Δεν υπάρχει, σε αυτό τον πλανήτη, άλλο αυτοκίνητο που να έχει μόνο θαυμαστές. Άντρες, γυναίκες, ειδικούς, ημιμαθείς και άσχετους, παιδιά, νέους και ηλικιωμένους. Δικαίως την αποκαλούν “βασίλισσα”. Ο λόγος για την Lancia Delta HF Integrale. Το αυτοκίνητο που σάρωσε τα Παγκόσμια Πρωταθλήματα Ράλλυ, δημιουργώντας ένα, αξεπέραστο, ως σήμερα, ρεκόρ. Το αυτοκίνητο που, όταν το έφτιαξε ο Θεός, έσπασε το καλούπι.
Η πληροφορία έχει φτάσει στα αυτιά μου από νωρίς. Μια “στρατιά” από Integrale, περίπου 30 τον αριθμό, θα διασχίσουν την παραλιακή λεωφόρο της Αθήνας, για τους σκοπούς μιας φωτογράφισης του club των Ελλήνων ιδιοκτητών της “βασίλισσας”. Επικοινωνώ με τον πρόεδρο του HF Integrale Club Hellas, Νίκο Σταθόπουλο και τον ρωτάω αν μπορώ να παραβρεθώ. Ο Σταθό γελά σαρδόνια και μου απαντάει με ένα “θα σε φτιάξω Καραγιάννη”.
Έρχεται η Κυριακή. Νωρίς το πρωί φτάνω στο σημείο συνάντησης, στην παραλιακή. Άυπνος από την αγωνία της νύχτας για το τι θα ζούσα την επόμενη. Ο χώρος της συνάντησης είναι άδειος. Προχωρώ προς τα μέσα και τη βλέπω. Αραγμένη κάτω από ένα δέντρο, με τα παραφουσκωμένα καπούλια της, έμοιαζε να με περιμένει. Μια μπορντώ Integrale με όλα τα καλά του κόσμου της αυτοκίνησης πάνω της. Μικρό διάλειμμα: Ο ιδιοκτήτης της Integrale, ένας γυμνασμένος τύπος, ο οποίος εκείνη την ώρα τη γυαλίζει, βλέπει το αυτοκόλλητο του TopSpeed.gr στο test drive μου (ένα Citroen C3 Sport) και με καλημερίζει:
-Εσύ είσαι ο δημοσιογράφος που θα έρθει μαζί μας σήμερα;
-Ναι, εγώ. Γιώργος.
-Παύλος. Μαζί θα είμαστε σήμερα.
Απαραίτητες συστάσεις. Ο -ευγενέστατος- Παύλος, μου συστήνει το αυτοκίνητό του. Ευρύτατη χρήση ανθρακονήματος. Παντού. Μόνο στις πίσω πόρτες δεν υπάρχει ανθρακόνημα. Στην καρδιά της βασίλισσας, χρησιμοποιείται ό,τι καλύτερο υπάρχει. Η ιπποδύναμη, με την πίεση ψηλά, στα 1,7 bar, είναι περίπου στους 620 ίππους. Στις εμπρός ζάντες, ανθρακονημάτινα τάσια της Speedline φροντίζουν ώστε να στέλνεται περισσότερος φρέσκος αέρας στα φρένα. Στην τεράστια -ανθρακονημάτινη- αεροτομή, αναγράφεται “κυρ Μανώλης”. Είναι το όνομα του πατέρα του Παύλου, που κληροδότησε τη Delta σε αυτόν και τον αδερφό του, τον Τάσο, με τον οποίο διατηρούν καταστήματα με ανταλλακτικά αυτοκινήτων. Και μέσα; Τίποτα. Δύο θεόρατα μπάκετ, ζώνες τεσσάρων σημείων, Roll cage, ο υπερπλήρης πίνακας οργάνων και το τιμόνι με σήμα τον φοβερό σκορπιό της Abarth. Ναι. Και ο ψηλός λεβιές, για να κάνεις πιο γρήγορα τις αλλαγές. Και το start/stop, με διακόπτη αεροπορικού τύπου.
Στον αριστερό μαρσπιέ, παρατηρώ το αυτοκόλλητο: 402 m: 10,096 sec. Αυτή η Delta κάνει το 400άρι σε χαμηλό 10άρι! Δεν είναι μόνο “φρου-φρου κι αρώματα”. Είναι μια βασίλισσα που απέδειξε την αξία της. Είναι μια πολεμική μηχανή που, ουκ ολίγες φορές έχει πολεμήσει εκεί όπου έχει -μεταξύ άλλων- κάνει το όνομά της. Στις πίστες. Σε μια από αυτές, στη διάρκεια αγώνων dragster, η Delta αυτή έχει γράψει το 10,096.
Την ηρεμία της γνωριμίας μου με την Integrale, διακόπτει η βοή. Ένα κομβόι με 30 Integrale στρίβει στο πάρκινγκ. Μπροστά, η γκρι του προέδρου. Και, μετά, ό,τι θέλει το μάτι σου για να χορτάσει. Κόκκινες, άσπρες, κίτρινες, μωβ, μια αγωνιστική Group A, όλων των γενεών. Μαζί τους και μια Delta HF, η τελευταία HF που δημιούργησε η Lancia, λίγο πριν οι Ιταλοί αποφασίσουν να βυθίσουν την ιστορική μάρκα στην αφάνεια της απραξίας και ένα Υ10 πρώτης γενιάς, τετρακίνητο (το μοναδικό στην Ελλάδα και ένα από τα λίγα στον κόσμο!).
Τη βοή από τις εξατμίσεις των Delta καλύπτουν τα γέλια και τα αλληλοπειράγματα των μελών του club, ενώ ο πρόεδρος τους “συντονίζει” ως προς το πώς θα κινηθούν στο δρόμο, πώς θα γίνει το γύρισμα που έχει προγραμματιστεί, πού θα γίνουν στάσεις, μέχρι την τελευταία στάση, στο Σούνιο. Έχει φτάσει η ώρα να ξεκινήσουμε.
Σφηνώνω το κορμί μου στο μπάκετ και κλείνω την πόρτα. Η Integrale έχει πάρει μπρος. Οι πρώτες “βασίλισσες” έχουν αρχίσει να τσουλάνε νωχελικά έξω από το πάρκινγκ, η μία πίσω από την άλλη, αφήνοντας πίσω τους έναν υπόκωφο, μπάσο ήχο. Κάπου στο μέσο του κομβόι, βρισκόμαστε και εμείς, κινούμενοι αργά κάτω από τον κυριακάτικο ήλιο και απολαμβάνοντας τη μελωδία από την εξάτμιση της Delta. Τα πράγματα όμως, δεν είναι ακριβώς όπως τα φανταζόμουν.
Στην πρώτη “μίνι στάση”, στο ύψος του Καβουρίου, τα μέλη του club που εκτελούσαν χρέη συνοδών ασφαλείας -για την ασφάλεια των διερχομένων και για να μην προκαλέσει κυκλοφοριακά προβλήματα το κομβόι- είχαν δύσκολη δουλειά. Γιατί, άθελά μας, είχαμε προκαλέσει κυκλοφοριακό κομφούζιο. Ποτέ στη ζωή μου δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πράγμα. Δεν υπήρχε διερχόμενο αυτοκίνητο που να μην “έκοψε” για να απολαύσει το θέαμα. Όπου οδηγούσε άντρας, η γυναίκα από δίπλα τράβαγε βίντεο με το κινητό τις “βασίλισσες”. Όπου οδηγούσε γυναίκα, ο άντρας άνοιγε το παράθυρο για να βγάλει επιφωνήματα θαυμασμού. Κανένας-δυο “χαιρέτισαν” περνώντας με ξερογκαζιές. Πανηγύρι πραγματικό! Εντάξει, δεν βλέπεις καθημερινά Integrale. Πόσο μάλλον 30 μαζεμένες…
Μετά από λίγο, ξαναπήραμε το δρόμο μας. Ο οποίος τώρα, ήταν πιο ανοιχτός. Πού και πού, όλο και κάποιος θα έμπαινε ανάμεσα για να “κλέψει” μια φωτογραφία, ή για να ανοίξει το παράθυρο και να βγάλει ένα επιφώνημα θαυμασμού. Ακόμα και αν αυτός ο “κάποιος” οδηγούσε Ferrari!
Αρκετά πιο κάτω, σταματάμε για καφέ και νερό. Ξαναξεκινάμε, λίγο πιο “άναρχα”, αφού έχουμε δώσει ραντεβού για φωτογράφιση σε μια παραλία κοντά στο Σούνιο. Πρώτη στο κιβώτιο της Integrale. Βύθισμα το πόδι στο γκάζι και το θηρίο εκτοξεύεται μπροστά ουρλιάζοντας. Αλλαγή δευτέρα, η σκάστρα δεν προλαβαίνει να ξεφυσήξει και νιώθω ότι η Delta έχει βάλει σκοπό να μου ξεριζώσει τον αυχένα. Τρίτη, ξεφύσημα, ακούω τα μεγαλοπρεπή σκασίματα -“ΜΠΑΜ ΜΠΟΥΜ ΜΠΑΜ ΜΠΑΑΜ- από την εξάτμιση, ξανά ουρλιαχτά μπερδεμένα με το, σχεδόν τρομακτικό, σφύριγμα της τουρμπίνας και νιώθω τα Toyo R888 να παλεύουν με την άσφαλτο. Η δύναμη είναι σχεδόν τρομακτική. Επιταχύνει σαν να μην υπάρχουν νόμοι της φυσικής. Τετάρτη, πέμπτη και μπροστά έχουμε ανοιχτή καμπή. Κατέβασμα, τρίτη και μπαίνουμε. Η Lancia είναι στο φυσικό της περιβάλλον. Ούτε κλίσεις, ούτε στριγγλίσματα, ούτε δράματα. Στρίβει προς τα εκεί που της δίνεις εντολή, χωρίς πολλά- πολλά. Αισθάνεσαι τη σταθερότητα, τη στιβαρότητα, τη σιγουριά της βασίλισσας.
Το τέρας μπορεί να στρίψει όπως θέλεις, όπου θέλεις, με ταχύτητες που είναι τρομακτικές. Ό,τι φαντάζεσαι από τις επιτυχίες της στους αγώνες, επί τω άπειρω. Δεν έχει τυχαία το προσωνύμιο “βασίλισσα”. Δεν την αγαπά τυχαία όλος ο πλανήτης. Δεν είναι τυχαία το μοναδικό αυτοκίνητο που εμπνέει σεβασμό σε όλες τις “σχολές” αυτοκίνησης. Πόσο κρίμα που αυτή η λαμπρή ιστορία που έφτιαξε η Lancia δεν συνεχίστηκε. Αν δεν είχα την ευτυχία να έχω “καβαλήσει” ένα αυθεντικό κτήνος της Prodrive που πολεμούσε στο WRC, δεν θα μπορούσα να βρω αντιστοίχιση στο feeling.
Θα μπορούσα να γράφω για ώρες ακόμα, ατέλειωτες σελίδες για εκείνη τη μέρα. Αλλά δύσκολα θα μπορέσω να μεταφέρω τη μοναδικότητα της εμπειρίας εκείνης της μέρας. Άλλωστε, πρέπει να κρατήσω “δυνάμεις”. Τα παιδιά του ελληνικού Delta HF Integrale Club μου έχουν υποσχεθεί ότι θα με προσκαλέσουν σε ένα track day. Σε μια πίστα, όπου θα μπορέσουν οι “βασίλισσες” να ξεδιπλώσουν μπροστά μου όλες τους τις αρετές…
Tip: Ευχαριστώ τον πρόεδρο του Delta HF Integrale Hellenic Club, Νίκο Σταθόπουλο για την πρόσκληση, τον Παύλο Δεττοράκη για τη “φιλοξενία” στη Delta του, όλα τα μέλη του club για τη μοναδική αυτή εμπειρία ζωής. Εις το επανιδείν, σε κάποια πίστα!
Ο πρόεδρος του club, κ. Νίκος Σταθόπουλος, με τα υπόλοιπα μέλη, φροντίζουν να αγαπήσουμε ακόμα περισσότερο τις σπάνιες αυτές “κυρίες”
