Και ξαφνικά, αλλάζουν (;) όλα στον χάρτη της αυτοκινητοβιομηχανίας. Η πρόταση συγχώνευσης που υπέβαλλε η FCA (Fiat, Alfa Romeo, Lancia, Chrysler, Jeep κ.α.) στη Renault (Renault- Dacia- Lada) έχει γίνει δεκτή μάλλον με ενθουσιασμό από τη γαλλική πλευρά. Με τις συζητήσεις να προχωρούν στο σχεδιασμό, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, δύο είναι τα βασικά συμπεράσματα σε ό,τι αφορά το τι μέλλει γενέσθαι:
Από τη μία, θα δημιουργηθεί ένας κολοσσός συνδυασμένης αποτίμησης στα 32,6 δισεκατομμύρια ευρώ, ο οποίος, μετά από την οικονομία κλίμακας που θα προκύψει από τη συγχώνευση, θα μπορεί να αυξήσεις τις πωλήσεις του πάνω από τα 8,6 εκατομμύρια οχήματα κατ’ έτος. Θα μιλάμε, λοιπόν, για τον τρίτο μεγαλύτερο κατασκευαστή αυτοκινήτου του πλανήτη! Από την άλλη, ωστόσο, τίθεται εν κινδύνω η 20ετής συμμαχία της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας με την ιαπωνική Nissan (και τη Mitsubishi, κατ’ επέκταση). Θα έχουμε, άραγε, έναν γάμο και ένα διαζύγιο;
Ας δούμε τα δεδομένα: Η FCA πρότεινε τη συγχώνευση των δύο αυτοκινητοβιομηχανιών υπό μια κοινή εταιρεία, η οποία θα δημιουργηθεί στην Ολλανδία και στην οποία οι δύο κατασκευαστές θα έχουν από μερίδιο 50%. Η εταιρεία Exor, μέσω της οποίας η (ιδρυτές της Fiat) οικογένεια Agnelli, ελέγχει το 29% της FCA, θα είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος σε αυτή την συνδυασμένη εταιρεία που θα προκύψει. Δεύτερος μεγαλύτερος μέτοχος της οντότητας θα είναι, σύμφωνα με το σχέδιο, η γαλλική κυβέρνηση, η οποία τώρα είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος της Renault, κατέχοντας ποσοστό 15%.
Η Renault θα μοιράσει τη διοίκηση, με τον πρόεδρο της γαλλικής μάρκας, Jean-Dominique Senard να αναλαμβάνει CEO και τον επικεφαλής της FCA, John Elkann, να αναλαμβάνει πρόεδρος της νέας εταιρείας. Ένα μεγάλο ερώτημα είναι η στάση που θα κρατήσει η Ρώμη, καθώς ο Ιταλός πρωθυπουργός, Matteo Salvini, μπορεί να καλωσόρισε την πιθανή συμφωνία -εάν, όπως είπε, βοηθήσει την FCA να μεγαλώσει και διατηρήσει τις θέσεις εργασίας- όμως, πηγές αναφέρουν ότι η ιταλική κυβέρνηση ζητά ποσοστό στη νέα εταιρεία, ως “αντίβαρο” σε αυτό της γαλλικής!
Το σχέδιο που πρότεινε η FCA, απαντά στις βασικές ανησυχίες της γαλλικής κυβέρνησης, κάνοντας λόγο για διατήρηση των παραγωγικών μονάδων και των θέσεων εργασίας και των δύο πλευρών (μην ξεχνάμε ότι το Παρίσι που “στενάζει” από τα “Κίτρινα γιλέκα” δεν θα μπορούσε να “σηκώσει” και άλλη απώλεια θέσεων εργασίας), ενισχύοντας την ανταγωνιστικότητα, μέσω της περικοπής κόστους ύψους 5 δισεκατομμυρίων ευρώ που θα προκύψει από την συγχώνευση (λειτουργικά κόστη, κόστη εξέλιξης, κοινές πλατφόρμες, διαμοιρασμός τεχνολογίας κ.α.).
Αν και πολλοί αναλυτές αμφιβάλλουν ότι οι δύο αυτοκινητοβιομηχανίες θα μπορέσουν να αποφύγουν το κλείσιμο εργοστασίων και ιδίως τις απολύσεις, υπάρχει μια ανησυχία της γαλλικής κυβέρνησης, την οποία δεν απαντά η πρόταση συγχώνευσης της FCA. Ο λόγος για τη διατήρηση της συμμαχίας της Renault με τη Nissan. Η Nissan, το 43,4% της οποίας ανήκει στη Renault, θα προσκληθεί να τοποθετήσει ένα μέλος στο 11μελες διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας που θα προκύψει από τη συγχώνευση FCA-Renault και θα επωφεληθεί, όπως και η Mitsubishi, από τις περικοπές κόστους ύψους 1 δις δολαρίων που θα προκύψουν, σύμφωνα με το σχέδιο της ιταλοαμερικανικής εταιρείας που παρουσιάστηκε την Δευτέρα.
Όμως, το γεγονός και μόνο ότι οι συνομιλίες μεταξύ των δύο πλευρών προχώρησαν χωρίς τη συμμετοχή της Nissan, λέει πολλά. Η γαλλική κυβέρνηση εξέφρασε την πεποίθηση ότι είναι ανάγκη να προστατευθεί η Renault-Nissan (και Mitsubishi) Alliance, αλλά αυτό δεν λέει και πολλά. Μπορεί οι δύο εταιρείες να διαθέτουν μετοχικά μερίδια η μία στην άλλη, όμως η συμμαχία έχει “τριγμούς”, μετά από τη σύλληψη του -μέχρι πρότινος- CEO τους, στα τέλη του 2018, για οικονομικά σκάνδαλα (τα οποία αρνείται). Ο Carlos Ghosn συνελήφθη στην Ιαπωνία και, ακόμα και στη διαχείριση του σκανδάλου, οι δύο εταιρείες διαφώνησαν. Άλλωστε, η Nissan αρκετές φορές απέρριψε προτάσεις της Renault για συγχώνευση σε κοινή εταιρεία. Για κάποιους αναλυτές, μια συμφωνία της Renault με την FCA θα μπορούσε να φέρει το τέλος της Alliance, γεγονός που θα άλλαζε άρδην την αυτοκινητοβιομηχανία, με δεδομένο ότι διατηρούν κοινά μοντέλα και κινητήρες, τους οποίους διαμοιράζουν μάλιστα σε τρίτους (όπως για παράδειγμα η Mercedes-Benz).
Η συμφωνία πάντως για τη συγχώνευση, είχε πέσει στο τραπέζι αρκετές φορές στο παρελθόν, όμως οι μάλλον κακές σχέσεις που είχαν μεταξύ τους ο Carlos Ghosn με τον Sergio Marchionne, αλλά κυρίως η άρνηση και των δύο να συζητήσουν κάτι τέτοιο, καθώς το θεωρούσαν κακή ιδέα, δεν το προχώρησε ποτέ. Ο ξαφνικός θάνατος του Marchionne, τον Ιούλιο του 2018 και η σύλληψη -και άρα, καθαίρεση- του Ghosn, έδωσαν τον απαραίτητο “χώρο” για τις συζητήσεις.
Με ένα πιθανό deal, οι αυτοκινητοβιομηχανίες θα ανταποκριθούν στις προκλήσεις που έχει βάλει η “επέλαση” της ηλεκτροκίνησης, οι αυστηρότεροι κανόνες για τους ρύπους και η εξέλιξη νέων, ακριβών τεχνολογιών, όπως πχ τα αυτόνομα οχήματα και όχι μόνο: Με τη συγχώνευση, η FCA θα αποκτήσει πρόσβαση στα προγράμματα ηλεκτροκίνησης που έχει αναπτύξει η Renault, ενώ η γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία θα αποκτήσει πρόσβαση στην αγορά της Β. Αμερικής, όπου η FCA διατηρεί εργοστάσια και παρουσία (και) με τη Jeep και τη RAM. Αντίστοιχα, η FCA θα μπορέσει να “δει εκ των έσω” τη ρωσική αγορά, τη δεύτερη μεγαλύτερη αγορά του Renault Groupe, το οποίο διατηρεί εκεί την AvtoVAZ, κατασκευάστρια των Lada. Με τις οικονομίες κλίμακας που θα προκύψουν και οι δύο θα μπορέσουν να αποκτήσουν μεγαλύτερη πρόσβαση στην γιγαντιαία κινεζική αγορά.
Όπως και να χει, για να ολοκληρωθεί μια συγχώνευση, εάν φτάσουν σε συμφωνία, θα χρειαστούν διεργασίες οι οποίες εκτιμάται ότι θα κρατήσουν έναν χρόνο. Μετά από αυτή, η Renault (χωρίς τη Nissan;) που πούλησε 3,81 εκατ. οχήματα το 2018, με την FCA που πούλησε 4,85 εκατ. οχήματα το ίδιο διάστημα παγκοσμίως, θα μπορούν να στοχεύσουν το milestone των 10 εκατ. πωλήσεων, ως τρίτη μεγαλύτερη αυτοκινητοβιομηχανία του πλανήτη, πίσω από τις VAG και Toyota…
