Πώς είναι ο αυτοκινητιστικός παράδεισος; Μια γεύση του, επί γης, πήρα την περασμένη εβδομάδα, όταν βρέθηκα καλεσμένος στο ελληνικό club των ιδιοκτητών Lancia Delta HF Integrale. Σαν η Delta να μην είναι αρκετή, τα παιδιά του club (hfintegrale.gr) με έβαλαν στην “οικογένειά” τους και μου έδειξαν πώς είναι να ζεις με αυτό το αυτοκίνητο, το οποίο έχει ξεπεράσει την έννοια του θρύλου.
Με τον Θωμά και τον Βασίλη -γνήσιοι petrolheads και αυτοί- που ήρθαν, ως μέλη της παρέας, φτάσαμε στα γραφεία του club, στους Αγίους Αναργύρους, λίγο πριν σουρουπώσει. Με το “καλησπέρα”, μπήκα αμέσως στο κλίμα: Μια λευκή Integrale, στα χρώματα της Martini Racing, παρκαρισμένη απ έξω.
Από πάνω της, στην είσοδο, μια τεράστια ταμπέλα με μια Delta να παλεύει με το χώμα σε κάποιον αγώνα. Μέσα στα γραφεία της λέσχης, τα πάντα βαμμένα στο χρώματα που δόξασε η Integrale -από τα τραπέζια, μέχρι το χαλί- μινιατούρες και αναμνηστικά (πάντα από τη βασίλισσα), τέσσερις ζάντες -μία εκ των οποίων από ένα λαβωμένο αγωνιστικό– και μια τηλεόραση. Μια τηλεόραση που έπαιζε στη διαπασών σκηνές από τις Delta να σαρώνουν τους αγώνες του ΠΠΡ -και, με έξι πρωταθλήματα στο ενεργητικό της, υπάρχουν άφθονες τέτοιες.
Το σαλόνι του club. Η τηλεόραση παίζει ασταμάτητα σκηνές από τον κόσμο των ράλλυ, όπου μεσουράνησε η Delta, έξω έχει στηθεί το φαγοπότι δίπλα από τις βασίλισσες
Ο “σύνδεσμός μου”, ο φίλος μου ο Νίκος, ιδιοκτήτης κι αυτός μιας Integrale, μόλις έφτασε. Κατέβασε από το πορτ μπαγκάζ καμια 30αριά πίτσες (με ιταλική ζύμη, για να μείνουμε στο κλίμα), αμέτρητα πιροσκί, σφολιατοειδή, αναψυκτικά. “Κάθισε αναπαυτικά, τρώγε και περίμενε” μου είπε, όταν με είδε να βγάζω την κάμερα. “Θα ξεχάσεις ποιος είσαι απόψε“! Τα ωραία, μόλις άρχιζαν.
Επτά βασίλισσες μπροστά από το club, στους Αγίους Αναργύρους (και μία που δεν φαίνεται στη φωτό + μια HF 1,6)
Σιγά- σιγά, οι βασίλισσες άρχισαν να καταφθάνουν, η μία μετά την άλλη. Μια κόκκινη, μια λευκή Martini, μια κόκκινη Martini, μια μπορντώ, μια κίτρινη, μια άσπρη με ανθρακονημάτινο καπώ. Κάθε μία, μου πρότασσε τα φουσκωμένα της καπούλια και, με την σκάστρα να ξεφυσάει και την εξάτμιση να βγάζει αυτό τον μπάσο, γλυκό μελωδικό ήχο, πάρκαρε στη σειρά, δίπλα από τις “αδελφές” της. Σύντομα, ο χώρος μπροστά από το club είχε γεμίσει ασφυκτικά από Integrale. Οι βασίλισσες με τα θηριωδώς φουσκωμένα φτερά, την πολεμική εμφάνιση, στέκονταν αγέρωχες εκεί, περιμένοντας να τους αποδοθεί ο δέοντας σεβασμός.
Όπως και έγινε. Εδώ, όταν μιλάμε για τη βασίλισσα, δεν χωρούν “σχολές”, δεν χωρούν οπαδισμοί. Οι εκδηλώσεις λατρείας από τους περαστικούς, πεζούς που στέκονταν να χαζέψουν και να βγάλουν μια φωτογραφία, τον τύπο με το MX-5 turbo που σταμάτησε για να πει “να χαίρεστε τις μ…. (censored) σας”, αυτόν με το Honda που δεν μπορούσε να συγκρατηθεί, τα παιδιά με το Ibiza, όλα αυτά και πολλά ακόμα, θύμιζαν την αφιξη super star.
Στρίβοντας στο Stelvio pass
“Πώς είναι να ζεις με μια Integrale; Συμβαίνει συχνά αυτό που βλέπω;” ρωτάω τα παιδιά του club, ενώ τιμάω την pizza italiana για να πνίξω τον πόνο μου που, όταν μπορούσα, δεν πήρα μία (Integrale, όχι pizza). Γελάνε. Μου περιγράφουν σκηνικά λατρείας. Δικαιολογημένα, σκέφτομαι. Είναι ένα από τα ελάχιστα αυτοκίνητα που δεν έχει haters. Και μου εξηγούν ότι η συμβίωση με τη βασίλισσα, μοιάζει με αυτή με μια γκρινιάρα γυναίκα, που συνεχώς ζητάει.
“Αυτά τ αμάξια, τα κρατάμε με αίμα. Όχι μόνο μεταφορικά. Όλο και καμια φορά, κάτι φτιάχνεις, κόβεσαι και της αφήνεις πάνω το αίμα σου”, μου λέει ένας εκ των ιδιοκτητών. Πάντως, συμφωνούν όλοι πως η συμβίωση είναι μεν δύσκολη και απαιτητική, αλλά σε αποζημιώνει και με το παραπάνω. “Ωραία”, λέω. “Ποιος θα μου πει με τι θα αντάλλαζε την Delta του, αν σας πρόσφερα ό,τι μου ζητούσατε”; Γελάνε πάλι. “Με τίποτα“, απαντούν όλοι μαζί. “Ίσως με μια ίδια, σε άλλο χρώμα. Αλλά και πάλι, όχι”, ακούω.
Στιγμιότυπο από το Centenario
Στην πορεία της κουβέντας, διαπιστώνω ότι δεν πρόκειται για ένα “απλό” club. Πρόκειται για μια λέσχη που έχει τιμήσει και έχει τιμηθεί από θρύλους των ράλλυ, όπως ο Μίκυ Μπιαζιόν, έχει βρεθεί στα πιο ακριβοθώρητα μέρη του εργοστασίου, έχει συνεισφέρει σε εκδηλώσεις της Lancia εντός και εκτός Ελλάδος, όπως για παράδειγμα στο Centenario, στα εκατόχρονα της φίρμας.
Η λέσχη, έχει μετάσχει, εκτός από το Centenario, όπου το ελληνικό club δεν “βρέθηκε” απλά, αλλά συμμετείχε στην επίσημη εκδήλωση με 4 αυτοκίνητά του στην piazza San Carlo, στο Rally Legend πριν οι υπόλοιποι καν… μάθουμε την ύπαρξή του, στο Lancia Legends, όπου συμμετείχε με 3 αυτοκίνητα, σε δεκάδες track days και εκδηλώσεις.
Θρύλοι των ράλλυ τίμησαν και τιμήθηκαν από το club
Και, μιας και είπα “legends”. Διαπιστώνω πως, επάνω σε κάποιες Integrale, υπάρχουν υπογραφές. Είναι αποδείξεις, από συναντήσεις των “βασιλισσών” με ζωντανούς και μη θρύλους της παγκόσμιας αυτοκίνησης. Για παράδειγμα, τον Kankunnen που τίμησε και τον τίμησε το club, τον συγχωρεμένο Volta, τον Mr RSR Ron Simons, master του Nurburgring που είχε παρευρεθεί στην Ελλάδα ως καλεσμένος του Club οδηγώντας στα Μέγαρα διάφορες Integrale του club και την 75 Group A μέλους της ελληνικής λέσχης ιδιοκτητών Lancia Delta HF Integrale.
Κυρίως όμως, διαπιστώνω πως πρόκειται για ανθρώπους που είναι δεμένοι μαζί τους σαν οικογένεια και, κυρίως, δεν είναι κολλημένοι. Θα μιλήσουν μαζί σου για τον πόνο της συντήρησης μιας Integrale και τις θυσίες που χρειάζονται, τα καλά και τα άσχημα της συμβίωσης, θα σου πουν ιστορίες, όπως ενός εκ των μελών, που μου εξηγούσε ότι μεγάλωσε με την αφίσα μιας Integrale πάνω από το κρεβάτι του και έκανε το όνειρο πραγματικότητα και θα ανταλλάξουν μαζί σου απόψεις για τα αυτοκίνητα όλων των σχολών: Της ιταλικής, της γαλλικής, της γερμανικής, της αμερικάνικης, της ιαπωνικής, πάντα με σεβασμό και χωρίς δογματισμό. Άλλωστε, είναι ιδιοκτήτες και άλλων αυτοκινήτων. Αν ήταν έτσί όλοι οι petrolheads…
Η βόλτα
Η πόρτα του παραδείσου ανοίγει. Μια εμπειρία, βγαλμένη από τον μαγικό κόσμο των αγώνων αυτοκινήτου και την πιο χρυσή εποχή του, ξεκινά…
Η νύχτα είναι μεγάλη και σίγουρα, δεν μπορεί να περάσει μόνο με κουβέντα. Απέναντι από το club, με περιμένει η Delta του Θύμιου. Κατακόκκινη, γυαλιστερή, πρησμένη, φασαριόζα. Μια θυμωμένη μηχανή, που συνηθίζει να επιτίθεται στα Μέγαρα, τις Σέρρες και όποια άλλη πίστα βρει και που έχει πολεμήσει στην “Πράσινη κόλαση”, στο Nurburgring, γυρίζοντάς τη σε 9 λεπτά -παρά κάτι. Διόλου ασχημα, ε;
“Για να δεις τι κάνει, πρέπει να τη βάλεις στην πίστα“, μου λέει ο Θύμιος, υποσχόμενος να “πεταχτούμε Μέγαρα με τους άλλους, όποτε θες”. Ευκαιρία ψάχνει, και καλά κάνει. Κανείς από τη λέσχη δεν έχει την Integrale του ως garage queen. Τις ζουν.
Στιγμιότυπο από παλιότερο track day
Στο δρόμο, το πρησμένο ιταλικό κτήνος των 460 ίππων -στα 2,02 bar- κινείται νωχελικά, καταπίνοντας τις στροφές σαν στραγάλια. Σαν να την ακούς να γελάει, κάθε φορά που βλέπει καμπή μπροστά της. Με τετάρτη μέσα και λίγα χιλιόμετρα, πατάς το γκάζι και, με ένα ελαφρύ lag, το κτήνος ξυπνά. Ακούς την θεόρατη τουρμπίνα μπροστά σου να φουσκώνει, σαν μανιασμένος τυφώνας. Η εξάτμιση ουρλιάζει, και το διαφορικό πασχίζει να στείλει δύναμη ικανή να ξηλώσει την άσφαλτο. Η Delta επιταχύνει με τρομακτικούς ρυθμούς. Αλλαγή, δυνατό ξεφύσημα από τη σκάστρα, σκάσιμο από την εξάτμιση (άραγε να ξέρασε φλόγες;) και κόλλημα στο κάθισμα. Κατέβασμα, ξανά κατέβασμα, επίθεση στη στροφή, επιτάχυνση ξανά, μέσα σε ένα πανδαιμόνιο ουρλιαχτών, ξεφυσιμάτων, χαστουκιών.
Η Integrale μοιάζει με μια στρίγγλα που σε αρπάζει από το γιακά τσιρίζοντας, σε κολλάει με τρομακτική δύναμη στο κάθισμα, σου κάνει με το ζόρι lifting και προσπαθεί να σου προκαλέσει σώνει και ντε, πρόβλημα ακράτειας. Πανζουρλισμός! Τρέλα! Ηδονή! Παράδεισος!
Με τις ελληνικές σημαίες ευδιάκριτες, προς επίθεση στην “Πράσινη Κόλαση”
Αυτή είναι η Integrale. Ένα αυτοκίνητο που έχει δρέψει δάφνες, που προκαλεί το σεβασμό και το δέος, ένα αυτοκίνητο για το οποίο μπορείς να μιλάς -και να γράφεις- ώρες ατέλειωτες.
Μια κίτρινη Integrale εν δράσει
Οι άνθρωποι του hfintegrale hellenic club, σώζουν, συντηρούν, κυκλοφορούν ένα σημαντικό μέρος της διεθνούς αυτοκινητιστικής κουλτούρας, κυκλοφορούν ανάμεσά μας ένα μοντέλο που δημιούργησε, δημιουργεί και θα δημιουργεί γενιές ρομαντικών petrolheads, χωρίς καμία υποστήριξη, με αποκλειστικά δικά τους έξοδα και το δικό τους μεράκι.
Στιγμιότυπο από πρόσφατη εκδρομή του club. Με φόντο τα Μετέωρα, στο φανάρι του γραφικού χωριού Βασιλική, μπροστά από το Sunset Cafe που φημίζεται για την άγρια θέα του και τον απίθανο freddo του
Συχνά πυκνά, θα τους δεις να εφορμούν σε κάποια πίστα, όπου μπορείς να απολαύσεις τις βασίλισσες εν δράσει, ή αν είσαι τυχερός, να τους δεις να περνούν, κομβόι, κάνοντας κάποια εκδρομή.
Αν είσαι φαν, μπορείς να (προσπαθήσεις να) γραφτείς στον σύλλογο, για να πάρεις τα αναμνηστικά δωράκια σου, να ακολουθείς με το δικό σου αυτοκίνητο τις βασίλισσες και, κυρίως, να γνωρίσεις και να στηρίξεις τους καταπληκτικούς ανθρώπους που απαρτίζουν αυτή τη λέσχη.
Tip: Ευχαριστούμε τα μέλη της λέσχης που μας διέθεσαν τα αυτοκίνητά τους, για το -ατελειωτο και καλό- φαγητό και την καλή παρέα. Α! Και το καλόγουστο μπλουζάκι και την κούπα με τα λογότυπά τους. Σπύρο, Νίκο, Οδυσσέα, Θανάση, Σπύρο junior, Θύμιο, Βασίλη, Κώστα, Δημήτρη, Γιώργο, Τάσο, “ευχαριστώ” τον καθένα ξεχωριστά και όλους μαζί.
Tip2: Εις το επανιδείν, στα Μέγαρα, τις Σέρρες, ή, γιατί όχι, το `Ring, για να οδηγήσουμε τις Integrale όπως τους πρέπει: Μετά τα όριά τους!
