TopSpeed Supercar Sunday – Chapter : Lamborghini Miura
Λίγα αυτοκίνητα στην ιστορία, έχουν επηρεάσει την αυτοκινητοβιομηχανία, όπως η Miura. Κατά τη παρουσίαση της, πίσω στο 1966, ο καινοτόμος σχεδιασμός της, με τον κινητήρα στο κέντρο, έμελε να γίνει η βάση πάνω στην οποία εξελίχθηκαν και κατασκευάζονται απο τότε, όλα τα supercars και hypercars.
Η Miura, δημιουργήθηκε παρά την θέληση του ίδιου του Feruccio Lamborghini, ωστόσο οι μηχανικοί του, κατάφεραν να τον πείσουν να τους δώσει την άδεια για να μπει στη παραγωγή, γεγονός που ξεκίνησε το μεγάλο “πόλεμο” μεταξύ της Lamborghini και της Ferrari.
Η εξέλιξη
To 1965, τρεις απο τους κορυφαίους μηχανικούς της Lamborghini, οι Gian Paolo Dallara, Paolo Stanzani και Bob Wallace, αφιέρωσαν μέρος του προσωπικού τους χρόνου, εκτός ωραρίου εργασίας, για να εξελίξουν ένα πρωτότυπο, με την κωδική ονομασία P400. Ήθελαν να κατασκευάσουν ένα αυτοκίνητο, το οποίο είναι ικανό τόσο στη πίστα, όσο και στο δρόμο. Δουλεύοντας πολλές νύχτες, μετά τη λήξη της βάρδιας τους, οι 3 μηχανικοί ήθελαν να δημιουργήσουν ένα πρωτότυπο, το οποίο θα έπαιρνε την έγκριση του Ferruccio, καθώς δεν θα ήταν ούτε πολύ ακριβό, ούτε θα έβγαζε εκτός πορείας το τότε business plan της εταιρείας. Ο Feruccio, βλέποντας την δουλειά των μηχανικών του, πείσθηκε, και τους έδωσε το πράσινο φως, να ξεκινήσουν την εξέλιξη του συγκεκριμένου μοντέλου, το οποίο, στη χειρότερη, κατά τη γνώμη του, θα ήταν ένα καλό μοντέλο για το marketing και τη προώθηση του ονόματος της Lamborghini.
Η πρώτη ριζική αλλαγή, ήταν η εγκάρσια τοποθέτηση του V12, πράγμα που πρώτη φορά έγινε σε μοντέλο της Lamborghini. Ο V12, επιπλέον, ήταν “ένα”, μαζί με το κιβώτιο ταχυτήτων και το διαφορικό, μίας και υπήρχε μεγάλη έλλειψη διαθέσιμου χώρου. Το rolling chassis, που βλέπουμε και στη φωτογραφία, είναι αυτό που παρουσίασε η Lamborghini στο Turin Salon, το 1965, με πολλούς εντυπωσιασμένους επισκέπτες, να αρχίζουν να αγοράζουν ένα αυτοκίνητο το οποίο ακόμη κανείς δεν είχε δει.
Ο σχεδιασμός του πρωτότυπου μοντέλου, ανατέθηκε στο Bertone, με αυτό να τελειώνει μόλις μερικές μέρες πριν το Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης το 1966. Κανείς απο τους μηχανικούς, δεν είχε προλάβει να δει αν το μηχανικό σύνολο χωράει μέσα στο αμάξωμα. Και τι έκαναν ; Απλά κάλυψαν το χώρο του κινητήρα και ο Sgarzi, υπεύθυνος του τμήματος marketing και πωλήσεων, απομάκρυνε κάθε πελάτη απο το πίσω μέρος, προκειμένου να αποφύγει το συμβάν του να χρειαστεί δείξει το χώρο του κινητήρα. Η στρατηγική πέτυχε, όπως είχε πετύχει και τρία χρόνια πριν, με την 350 GTV. Παρόλα αυτά, η Miura ήταν η star της χρονιάς εκείνης, με τη φήμη του σχεδιαστή της, Marcello Gandini, να απογειώνεται.
Λόγω της τεράστιας απήχησης που είχε, η Miura μπήκε στη παραγωγή την αμέσως επόμενη χρονιά. Το όνομα της, προέρχεται απο έναν φημισμένο για την εποχή, ισπανό εκτροφέα ταύρων. Η φήμη της απογειώθηκε, όταν είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην αρχή της ταινίας “The Italian Job” το 1969.
Η ιστορία παραγωγής της και οι διάφορες εκδόσεις της
P400
Η πρώτη έκδοση της Miura, ήταν η P400. Ο κινητήρας της, ήταν ένας ατμοσφαιρικός V12, χωρητικότητας 3.9 λίτρων, ο οποίος εκείνη την εποχή τοποθετούταν και στην 400GT. Ο κινητήρας ήταν εγκάρσια τοποθετημένος και απέδιδε 350 άλογα. Η Lamborghini κατασκεύασε 275 P400, μεταξύ 1966 και 1969, παρόλη την, για τα δεδομένα της εποχής, υψηλή τιμή της, στα 20.000 δολάρια (154.500 περίπου σε σημερινή αξία).
“Δανειζόμενοι” ένα σχεδιαστικό στοιχείο απο το Morris Mini, (ναι καλά διαβάσατε, απο το Morris Mini) η Lamborghini σχεδίασε τον κινητήρα και το κιβώτιο με τέτοιο τρόπο, ώστε να μοιράζονται το ίδιο λιπαντικό, σχεδιασμός που άλλαξε στις τελευταίες 96 Miura SV, αρκετά χρόνια μετά, όπου και διαχωρίστηκαν.
Μία ιστορία έχει, απο μη επιβεβαιωμένη βέβαια πηγή, ότι οι πρώτες 125 Miura, ήταν κατασκευασμένες απο μέταλλο 0.9 χιλιοστών, πιο λεπτό απο τις μετέπειτα, κάνοντας τις ελαφρώς πιο ελαφριές απο τις μετέπειτα. Όλα τα αυτοκίνητα είχαν μεταλλικό πλαίσιο και πόρτες, ενώ τα εμπρός και πίσω καπό τους, ήταν κατασκευασμένα απο αλουμίνιο.
P400 S
Photo copyright : Emmanuel Viard (Flickr)
Η Miura P400 S, ευρέως γνωστή απλά ως Miura S, παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Τορίνο, το Νοέμβριο του 1968, τρία χρόνια μετά τη παρουσίαση του rolling chassis. Έφερε μικρές διαφοροποιήσεις σε σχέση με την απλή P400, όπως ηλεκτρικά παράθυρα, χρώμιο στο πλαίσιο του παραθύρου και των εμπρός φώτων, νέα κεντρική κονσόλα στο εσωτερικό με τα διαχρονικής ομορφιάς “rocker” switches, νέα πολλαπλή εισαγωγής (κατά 2 χιλιοστά φαρδύτερη σε όλο το μήκος της), νέο “προφίλ” στους εκκεντροφόρους και μία μικρή σχεδιαστική διαφοροποίηση στο πίσω μέρος, που αύξησε μερικώς το χώρο αποσκευών. Οι αλλαγές στα μηχανικά μέρη, αύξησαν την απόδοση κατά 20 ίππους, σύμφωνα με τη Lamborghini.
Photo copyright : Emmanuel Viard (Flickr)
Οι λοιπές διαφοροποιήσεις, αφορούσαν διάφορες μικρές αλλαγές και προσθήκες (ντουλαπάκι συνοδηγού που κλειδώνει, αλλαγή του σημείου τοποθέτησης του αναπτήρα και τους μοχλού για το χειρισμό των υαλοκαθαριστήρων, καθώς και single release μοχλούς, για το άνοιγμα των εμπρός και πίσω καπό). Με 800 δολάρια, μπορούσε κανείς να έχει στη Miura S του, ηλεκτρικά παράθυρα και κλιματισμό.
Η παραγωγή της ανέρχεται σε 338 αντίτυπα, που κατασκευάστηκαν μεταξύ Δεκεμβρίου 1968 και Μαρτίου 1971. Μερικοί αξιοσημείωτοι κάτοχοι Miura S είναι μεταξύ άλλων, ο Frank Sinatra (#4407), o Miles Davis και ο Eddie Van Halen, με την Miura S του να πρωταγωνιστεί και στο τραγούδι του, Panama.
P400 SV
Η τελευταία και πιο διάσημη εκδοχή της Miura, είναι η P400 SV ή Miura SV. Παρουσιάστηκε το 1971 και είχε ως κύρια διαφορά διαφορετικό χρονισμό και διαφορεοποιημένα καρμπυρατέρ 4X3-barrel, απο τη Weber.
Αυτές οι διαφοροποιήσεις, αύξησαν την ιπποδύναμη του V12 κατά επιπλέον 15 ίππους, πλέον στους 385 με τη μέγιστη ροπή να ανέρχεται στα 400Νm. Οι τελευταίες 96 SV, ήταν αυτές που πλέον έφεραν διαφορετικό σύστημα λίπανσης για το κινητήρα και το κιβώτιο ταχυτήτων, γεγονός που επέτρεψε την χρήση διαφορετικού είδους λιπαντικού για το κάθε επιμέρους μέρος του μηχανικού συνόλου της SV. Κατά αυτό το τρόπο, περιορίστηκαν και οι ακριβές ζημιές που προκαλούνταν απο τα ρινίσματα που αποκτούσε το λάδι απο το κιβώτιο ταχυτήτων και το διαφορικό, τα οποία στη συνέχεια μεταφέρονταν και στο κομμάτι του κινητήρα. Αυτή η αλλαγή επέτρεψε επίσης στη Lamborghini, να προσφέρει και το προαιρετικό διαφορικό περιορισμένης ολίσθησης.
Η SV ξεχωρίζει απο τις υπόλοιπες Miura, απο την έλλειψη “φρυδιών” στα εμπρός φώτα, τα φαρδύτερα πίσω φτερά με τα φαρδύτερα πίσω ελαστικά και τα διαφορετικά πίσω φώτα.
Η συνολική της παραγωγή, ανέρχεται σε μόλις 150 αυτοκίνητα.
P400 Jota
To 1970, ο οδηγός εξέλιξης της Lamborghini, Bob Wallace, δημιούργησε ένα αυτοκίνητο εξέλιξης, για να πληρεί τις προδιαγραφές της κατηγορίας Appendix J της FIA, με τη Miura Jota (η ισπανική προφορά του γράμματος J).
Ο Wallace, έκανε εκτενείς διαφοροποιήσεις στο σασί και στο κινητήρα της απλής Miura. Αντικατέστησε πολλά μεταλλικά κομμάτια του αυτοκινήτου με μέταλλο Avional (το κράμα μετάλλου που χρησιμοποιούνταν εκείνη την εποχή στα αεροσκάφη) και αντικατέστησε όλα τα παράθυρα, με πλαστικά, μειώνοντας το βάρος της κατά 360 κιλά.
Επιπλέον, ανασχεδίασε το εμπρός μέρος, με τα δύο spoiler, καθώς και καλύματα για τα αασχεδιασμένα φανάρια της, τα οποία σε συνδυασμό με την ανασχεδιασμένη ανάρτηση και τις ελαφρύτερες ζάντες, πρόσθεταν και άλλο στον αγωνιστικό της χαρακτήρα.
Στο μηχανικό κομμάτι, το ενιαίο μεγάλο ντεπόζιτο αντικαταστάθηκε με δύο μικρά, έγινε αύξηση της συμπίεσης του κινητήρα, τοποθετήθηκαν άλλοι εκκεντροφόροι, ηλεκτρονική ανάφλεξη, ξηρό κάρτερ και μία εξάτμισης με πιο ελεύθερη ροή απο τη βασική.
Η SVJ, απέδιδε κάπου μεταξύ 418 και 440 ίππων, και επίσημα κατασκευάστηκε μόνο μία, η #5084, την οποία ο λάτρης και ιστορικός στο θέμα της Miura, Joe Sackey στο βιβλίο του “The Lamborghini Miura Bible”, ανακάλυψε πως επρόκειτο για μία SV του εργοστασίου, που μετατράπηκε σε Jota και όχι για ένα εξ’ ολοκλήρου νέο αυτοκίνητο.
Μετά απο πολλές δοκιμές, το αυτοκίνητο πουλήθηκε σε έναν συλλέκτη, ο οποίος το τράκαρε τον Απρίλιο του 1971 σε έναν επαρχιακό δρόμο έξω απο τη Brescia, με το αυτοκίνητο να καίγεται ολοσχερώς. Όλες οι Jota που πιθανόν υπάρχουν, είναι αντίγραφα βασισμένα στην #5084.
Η Jota της εικόνας, ανήκει στο βρετανό συλλέκτη Piet Pulford, με τη μετατροπή της να έχει γίνει απο τον Chris Lawrence της Wymondham Engineering και είναι το αυτοκίνητο #3033.
P400 SV/J
Όσο αφορά την Miura SVJ, υπάρχουν μόλις 6 γνήσιες, 1 καινούργια (#5090) και 5 SV που έγιναν μετατροπή σε SVJs απο την ίδια τη Lamborghini (#4934, #4860, #4892, #4990 & #5084), με όλες να έχουν κατασκευαστεί, όσο η Miura ήταν ακόμη στη παραγωγή.
Η πιο “διάσημη” απο όλες, σε ό,τι αφορά την ιστορία της είναι η #4934. Κατασκευάστηκε για το Σαχή του Ιράν, Mohammad Reza Pahlavi, ο οποίος την είχε υπο συνεχή φρούρηση στο παλάτι του, μαζί με την SV, στη Τεχεράνη. Όταν εγκατέλειψε τη χώρα κατά την Ιρανική Επανάσταση, το αυτοκίνητο κατασχέθηκε απο το κράτος και πουλήθηκε, το 1995 στο Ντουμπάι. Το 1997, το ίδιο αυτοκίνητο, πωλείται απο μία δημοπρασία της Brooks στον Nicolas Cage, ο οποίος την κρατά μέχρι το 2002.
Η πιο πρόσφατη γνήσια ταυτοποιημένη, σύμφωνα με τα έγγραφα που έδωσε η Lamborghini, είναι η 7η SVJ (2η γνήσια, που δεν ήταν μετατροπή απο SV) #4892, η οποία κατέχει και τη τιμή ρεκόρ, στα 1.9 εκατομμύρια δολάρια.
Μία 8η SVJ, είχε γίνει μετατροπή απο κάποια σασί που είχαν περισέψει απο τις Miura S, μεταξύ 1983 και 1987, απο το εργοστάσιο της Lamborghini, για τον Jean Claude Mimran, έναν εκ των αδερφών Mimran, τότε ιδιοκτητών της Lamborghini. Οι ιστορικοί βέβαια, δεν την αναγνωρίζουν ως γνήσια SV, μίας και δημιουργήθηκε πολύ μετά αφότου η Miura είχε βγει απο τη παραγωγή, άσχέτως αν η κατασκευή της είναι δουλειά της ίδιας της Lamborghini.
Πολλές επιπλέον Miura, έχουν γίνει μετατροπές σε SVJ standards, απο διάφορες εταιρείες σε Ελβετία, ΗΠΑ και Ιαπωνία, χωρίς ωστόσο να έχουν κάποια επιπλέον αξία.
Roadster
Άλλη μία one-off δημιουργία, ήταν η Miura Roadster, η οποία κατασκευάστηκε ως show car απο τον Bertone και παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου των Βρυξελλών το 1968.
Μετά την έκθεση του σε διάφορα Σαλόνια Αυτοκινήτου, το αυτοκίνητο πουλήθηκε στον Οργανισμό ILZRO (International Lead Zinc Research Organazation), οποίος το έκανε αυτοκίνητο – έκθεμα, δείχνοντας της εφαρμογές του κράματος μετάλου Zinc, στα αυτοκίνητα.
Το συγκεκριμένο μοντέλο έμεινε γνωστό ως η Miura ZN75. Και άλλες Miura έγιναν targa-top, ωστόσο η ZN75, ήταν η μόνη που βγήκε απο το εργοστάσιο εξαρχής ως targa-top.
P400 SVJ
Το συγκεκριμένο one-off μοντέλο, παρουσιάστηκε στο stand της Lamborghini στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης, το 1981, μαζί με τις τότε νέες, Jalpa και LM002, λίγο αφότου έγινε διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας ο Patrick Mimran.
Αρχικά, ήταν μία κίτρινη Miura S, η #4808, που είχε παρουσιαστεί στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης το 1971. Με τη μετατροπή της σε SVJ spec, απέκτησε φαρδύτερα φτερά και το SVJ πίσω μέρος. Η αρχική της παρουσίαση, έμελε να αφήσει να εννοηθεί πως η Lamborghini κατασκευάζει μία σειρά Miura Spider, σε περιορισμένο αριθμό αυτοκινήτων.
Στη πραγματικότητα, ήταν ένα one-off project, για λογαριασμό της Lambo Motor AG, του ελβετού εισαγωγέα και αντιπροσώπου της εταιρείας. Για τους ιστορικούς, η μόνη σχέση που έχει το συγκεκριμένο μοντέλο με το εργοστάσιο, είναι το γεγονός οτι χρησιμοποιεί το σασί μία Miura S και τίποτα άλλο, καθώς η μετατροπή έγινε εκτός του εργοστασίου.
Στη συνέχεια, αγοράστηκε απο τον ελβετό συλλέκτη, Jean Wicki, ο οποίος αφαίρεσαι το εμπρός splitter, τη πίσω αεροτομή και την έβαψε ασημί, φέρνοντας την σχεδιαστηκά πιο κοντά στην SVJ Berlinetta.
Εν συνεχεία, το αυτοκίνητο αγοράστηκε απο την Autodrome, γάλλο Lamborghini specialist, όπου βάφηκε στο κλασικό lime green χρώμα της Lamborghini, με το αυτοκίνητο να περνά ολική αναπαλαίωση μέσα και έξω σε συνεργασία με την γαλλική Carrosserie Lecoq.
Τελικώς, πουλήθηκε σε ένα γάλλο συλλέκτη, ο οποίος φημολογείται πως είναι ο κάτοχος της μέχρι και σήμερα.
Aventador Miura Homage Special Edition
To 2016, το τμήμα ειδικών παραγγελιών, Ad Personam, της Lamborghini, παρουσίασε την Aventador Miura Homage, για τα 50 χρόνια της Miura. Κατασκευάστηκαν 50 αριθμημένα αντίτυπα, σε διάφορους δι-χρωματισμούς με το #1, να είναι η εικονοζόμενη Aventador, που φέρει τα χρώματα της Miura SV απο το Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης, στην πρώτη της παρουσίαση, κόκκινο με χρυσό.
Παρακάτω, μπορείτε να δείτε και άλλες χαρακτηριστικές λεπτομέρειες που διαφοροποιούν την Miura Homage απο τις υπόλοιπες Aventador.
All in all
Η Miura, πέρα απο ένα διαχρονικά πανέμορφο αυτοκίνητο, ήταν και το αυτοκίνητο που γέννησε το σύγχρονο supercar και hypercar. Αυτός είναι ο λόγος που κατέχει μία ανεκτίμητης αξίας θέση στην ιστορία του αυτοκινήτου.
Επίσης, είναι και το αυτοκίνητο που έβαλε για τα καλά τη Lamborghini στο παιχνίδι της κόντρας με τη Ferrari, έκτοτε. Αυτός είναι ο λόγος που είναι ενα απο τα πλέον σημαντικά κομμάτια της ιστορίας του ιταλού κατασκευαστή απο τη Sant’ Agata.
Για αυτό, η Miura είναι ένα ανεκτίμητης αξίας κομμάτι της ιστορίας του αυτοκινήτου και επιτρέψτε μας, ένα απο τα ομορφότερα αυτοκίνητα που φτιάχτηκαν ποτέ. Grazie Lamborghini.
