Με παρουσιαστικό από το «γλυκούλι» 500, ώστε να μην… δίνει στόχο, βγάζει τα «όπλα» του όποτε του ζητηθεί και «πυροβολεί». Υπερβολή; «Καθόλου», θα απαντήσει όποιος άκουσε τα σκασίματα της εξάτμισής του στις αλλαγές.
Ο Carlo Abarth σίγουρα θα ήταν περήφανος: Αυτό το 500αράκι, έχει όλα τα φόντα για να φέρει το θρυλικό σήμα με τον σκορπιό. Γιατί, απευθύνεται μόνο στον «μυημένο». Σε αυτόν που ψάχνει το σκληροπυρηνικό, το αυθεντικό και κυρίως, το παιχνιδιάρικο. Σε αυτόν που δεν θέλει να κάνει «εκπτώσεις».
Το 595 Abarth Competizione είναι ο… ορισμός του τρομοκράτη. Με παρουσιαστικό από το «γλυκούλι» 500, ώστε να μην… δίνει στόχο, βγάζει τα «όπλα» του όποτε του ζητηθεί και «πυροβολεί». Υπερβολή; «Καθόλου», θα απαντήσει όποιος άκουσε τα σκασίματα της εξάτμισής του στις αλλαγές.
Γρήγορο;
Το συγκεκριμένο Abarth, φέρει «βαρύ» όνομα: Γιατί, 595 Competizione ονομάστηκε το πρώτο 500, του 1964, που «φόραγε» έναν δικύλινδρο κινητήρα που απέδιδε 32 ίππους με ένα καρμπυρατέρ Solex. Η αλήθεια είναι όμως, ότι για τους γνώστες, για τους εραστές της σπορ οδήγησης, άλλο φέρνει στο νου: Εκείνους τους φονιάδες γιγάντων, τα «πειραγμένα» Uno turbo ie, με τις βαλβίδες ρύθμισης πίεσης, τις Garrett, τα «μπουριά» και τα κίτρινα Koni. Ε, λοιπόν, αυτό το Abarth, για πρώτη φορά θα σε κάνει να καταπιείς τη γλώσσα σου όταν πεις ότι «δεν τα φτιάχνουν πια έτσι». Γιατί αποδεικνύει ότι «τα φτιάχνουν καλύτερα»!
Στο συγκεκριμένο, Abarth, το 595 Competizione, η βελτίωση είναι εμπνευσμένη από τον κόσμο των αγώνων και αφορά επίσης στο σύστημα εξάτμισης, με την εξάτμιση “Record Monza” να είναι στάνταρ, και τα σπορ καθίσματα “Abarth Corse by Sabelt” για αυτούς που αγαπούν τους αγώνες. Ο κινητήρας είναι ο 1.4 Turbo T-Jet, η ισχύς του οποίου έχει αυξηθεί στους 160 ίππους (σε αυτό της δοκιμής μας, γιατί αυτό που κυκλοφορεί τώρα έχει 180) χάρη στο κιτ βελτίωσης. Η τελική του ταχύτητα είναι 211 χλμ./ώρα ενώ η επιτάχυνση από 0 ως τα 100 χλμ./ώρα γίνεται σε μόλις 7,4 δευτερόλεπτα. Η δε τιμή του, στα 26.550 (δεν συμπεριλαμβάνονται εκπτώσεις και προωθητικές ενέργειες) είναι μάλλον «αλμυρή». Αλλά αυτό, είναι λεπτομέρεια. Γιατί τέτοια αυτοκίνητα, τα παίρνεις απλά επειδή έτσι θέλεις…
Για τον ημιμαθή «αυτό είναι ένα Abarth με κιτ Esseesse». Για τον γνώστη, αυτό το αυτοκίνητο είναι έρωτας: Γιατί, δεν είναι τόσο η δύναμη και οι επιδόσεις –τέτοιες, άλλωστε, δεν είναι δύσκολο να βρεις- αλλά το μνημειώδες fun to drive. Έτσι το χαρακτηρίζει άλλωστε, ένας από τους μεγαλύτερους συλλέκτες αυτοκινήτων του κόσμου –σίγουρα αυτός με την καλύτερη συλλογή- και ο μόνος που οδηγά όλα τα αυτοκίνητά του: Ο Jay Leno δεν το επέλεξε τυχαία για το γκαράζ του, ούτε τυχαία φωνάζει ότι «έχει πολύ πλάκα» οδηγώντας το.
Ο ήχος
Εν αρχή, ην ο… ήχος. Η Record Monza με τις 4 απολήξεις βγάζει μια μελωδία που δεν θέλεις να σταματήσεις να την ακούς. Έναν μπάσο, γλυκό ήχο που σου επιτρέπει να ακούς κάθε γύρισμα της φτερωτής, χωρίς ωστόσο να σου παίρνει τα αυτιά. Αυτό, κατ’ εμέ είναι το κυριότερο προσόν του. Μεγάλο… αγχολυτικό.
Ξεκινά με έναν βαθύ, μπάσο ήχο μέχρι τις περίπου 2.000 rpm, μεταλλασσόμενος σε έναν καθαρό… σατανικό ήχο μέχρι περίπου τις 4.500. Και μετά, καθαρή τρέλα μέχρι τις 6.500. Φυσικά, απέχει μακρά από τις ενοχλητικές βελτιωτικές εξατμίσεις, αφού έχει αληθινό χαρακτήρα και… δράμα. Ως “bonus” έρχονται τα σκασίματα (!) ιδιαίτερα στις αλλαγές από τρίτη σε τετάρτη, στην περίπτωσή μας.
Μετά, είναι τα Sabelt. Τα καθίσματα αυτά μπορεί να είναι σκληρά και να γκρινιάζει η συνοδηγός, όμως προσφέρουν θέση οδήγησης και πλευρική στήριξη βγαλμένη κατευθείαν από τους αγώνες ταχύτητας. Και η οθόνη των 7 ιντσών, μαζί με τα εξωτερικά «καλούδια», όπως την τεράστια αεροτομή, τα spoilers, τον διαχύτη αέρος, τους αεραγωγούς, συμπληρώνουν το παζλ ως προς το «τι πρόκειται».
Στρίψιμο;
Από εκεί και πέρα, βέβαια, σημασία έχει και το πώς πάει στο δρόμο. Η Abarth έχει επιλέξει να βάλει κουμπί sport mode, το οποίο αλλάζει τον χαρακτήρα του αυτοκίνητου… ριζικά. Όταν είναι αποεπιλεγμένο, το τιμόνι είναι μαλακό, οι αναρτήσεις πιο άνετες, η τουρμπίνα κάνει boost κάτω από το 1 bar. Όλα για την οικονομία. Και όντως, μπορεί να κινηθεί ως καθημερινό, οικονομικό αυτοκίνητο πόλης. Το δε πεντάρι κιβώτιο, είναι ακριβέστατο σε κάθε συνθήκη.
Όταν επιλεγεί το sport mode, όμως, το Abarth ετοιμάζεται για «πόλεμο». Μεταμορφώνεται σε… supercar τσέπης. Το τιμόνι που βαραίνει, δίνει άψογη πληροφόρηση στα γρήγορα κομμάτια, τα 100 από στάση έρχονται σε μόλις 7,4 δευτερόλεπτα και το κοντέρ σταματά στα 211 χαω. Το 595 Competizione μετατρέπεται σε ένα ικανό, ευέλικτο και «υπάκουο» fun machine με άριστο πάτημα στο δρόμο. Οι –σκληρές- αναρτήσεις του (Koni FSD) είναι «έξυπνες» και προσαρμόζονται «μαλακώνοντας» στις ανωμαλίες του δρόμου και «σκληραίνοντας» στις στροφές. Σε συνδυασμό με το TTC (Torque Transfer Control, που επιλέγεται με το πάτημα ενός κουμπιού) το grip γίνεται μνημειώδες.
Θα περίμενε κανείς ένα αυτοκίνητο με τόσο κοντό μεταξόνιο να φαίνεται… επικίνδυνο στις μεγάλες καμπές, όμως σε αυτή την περίπτωση, το 595 Competizione δείχνει πρόθυμο να «σκοτώσει» πολύ μεγαλύτερους αντιπάλους ακόμα και σε ανοιχτά κομμάτια και, κυρίως, πάντα πρόθυμο για παιχνίδι, αφού και το ξεκόλλημα της ουράς του στο δρόμο μαζεύεται χωρίς πολλά- πολλά. Απλά φρενάρεις με τα θεϊκά τετραπίστονα Brembo, σημαδεύεις την είσοδο της στροφής, το TTC και οι 17άρες ζάντες σε βάζουν και η ροπή σε βγάζει, μέσα σε δαιμονισμένους ήχους.
Συμπέρασμα
Το 595 Competizione λοιπόν, είναι ένα αυτοκίνητο που σε κάνει να νιώθεις ξεχωριστός και να καταλαβαίνεις τι πάει να πει «αγάπη στην αυτοκίνηση». Μπορεί επίσης να σου χαρίσει… αυπνίες, αφού θα σκέφτεσαι συνεχώς ότι «είναι ώρα για βόλτα».
Θα μπορούσε να είναι φθηνότερο; Ναι. Θα μπορούσε να είναι πιο άνετο; Ναι. Θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερη ακτίνα στρέψης; Ναι. Θα πρέπει να μας νοιάζει; Όχι! Όπως και ο Jay Leno, ακόμα και αν ο γράφων είχε μια ντουζίνα Ferrari και Lamborghini στο γκαράζ του, θα το έπαιρνε με κλειστά μάτια. Και τώρα, που δεν έχει, πάλι θα το έπαιρνε. Γιατί έχει χρόνια να θυμηθεί πότε ξαναοδήγησε μια ολόκληρη εβδομάδα με κλειστό το στερεοφωνικό, πότε λυπήθηκε τόσο πολύ που αποχωρίστηκε ένα αυτοκίνητο…
