεις επιβράδυνσης. Μέσω του Active Dynamics Panel, που βρίσκεται στο εσωτερικό, ο οδηγός μπορεί να προσαρμόσει ξεχωριστά τις ρυθμίσεις για την ανάρτηση και το σύνολο κινητήρα-κιβώτιο, μέσω των διακοπτών H(andling) και P(powertrain) αντίστοιχα.
Και οι δύο διακόπτες έχουν 3 επιλογές, Comfort, Sport και Track. Το έξυπνο με το συγκεκριμένο σύστημα, είναι πως οι διακόπτες προσαρμόζουν τις ρυθμίσεις μόνο εάν πατηθεί το πλήκτρο “Active” που βρίσκεται ανάμεσα τους, ενώ αν δεν πατηθεί, το αυτοκίνητο προσαρμόζει ανάλογα τις ρυθμίσεις, σύμφωνα με το στυλ οδήγησης. Η ανάρτηση, ηλεκτροροϊκής τεχνολογίας, ρυθμίζει κάθε αμορτισέρ ξεχωριστά 4 φορές το δευτερόλεπτο, ανάλογα με τις πληροφορίες που λαμβάνει, ενώ σφίγγει αυτομάτως τα πίσω αμορτισέρ κατά την επιτάχυνση και τα εμπρός κατά την επιβράδυνση, σε βαθμό ανάλογα με τις δυνάμεις που δέχεται, προκειμένου το αυτοκίνητο να είναι όσο το δυνατόν πιο σταθερό γίνεται, όχι μόνο σε στροφές, αλλά σε κάθε μεταβολή της κινητικής του κατάστασης ή κατεύθυνσης. Το σύνολο της όλης συμπεριφοράς του αυτοκινήτου, διαχειρίζεται το “ Proactive Chassis Control II”, το οποίο χρησιμοποιεί έναν σύνθετο αλγόριθμο, ο οποίος είναι μέρος μία διδακτορικής διατριβής στο University of Cambridge, ο οποίος συλλέγει στοιχεία από διάφορα σημεία και συστήματα του αυτοκινήτου, και κάνει τις απαραίτητες προσαρμογές, για τη καλύτερη δυνατή οδηγική εμπειρία.
Στην 720S Spider, η McLaren κατάφερε κάτι το ποίο θεωρητικά δεν ήταν εφικτό. Την συνένωση δύο «κόσμων». Αυτού του ανοιχτού άνετου αυτοκινήτου, με αυτόν του κλειστού σκληροπυρηνικού supercar. Γίνεται ; Ναι. Στην McLaren γίνεται, καθώς το ήδη άκαμπτο πλαίσιο της Coupe, είναι σε θέση να χρησιμοποιηθεί αυτούσιο στη Spider, με την απώλεια στη στρεπτική ακαμψία να είναι τόσο μικρή που δεν γίνεται καν αισθητή, ενώ το βάρος να αυξάνεται τόσο λίγο, που δεν είναι επίσης καν αισθητό από άποψη επιδόσεων και οδηγικής συμπεριφοράς. Είναι λοιπόν δύο αυτοκίνητα σε ένα, με απόλυτη αρμονία και ισορροπία μεταξύ αυτών. Είναι το άνετο cruiser που θα βγει κανείς μία ήρεμη βόλτα, ακούγοντας την αγαπημένη του μουσική και απολαμβάνοντας τον αέρα που μπαίνει από την ανοιχτή οροφή, αλλά είναι και το σκληροπυρηνικό supercar που θα μπει στη πίστα και θα τα βάλει στα ίσα με όλο τον ανταγωνισμό, μη έχοντας να ζηλέψει ή να φοβηθεί τίποτα από αυτόν. Άραγε, μπορεί τελικά ένα supercar να είναι λίγο από όλα, αλλά παρόλα αυτά, κορυφαίο στον εκάστοτε “ρόλο” του; Ναι. Με την 720S Spider, γίνεται.
