Τον μήνα που μας πέρασε, τον Ιούνιο, σε αυτή τη χώρα, 10 άνθρωποι σκοτώθηκαν, 18 χαροπαλεύουν και 518 τραυματίστηκαν σε 613 τροχαία σε ολόκληρη την επικράτεια. Αν σου φαίνεται μικρός ο αριθμός, έχεις σοβαρό πρόβλημα και πρέπει να κοιταχτείς ASAP. Αν σε προβληματίζει, έλα να δούμε μερικά τρομακτικά στοιχεία, τα οποία θα σου δώσουν υλικό για σκέψη.
Με μια πρόχειρη ματιά και μια… μπακαλίστικη στατιστική, διαπιστώνεις πως έχεις περίπου μία πιθανότητα στο εκατομμύριο, κάθε μήνα, να σκοτωθείς σε τροχαίο. Οι πιθανότητες ανεβοκατεβαίνουν, ανάλογα με το όχημα και τον τόπο όπου κινείσαι.
Οι ίδιες πιθανότητες, ανεβαίνουν κατακόρυφα, αν σκεφτείς την τύχη που έχουν οι βαριά τραυματίες των τροχαίων. Με τα νοσοκομεία να έχουν ελλείψεις (περίπου 200) σε κλίνες ΜΕΘ, πολλοί είναι οι βαριά τραυματίες που απλά… περιμένουν σε λίστα αναμονής για μέρες, μέχρι να αδειάσει ένα κρεβάτι Εντατικής (με όποιον τρόπο) και πάρουν σειρά, για να παλέψουν ώστε να επιζήσουν. Ειδάλλως, θα περιμένουν το μοιραίο. Υπερβολή; Οι γιατροί και οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου Αττικόν, ενός από τα μεγαλύτερα της χώρας, κατήγγειλαν (και το τεκμηρίωσαν με φωτογραφίες) την προηγούμενη εβδομάδα πως σε μια βραδιά μόνο, είχαν 140 ράντζα στους διαδρόμους, σε κάποια εκ των οποίων, διασωληνωμένους. Στα περισσότερα νοσοκομεία δε, δεν υπάρχουν υλικά ούτε για προγραμματισμένα χειρουργεία, πόσο μάλλον για έκτακτα.
Δεν φταίει μόνο η κρίση γι αυτό. Σκεψου πόσο επιβαρύνουμε το Σύστημα Υγείας εμείς οι ίδιοι, στέλνοντάς του προς περίθαλψη θύματα του κανιβαλισμού των δρόμων.
Το πόσο… κανίβαλοι είμαστε οι Έλληνες, δείχνει, εκτός των αριθμών που έχουμε αναλύσει πολλάκις, προσφατη έρευνα.
Το Ευρωβαρόμετρο υπεύθυνης οδήγησης 2016 που ανακοίνωσε το ίδρυμα Vinci Autoroutes, διαπιστώνει πως οι Έλληνες είμαστε ευέξαπτοι, αγχωμένοι και απρόσεκτοι. Με λίγα λόγια, αυτό που λέμε συνεχώς, εδώ στο TopSpeed.gr: Ότι οδηγούμε, έχοντας χεσμένους όλους τους γύρω μας. Και, αμα λάχει, θα βρίσουμε όποιον ενοχλήσουμε, ή θα παίξουμε και μπουνιές μαζί του.
Σύμφωνα με την έρευνα, οι περισσότεροι από τους μισούς Έλληνες τηλεφωνούν χωρίς hands free ενώ οδηγούν και ένας στους τρεις ρυθμίζει τη συσκευή GPS οδηγώντας. Επίσης διαβάζουν και στέλνουν sms ή e-mails, οδηγούν συχνότερα από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους στη μεσαία λωρίδα και δεν φορούν ζώνη ασφαλείας. Οι Ελληνες οδηγοί οδηγούν συχνά μεθυσμένοι, δεν τηρούν τα όρια ταχύτητας και θεωρούν το φλας πολυτέλεια.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, που έγινε σε δείγμα περίπου 14.000 οδηγών από έντεκα χώρες, οι Έλληνες δήλωσαν αγχωμένοι σε ποσοστό 16%, ενώ η πλειονότητα των οδηγών είπε ότι είναι προσεκτικοί (79%) και ήρεμοι (42%).
Πιο αυστηροί ήταν, πάντως, με τους άλλους οδηγούς, τους οποίους χαρακτήρισαν ανεύθυνους σε ποσοστό 66% (το υψηλότερο από τις υπόλοιπες χώρες) και επικίνδυνους (39%), επιβεβαιώνοντας την τάση του συνόλου των ερωτηθέντων ότι ο κίνδυνος προέρχεται από τους άλλους.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, το 85% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι έχει φοβηθεί επιθετική συμπεριφορά άλλου οδηγού, ενώ το 70% πως έχει βρίσει άλλον οδηγό.
Οι τέσσερις στους δέκα παραδέχτηκαν ότι έχουν ακολουθήσει όχημα κρατώντας μικρή απόσταση, ενώ το 26% δεν έκρυψε ότι έχει κατέβει από το όχημά του για να… εξηγηθεί με άλλον οδηγό.
Τα στοιχεία, είναι της Τροχαίας, η οποία, όπως διαπιστώνω, καλείται καθημερινά, αποδεκατισμένη, λόγω περικοπών, να βάλει τάξη σε έναν, ανεπίδεκτο μαθήσεως, λαό. Γιατί, αλίμονο αν περιμένεις τον τροχονόμο να σου πει ότι με το δίκυκλο πρέπει να φοράς κράνος γιατί θα κάνεις μπουμ και το κεφαλάκι θ ανοίξει σαν το καρπουζάκι.Ή ότι, αν δεν φοράς ζώνη, ο αερόσακος θα σε σκοτώσει. Ή ότι είσαι εν δυνάμει δολοφόνος, περνώντας με κόκκινο. Ίσως λοιπόν θα πρέπει να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο και η Δικαιοσύνη βλέπει τα πράγματα. Μόνο τα τελευταία χρόνια αναγνωρίζεται συνυπαιτιότητα στο θύμα τροχαίου το οποίο δεν φόραγε ζώνη, ή κράνος, αλλά και επίσης στους πεζούς- θύματα τροχαίων, οι οποίοι διέσχισαν το δρόμο με κόκκινο, ή εκτός διαβάσεων κλπ.
Αίμα στο δρόμο. Δεν θα πρέπει να σε σοκάρει αυτή η εικόνα. Είναι συνηθισμένη για την Ελλάδα, άλλωστε
Θέλω να πω πως είναι απαραίτητη μια αλλαγή κουλτούρας και από την εξουσία (καλά, για την πολιτική δε έχω να πω κάτι, αφού, στο σύνολό της, δεν είναι μόνο κατώτερη των περιστάσεων και άσχετη, αλλά και αδιάφορη και επικίνδυνη), αλλά και από εμάς.
Αναρωτιέμαι, τώρα το καλοκαίρι, ποιος γονιός αισθάνεται καλά με τον εαυτό του, αφήνοντας το παιδί του να ανέβει στο μηχανάκι χωρίς να είναι σίγουρος πως θα φορά κράνος. Ποιος φίλος/η επιτρέπει σε άνθρωπο που τον νοιάζεται να κάνει το παραπάνω, να μπεο στο αυτοκίνητο χωρίς ζώνη, να οδηγήσει πιωμένος, να περάσει με κόκκινο.
Αν είσαι από αυτούς που αναρωτιούνται τι μπορούμε να κάνουμε για να βελτιώσουμε λίγο το χάος εκεί έξω, η απάντηση είναι να ξεκινήσεις από τον εαυτό σου και να συνεχίσεις με τους πιο κοντινούς σου ανθρώπους. Με επιχειρήματα, μπορεί κανείς να καταλάβει πως η ανευθυνότητά του στο τιμόνι, ακόμα και αν οδηγεί ποδήλατο, μπορεί να κλείσει σπίτια και να καταστρέψει ζωές. Και, αν οι γύρω σου είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως, υπάρχει και το “γερμανικού τύπου” επιχείρημα, ότι δεν μας περισσεύουν λεφτά να σε τρέχουμε στα νοσοκομεία, εσένα και τα θύματά σου, επειδή είσαι ηλίθιος και δεν φοράς κράνος/ζώνη/πίνεις κι οδηγείς/περνάς κόκκινο/τρέχεις/ξεφτιλίζεις τον ΚΟΚ. Αν δεν μπορείς αλλιώς, ταξάκι, λεωφορειάκι, μετρό, ή με τον πατροπαράδοτο τρόπο του ποδαράτου…
Και κάτι τελευταίο: Ο οδηγός/αναβάτης που δεν κάνει αυτά που πρέπει, είναι απλά άσχετος. Ατύχημα μπορεί να συμβεί στον καθένα. Αυτός το ψάχνει, ομως…
