Η Nissan υπερηφανεύεται ότι το Qashqai, είναι ένα «φαινόμενο». Δικαίως, αφού σαρώνει παγκοσμίως σε πωλήσεις. Ακόμα… πιο δικαίως, αφού στη –δύσκολη- ελληνική αγορά, το 2014 ήταν πρώτο σε πωλήσεις και μάλιστα η ζήτηση ήταν –και παραμένει- τόσο μεγάλη που είναι δύσκολο να καλυφθεί. Τι είναι αυτό λοιπόν που έχει κάνει το Qashqai εμπορικό φαινόμενο;
Σήμερα, έχω στα χέρια μου την πιο περιζήτητη, ίσως, έκδοση του Qashqai για τη χώρα μας: Diesel, αυτόματο και δικίνητο (προσθιοκίνητο), το 1,6 dci CVT είναι… πολλά σε ένα. Από την πρώτη γνωριμία με το Qashqai λοιπόν, πήρα μια αίσθηση της «συνταγής» των Ιαπώνων για ένα best seller.
«Σκυλί»
Το μοντέλο της Nissan προδιαθέτει από την πρώτη ματιά γι’ αυτό που είναι. Έχει μοντέρνα και δυναμική σχεδίαση που αρέσει, τόσο έξω, όσο και μέσα. Δεν είναι υπερβολή να πω ότι η διαφορά σε σχέση με την προηγούμενη γενιά (την οποία βρήκα αρκετά συντηρητική) είναι χαώδης. Σχεδιαστικά, διαθέτει ισχυρές καμπύλες, καθαρές γραμμές και περίπλοκες λεπτομέρειες, ενώ το ανασηκωμένο καπό με τις μυώδεις λεπτομέρειες στα άκρα και πάνω από τους θόλους δίνουν αυτή την «αεροδυναμική» και σύγχρονη εμφάνιση.
Στα… πάντα του, το Qashqai είναι πιο «φρέσκο» και σίγουρα πολλά levels πάνω σε ποιότητα, εξοπλισμό κ.α. Αρκεί αυτό όμως για να το κάνει best seller; Σίγουρα όχι.
Εν αρχή, λοιπόν, ην το κόστος συντήρησης. Τα Nissan έχουν τη φήμη του «δε σπάει- δε χαλάει». «Ακούραστα σκυλιά», τα λένε τα Nissan οι επαγγελματίες, μεταξύ τους. Ως πρώην κάτοχος ενός μοντέλου της ιαπωνικής φίρμας που επί 17 χρόνια δεν μου έβγαλε ούτε μία ζημιά (!), παρά τη uso intensivo που υπέστη, έχω ιδία γνώση της «παράδοσης» για την οποία μιλά μεταξύ άλλων η Νικ. Ι. Θεοχαράκης. Και, σε βεβαιώνω, αγαπητέ αναγνώστη, ότι αν δεν με γονάτιζαν τα τέλη κυκλοφορίας για ένα 17χρονο αμάξι που είχε την “ατυχία” να είναι δίλιτρο, ακόμα θα το είχα. Και το Qashqai δείχνει να ακολουθεί αυτό το δρόμο. Στιβαρό και χωρίς υπερβολές, δίνει την αίσθηση πως είναι ικανό για μια ζωή χωρίς πονοκεφάλους.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτή η αίσθηση. Οι Ιάπωνες έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα αυτοκίνητο με άριστη ηχομόνωση, άριστη ποιότητα κύλισης και ευχάριστο περιβάλλον. Ακόμα και στον χωματόδρομο, ή τον πιο κακοτράχαλο δρόμο, το Qashqai διατηρεί υψηλά τα στάνταρ της άνεσης με την οποία μετακινεί τους επιβάτες του.
Il μαλακά πλαστικά και γενικότερα η ποιότητα κατασκευής στο εσωτερικό δίνουν την αίσθηση μοντέλου premium κατηγορίας. Αυτό, σε συνδυασμό με τον εξοπλισμό του μοντέλου της δοκιμής μας, την ευμεγέθη touch screen στο κέντρο του ταμπλό και τα άλλα «καλούδια», επιτείνουν την εντύπωση ότι επιβαίνεις σε ένα κατά πολύ ακριβότερο αυτοκίνητο.
Στο ίδιο πνεύμα, οι χώροι τόσο για τους εμπρός όσο και για τους πίσω επιβάτες είναι επαρκέστατοι, ενώ και ο πίσω αποθηκευτικός χώρος θα «βολέψει» χωρίς κανέναν πονοκέφαλο τις αποσκευές μιας οικογένειας, ή μιας παρέας. Πολύ πρακτικός μου αποδείχθηκε στην πράξη ο διπλός «κρυμμένος» αποθηκευτικός χώρος κάτω από το «πάτωμα» του πορτ μπαγκάζ.
Στο κέντρο του ταμπλό δεσπόζει μία έγχρωμη οθόνη αφής, από την οποία έχει κανείς πρόσβαση στο ηχοσύστημα, το σύστημα πλοήγησης, τη σύνδεση του τηλεφώνου, μέσω Bluetooth, ακόμα σε online εφαρμογές όπως το facebook, μέσα από ένα πραγματικά απλό και κατανοητό interface, που δεν ταλαιπωρεί το χρήστη με το χειρισμό του, ούτε και απαιτεί ιδιαίτερο χρόνο εξοικείωσης. Πρόκειται για ένα από τα πιο εύχρηστα και ολοκληρωμένα συστήματα που υπάρχουν στην αγορά, ανεξαρτήτως κατηγορίας. Αυτό άλλωστε είναι και το target όλων των κατασκευαστών.
In viaggio
Θα περίμενε κανείς ότι με την «έξτρα» στιβαρότητα που έχει αποκτήσει το Qashqai ο 1.600άρης diesel και το αυτόματο κιβώτιο θα το έκαναν αργό. Κι όμως. Εάν πιεστεί, το Qashqai σε κάνει να αναρωτιέσαι εάν οι μηχανικοί είχαν στην άκρη του μυαλού τους και το… σπορ του πράγματος. Κινείται πολύ σβέλτα, εκμεταλλευόμενο τα περισσεύματα ροπής του κινητήρα και, δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι σε επιτάχυνση από στάση «δείχνει δόντια».
Αυτό που αξίζει εύφημη μνεία ωστόσο, είναι το κιβώτιο. Στην αυτόματη λειτουργία, δουλεύει όπως ένα αυτόματο κιβώτιο κάνοντας smooth αλλαγές, με γνώμονα την οικονομία και την άνεση. Στη γρήγορη οδήγηση όμως και όταν το βάλεις στο χειροκίνητο mode, το Xtronic προσομοιώνει τη λειτουργία ενός συμβατικού 6αριου κιβωτίου. Ακούς και βλέπεις δηλαδή, τις στροφές να κατεβαίνουν στις αλλαγές. Έτσι λοιπόν, με ένα τόσο καλό κιβώτιο, αναρωτιέμαι γιατί να ανακατεύω έναν λεβιέ στην κίνηση της πόλης (επειδή μ’ αρέσει, προφανώς).
Ομοίως καλό είναι γενικότερα το πάτημα του Qashqai στο δρόμο. Παρά την καταφανέστατη ρύθμιση της ανάρτησης με γνώμονα την άνεση, στους γρήγορους ρυθμούς, το αυτοκίνητο μεταμορφώνεται και παίρνει έναν χαρακτήρα… sport SUV. Στην πράξη αυτό σημαίνει πολύ καλό κράτημα, χωρίς μεγάλες κλίσεις και κυματισμούς, ακόμα και στις υψηλές ταχύτητες. Όταν πιεστεί, στα ανοιχτά κομμάτια γατζώνει στο δρόμο και ακολουθεί την πορεία που του χαράζεις με το ακριβέστατο τιμόνι, δείχνοντάς σου ότι τα όριά του είναι πολύ ψηλά.
A κλειστά κομμάτια, συνήθως την παρτίδα για τον… ατζαμή που θα ξεπεράσει τα όρια του Qashqai θα σώσουν τα ηλεκτρονικά βοηθήματα πρόσφυσης που δεν είναι υπερπροστατευτικά σε εκνευριστικό βαθμό, ούτε όμως αργούν να επέμβουν. Υπό συνθήκες και αν πιεστεί πολύ γι’ αυτό το σκοπό, το Qashqai γίνεται υποστροφικό, χωρίς ωστόσο τα ηλεκτρονικά βοηθήματα να αφήσουν την κατάσταση να βγει εκτός ελέγχου.
Είπαμε ότι οι 130 ίπποι του 1,6 diesel και, κυρίως, τα 320 Nm ροπής, προσφέρουν δυνατό τράβηγμα από χαμηλά, χωρίς lag, γραμμική λειτουργία και πολύ χαμηλά επίπεδα θορύβου και κραδασμών. Η consumo, ακόμα και όταν πιέστηκε σε μικτές διαδρομές (on/off) μετά τα όριά του, δεν ξέφυγε από τα 8 lt/100 km.
Fuori strada τώρα, το Qashqai, έχει το κατάλληλο ύψος για να μπορέσεις να κινηθείς σε διαδρομές της… φύσης, χωρίς να αγχώνεσαι ότι θα το τραυματίσεις και σχεδόν χωρίς να καταλαβαίνεις ότι κινείσαι σε ανώμαλο οδόστρωμα. Από εκεί και πέρα, όμως, η κίνηση στους εμπρός τροχούς, τα ελαστικά του αυτοκινήτου της δοκιμής, η άρθρωση των αναρτήσεων (είπαμε, είναι πολιτισμένο και καλό στην άσφαλτο) με απέτρεψε από το να σκαρφαλώσω σε βραχώδη διαδρομή με σχετική κλίση.
Κλείνοντας, αντί συμπεράσματος, καταλήγω ότι το Qashqai δεν είναι αδίκως ένα best seller. Ότι δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως το εργοστάσιο της Nissan βγάζει ένα Qashqai κάθε 61 δευτερόλεπτα (δουλεύει 24 ώρες το 24ωρο) από τη γραμμή παραγωγής και αυτό, δεν φτάνει να καλύψει τη ζήτηση. Τελικά, η καλύτερη διαφήμιση γι’ αυτό το αυτοκίνητο, είναι οι –ολοένα και περισσότεροι- ιδιοκτήτες του…
