Η Aventador είναι σίγουρα ένα από εκείνα τα supercar, που θα μείνουν στην ιστορία. Είτε αυτό έχει να κάνει με το τρόπο που οδηγούνται, είτε έχει να κάνει με τα συναισθήματα που προκαλούν, είτε έχει να κάνει με την σχεδίαση τους, που μιλώντας για την Aventador, η σχεδίαση της αν μη τι άλλο, είναι ένα από τα στοιχεία της που τη ξεχώρισαν από ότι άλλο παρουσιάστηκε από το 2011, μέχρι και σήμερα. Ήδη το 2011 που παρουσιάστηκε, σχεδιαστικά ήταν πολύ μπροστά από την εποχή της, ωστόσο μηχανικά έδειχνε να μην ακολουθεί τα σημεία των καιρών.
Η πρώτη φορά που είδαμε την Aventador ήταν στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης, το 2011. Η επιθετική και συνάμα εντυπωσιακή της σχεδίαση, άφησε το πλήθος άφωνο. Ήταν σίγουρα μπροστά από την εποχή της. Και είναι ακόμα, φρέσκια σχεδιαστικά, και ας πέρασαν 10 χρόνια από τότε. Μηχανικά, η Lamborghini ανασχεδίασε το V12 της, με χωρητικότητα πλέον στα 6.5 λίτρα αντί των 6.2 που είχε ο 12κύλινδρος της Murcielago. Η μετάδοση γίνεται μέσα από ένα αυτοματοποιημένο χειροκίνητο κιβώτιο 7 σχέσεων, με τη τετρακίνηση Haldex να αναζητά πρόσφυση, για τα 700 τουλάχιστον (στη πρώτη της εκδοχή) άλογα στο δρόμο.
Η Aventador ωστόσο, σε αντίθεση με τη Huracan που προσπάθησε να γίνει ένα daily supercar, ακολουθώντας τα χνάρια του R8, της 911 και της MP4-12C, προσπάθησε να είναι Lamborghini. Και το κατάφερε. Κοιτώντας την, σε διακατέχει ένα δέος. Ο ήχος της είναι το πλέον χαρακτηριστικό της γνώρισμα. Οδηγικά, δεν είχε την ομαλότητα των άλλων supercar που πλέον είχαν κιβώτια διπλού συμπλέκτη. Όχι. Η Aventador δε γουστάρει το σταμάτα ξεκίνα στη κίνηση, καθώς δεν τη χαρακτηρίζει ιδιαίτερη ομαλότητα και ο συμπλέκτης μετά από κάποια ώρα θα κάνει αισθητό ότι βαρέθηκε το 1η-2α-κενό.
Εν κινήση, είναι χαρούμενη, πιο ομαλή. Η καμπίνα της είναι σχετικά άνετη, καλύτερη σε σχέση με αυτή της Murcielago από άποψη χώρου για τους επιβάτες. Το ηχοσύστημα της είναι άθλιο. Ειλικρινά, το ηχείο ενός κινητού του σήμερα, παίζει πιο καθαρά και ευχάριστα τη μουσική από το MMI της παλαιολιθικής εποχής που έβαζε η Lamborghini στις Aventador. Αλλά από την άλλη, είπαμε, είναι καλή Lamborghini, έχει, προσωπικότητα. Με το πρόγραμμα οδήγησης στο Corsa, η Aventador καρφώνει τις ταχύτητες σε κάθε αλλαγή, τόσο βίαια, που ακόμα μπορώ να τις νιώσω, αναπολώντας τη μικρή βόλτα που με πήγε πριν 8-9 χρόνια περίπου ο κύριος Michael.
Την βασική LP700 Coupe, ακολούθησε η Roadster, μετά η 50th Anniversario (LP720 αυτή, μίας και είχε 720 άλογα), μετά ήρθε η SV και SV Roadster. Μετά, η Lamborghini έκανε ένα φρεσκάρισμα στην Aventador, κάνοντας την λίγο πιο υποφερτή στην S πλέον εκδοχή της. Ωστόσο, εξακολουθεί να μη χωνεύει τη κίνηση, να έχει απαίσιο ηχοσύστημα και να κλωτσάει στις αλλαγές στο πρόγραμμα Corsa. Αλλά, είπαμε, προσωπικότητα. Στην ανανεωμένη γενιά, ακολούθησε η hardcore SVJ και SVJ Roadster. Με τις νόρμες ρύπων ωστόσο να γίνονται όλο και πιο αυστηρές, ακόμα και για κατασκευαστές μικρού όγκου αυτοκινήτων, όπως η Lamborghini, το όνειρο τελειώνει κάπου εδώ. Όλα γίνονται υβριδικά, twin turbo και μικρότερου κυβισμού. Και κάπου εδώ λοιπόν, ήρθε και η ώρα για την αυλαία της Aventador, να πέσει.
Έτσι, η Lamborghini, αποφάσισε να παίξει μία τελευταία πράξη, ως αντίο στην Aventador και στον ατμοσφαιρικό της V12. Έτσι δημιούργησε, την LP 780-4 Ultimae, ένα υβρίδιο με όλα τα καλά στοιχεία από κάθε εκδοχή της Aventador. Με το carbon tub της, είναι 25 κιλά ελαφρύτερη από την “απλή” S και με 780, έρχεται σε μία αναλογία κιλών/ίππο στο 1.98, ίδιο με αυτό της SVJ. H LP 780-4 Ultimae, είναι ουσιαστικά μία S με επιδόσεις SVJ. Έχει μεταβλητούς αυλούς εισαγωγής, τετραδιεύθυνση, ενεργά αεροδυναμικά μέρη και τις δύο απολήξεις της εξάτμισης, στο κέντρο, στη μέση του προφυλακτήρα.
Η Ultimae, θα κατασκευαστεί συνολικά σε 600 αντίτυπα, 350 εξ’ αυτών θα είναι Coupe και τα υπόλοιπα 250 θα είναι Roadster. Η Lamborghini επέλεξε το Goodwood ως το event όπου θα παρουσιάσει αυτό το τελευταίο της δημιούργημα, όσο αφορά τα ατμοσφαιρικά 12κύλινδρα αυτοκίνητα της.
H Aventador “φεύγει”, όπως ήρθε. Με ένα εντυπωσιακό design, αγέραστο και μπροστά από την εποχή του και με έναν εκπληκτικό ατμοσφαιρικό V12 6.5 λίτρων, να παίζει το κύκνειο άσμα των αμιγώς ατμοσφαιρικών 12κύλινδρων Lamborghini. Το αν το downsizing στα supercar είναι αυτό που θα σώσει το περιβάλλον, είναι άλλη μεγάλη κουβέντα, για άλλη φορά. Η ιστορία, ωστόσο, θα τη θυμάται για πάντα ως ένα από τα τελευταία, hardcore supercars, που αν μη τι άλλο, έχουν τη δική τους προσωπικότητα…
