Η Nissan, το κάνει αυτό: Μια στο τόσο, παρουσιάζει ένα μοντέλο που ειναι hate or like it. Που, ή θα το ερωτευτείς, σχεδιαστικά, ή θα το μισήσεις. Και, αν με το 100ΝΧ (με το οποίο έζησα κάμποσα χρόνια) δεν κατάφερε να δώσει συνέχεια, με το, ομολογουμένως παράξενο, Juke, να την περιμένεις. Γιατί, σε μια εποχή που όλα τα μοντέλα, όλων των αυτοκινητοβιομηχανιών, τείνουν να είναι σχεδόν copy/paste, αυτό καταφέρνει να είναι ξεχωριστό. Άλλωστε, η σχεδίασή του, είναι εμπνευσμένη από μοτοσικλέτες και… διαστημόπλοια (ναι, από διαστημόπλοια).
Για το Juke, την έκδοση του οποίου με τον 1,5 dci πήρα στα χέρια μου, μόνο ένα πράγμα δεν μπορείς να πεις: Ότι είναι αδιάφορο. Ειδικά σε αυτό το κίτρινο χρώμα με τις δύο μαύρες ρίγες να διατρέχουν το αμάξωμά του, είναι ο ορισμός του… “απόψε κάνεις μπαμ“. Στο αισθητικό, δεν θα αναλωθώ πολύ, επειδή σίγουρα με πολλούς θα διαφωνήσουμε. Όμως, αν το παρατηρήσεις επί μέρους, τα φουσκώματα, οι “μύες” του, οι γραμμές του, “λένε” ότι πρόκειται για ένα σπορ αυτοκίνητο. Στην περίπτωσή μας, ένα sport compact SUV, σε μια κατηγορία που η Nissan ποντάρει πολλά για το μέλλον. Και, για να το κλείσουμε, έχω την αίσθηση ότι αν από το εμπρός μέρος έλειπαν τα στρογγυλά φωτιστικά σώματα, λίγοι θα ήταν αυτοί που θα είχαν “αντιρρήσεις” στο σχεδιαστικό κομμάτι.
Γούστα είναι αυτά. Όμως, στην ουσία του, τι είναι το Juke; Από τα πρώτα λεπτά μαζί του, είναι εύκολο να καταλάβεις πως πρόκειται για ένα καθημερινό αυτοκίνητο για όλες τις δουλειές, το οποίο όμως, πέρα από τη χρηστικότητα, είναι βαθιά εστιασμένο στο να σου φτιάχνει τη μέρα. Γιατί, αν δεν σε προδιαθέτουν οι χρωματικές επιλογές, οι ζάντες και τα… άλλα του εξωτερικού, σίγουρα θα το κάνουν οι ακραίες επιλογές του εσωτερικού.
Το οποίο εσωτερικό, όχι τυχαία, είναι εμπνευσμένο από τον κόσμο της μοτοσικλέτας, όπως μπορείς να καταλάβεις κοιτάζοντας το καντράν με το κοντέρ και το στροφόμετρο να δεσπόζουν και το -σε χτυπητό κίτρινο- γυαλιστερό σκληρό πλαστικό που διατρέχει την καμπίνα, από το κέντρο του ταμπλό, ως τους πίσω επιβάτες.
Στην κεντρική κονσόλα, δεσπόζει μια μικρή, αλλά υπερπλήρης οθόνη αφής με το σύστημα πλοήγησης/ψυχαγωγίας και το Nissan Safety Shield, όπου το σύστημα Δυναμικού Ελέγχου με τα προγράματα οδήγησης της Nissan, είναι έξυπνα “συγχωνευμένο” με του air condition/καλοριφέρ. Πέρα από τα άριστα βελούδινα καθίσματα, από εκεί και πέρα, το “μενού” στο εσωτερικό έχει “πινελιές” στο χρώμα του αμαξώματος, ένα ωραίο, σκληρό στην αφή τριάκτινο τιμόνι και μόνο τους άκρως απαραίτητους χώρους αποθήκευσης μικροαντικειμένων και ποτηροθήκες.
Οι χώροι για τους επιβάτες, εμπρός, όπως θα περίμενε κανείς είναι επαρκέστατοι, όπως είναι και ο χώρος αποσκευών, που φτάνει τα 350 λίτρα. Και αυτά, παρά το κόμπακτ των διαστάσεών του (4.135 Χ 1.765 Χ 1.565χλστ.). Για τους πίσω, τα πράγματα είναι πιο κλειστοφοβικά.
Πώς πάει;
Το Juke της δοκιμής μας είναι προσθιοκίνητο και φοράει τον “ιστορικό” 1.500άρη Κ9Κ dci ντηζελοκινητήρα της Renault, που θεωρείται, όχι αδίκως, ένας από τους αποδοτικότερους κινητήρες πετρελαίου στον πλανήτη. Με χωρητικότητα 1.461 κ.εκ. και τη βοήθεια turbo, το μοτέρ αποδίδει 110 ίππους στις 4.000 σ.α.λ. και 260 Nm ροπής, με τη μέγιστη τιμή να εμφανίζεται στις 1.750 σ.α.λ. Σημαντικό είναι το γεγονός ότι ο κινητήρας, με τεχνολογία δεύτερης γενιάς common rail, διαθέτει φίλτρο συγκράτησης σωματιδίων. Γιατί, στην Ελλάδα ζούμε.
Πώς μπορεί, λοιπόν, το Juke να σου φτιάξει τη μέρα; Αρχικά, ειναι η θέση οδήγησης. Χωμένος στο -με άριστη πλευρική στήριξη- κάθισμα, πιάνεις το τριάκτινο τιμόνι και απολαμβάνεις το πανοραμικό view. Βλέποντας, στο χαμηλό σημείο του οπτικού σου πεδίου, το “φούσκωμα” του καπό με τις δυο μαύρες λωρίδες.
Αυτή, ειναι μόνο η αρχή. Γιατί, γενικά, το Juke, παρά τα 180 χλστ. της απόστασής του από το έδαφος και τα 1.370 κιλά του, φαίνεται πως είναι εστιασμένο στη σπορ οδήγηση. Ουσιαστικά, σε προκαλεί να “παίξεις”. Αν επιλέξεις το πρόγραμμα Sport (Eco και Normal είναι τα άλλα δύο) Ο κινητήρας, μετά τις 1.800 σ.α.λ. αρχίζει να τραβάει με προθυμία και περίσσευμα ροπής, συνδυασμένος με το άριστο, τόσο σε αίσθηση, όσο και σε κλιμάκωση 6άρι κιβώτιο, το οποίο σου επιτρέπει να μην κατεφεύγεις σε αυτό ψάχνοντας για ροπή.
Όμως, η πραγματική ευχάριστη έκπληξη, είναι η συμπεριφορά του αυτή καθεαυτή, η οποία κάθε άλλο παρά σε SUV παραπέμπει. Όταν το πιέσεις, οι κλίσεις που παίρνει είναι ελάχιστες, με την ανάρτηση να ελέγχει αποτελεσματικά τις αντιδράσεις του αμαξώματος ακόμη και σε απότομες αλλαγές κατεύθυνσης. Το τιμόνι του, είναι άλλη μια έκπληξη για όχημα του είδους, καθώς προσφέρει άριστη αίσθηση και επικοινωνία του οδηγού με το δρόμο. Η συμπεριφορά του, γενικά, είναι ουδέτερη και, το ESP απενεργοποιείται πλήρως, αν θέλεις να “παίξεις”. Τα δε φρένα του, συνεργάζονται άψογα με το υπόλοιπο σύνολο.
Το Juke είναι τόσο φιλικό και συνάμα δυναμικό, που σε προκαλεί να κινηθείς γρήγορα και να διασκεδάσεις. Και αυτό, με το ελάχιστο τίμημα, καθώς η κατανάλωσή του, κινείται λίγο παραπάνω από τα 6lt/100km.
Παρόλα αυτά, η δυναμική αίσθηση οδήγησης και ο πραγματικά σπορ χαρακτήρας του, δεν επηρρεάζουν την ποιότητα κύλισης, η οποία είναι άνω του μέσω όρου και θυμίζει Qashqai, παρά το γεγονός ότι στις μικρές ταχύτητες, ο πίσω άξονας δυσανασχετεί στις εγκάρσιες ανωμαλίες.
Ως “παραφωνία“, βρίσκω τη θέση στην οποία έχει τοποθετηθεί το πανέξυπνο gadgetάκι με τη διπλή λειτουργία, κάτω από την οθόνη αφής. Γιατί, πέρα από το χειρισμό των συστημάτων εξαερισμού, από την οθόνη, από την οποία επιλέγεις το πρόγραμμα οδήγησης και στην οποία βλέπεις διάφορες ενδείξεις, όπως τη ροπή, τα G που δέχεσαι κατά την επιτάχυνση, την επιβράδυνση, το στρίψιμο, αλλά και την οικονομία καυσίμου. Όμως, εκεί που είναι τοποθετημένο, είναι αδύνατο να το κοιτάξει ο οδηγός, έστω και στιγμιαία, εάν βρίσκεται εν κινήσει.
