Τις περισσότερες φορές, οι αριθμοί λένε την αλήθεια. Τις περισσότερες. Σε αυτή την περίπτωση, του Abarth 595 Competizione που οδηγώ σήμερα, οι αριθμοί δεν λένε σχεδόν τίποτα. Οι 178 ίπποι από τον 1,4 λίτρων κινητήρα του, il 6,7 δευτερόλεπτα που χρειάζεται στο σπριντ για τα 100, δεν είναι επ’ ουδενί ικανοί να περιγράψουν τι είναι αυτό το μηχάνημα.
Αν αυτό το λιλιπούτειο ιταλικό hatch ήταν άνθρωπος, θα ήταν ένας αλήτης. Ένας φωνακλάς, ευέξαπτος, πάντα έτοιμος για καυγά μποξέρ. Ξέχνα ό,τι ήξερες μέχρι τώρα. Αυτό το Abarth, δεν είναι τόσο γρήγορο που να σε κάνει να νομίζεις ότι τιθασεύεις ένα άγριο θηρίο, δεν είναι το γρηγορότερο της κατηγορίας του, δεν είναι το ικανότερο της κατηγορίας του, είναι ακριβό, αλλά μια μικρή μόνο βόλτα μαζί του, μπορεί να σε κάνει να το ποθείς όπως θα ποθούσες ένα supercar.
Ξεκούραση, στην κορυφή του βουνού, αφού το ξεσήκωσες με τα ουρλιαχτά της Record Monza. Αυτο, είναι ένα από τα πράγματα που κάνει καλύτερα το 595 Competizione
Υπερβολές; Αρκεί να ακούσεις αυτό τον ήχο. Η Record Monza, η αγαπημένη μου, ίσως, εξάτμιση σε αυτό τον πλανήτη, μετά από αυτές τις Akrapovich και τις ελευθέρας για τα κτήνη που φορούν κινητήρα σε διάταξη V, παράγει συναίσθημα. Φωνάζει ακόμα και στο ρελαντί. Ουρλιάζει σε κάθε πάτημα του γκαζιού και κάνει μπερδέματα και σκασίματα σε κάθε αλλαγή, λες και είναι κανένα τέρας του WRC. Αν αφουγκραστείς, ακούς τη φτερωτή να γυρίζει. Μου θυμίζει τα (πολύ) νιάτα μου, όταν είχα πετάξει μια ελευθέρας επάνω στο Uno Turbo και ονειρευόμουν ένα kesso Abarth.
Ωραία, θα πεις, αλλά είναι μόνο… φασαρία αυτό το αλητάκι; Όχι! Το κάθε άλλο! Από τα θεϊκά καθίσματα Sabelt με το ανθρακόνημα στο πίσω μέρος τους, μέχρι τα σήματα του σκορπιού, από τα αεροδυναμικά βοηθήματα, όπως η γιγαντιαία φτερούγα πίσω, από το τιμόνι δέρμα/αλκαντάρα, μέχρι το εργοστασιακό μπαρόμετρο, αυτό, είναι ένα πολεμικό εργαλείο. Είτε φαίνεται, είτε όχι. Για παράδειγμα, το 595 φοράει το μηχανικό διαφορικό περιορισμένης ολίσθησης του Biposto. Και, εντάξει, μπορεί να μην έχει το κιβώτιο με τα dogrings του Biposto (θυμίζω ότι ήταν το μόνο εργοστασιακό αυτοκίνητο με τέτοιο κιβώτιο) όμως έχει ένα απίστευτο σειριακό, αναρτήσεις Koni FSD e τετραπίστονα Brembo με αεριζόμενους δίσκους των 305 mm.
A Abarth 595 Competizione είναι απολαυστικό όταν το ξεζουμίζεις σε σφιχτές, ορεινές διαδρομές
Αυτό το Abarth, είναι ο ορισμός της αντίθεσης. Το γλυκό παρουσιαστικό του 500 έκανε παιδί με έναν αγωνιστικό σκορπιό και βγήκε αυτό το πράγμα. Και, αυτό φαίνεται και στο δρόμο. Ξέχνα τις ανέσεις. Το 595 είναι σκληρό. Τα posti a sedere è θεόσκληρα και υποτυπωδώς ρυθμιζόμενα. Μόνο αν έχεις ανοιχτή την πόρτα ρυθμίζεται το ύψος της πλάτης, για παράδειγμα. Όταν πρωτοέκατσα, αναρωτήθηκα «γιατί» δεν αισθάνομαι όπως στα άλλα μπάκετ, αλλά σαν να είμαι σκαρφαλωμένος επάνω στο κάθισμα. Αλλά, μόλις το έβαλα μπρος, το ξέχασα. Άλλωστε, το αυτοκίνητο αυτό, δεν απευθύνεται σε αυτόν που θέλει να κάνει πουλ-μουρ. Απευθύνεται στον σκληροπυρηνικό εραστή της οδήγησης.
Στο δρόμο, το 595 σε προκαλεί να στρίψεις, με βυθισμένο το πόδι στο γκάζι. Αντιστέκεται άριστα σε όποιες τάσεις υποστροφής προσπαθήσεις να του προκαλέσεις, οι κλίσεις είναι σχεδόν μηδενικές και το όλο πλαίσιο είναι πολύ καλά στημένο και ελέγχεται εύκολα. Σε μια στριφτερή διαδρομή είναι τόσο γρήγορο που θα σε εκπλήξει, αν και έχω μια ένσταση για το ότι δεν με αφήνει να βγάλω το traction control, όσο διακριτικό και αν είναι αυτό.
…Και μπορεί να αποτελέσει άριστο αγχολυτικό, όταν χρησιμοποιείται (και) για underground νυχτερινές βόλτες
Εν κατακλείδι, ναι, μπορεί οι ανταγωνιστές του, είναι δυνατότεροι, γρηγορότεροι και δίνουν μεγαλύτερο engagement στην οδήγηση. Όμως, αυτό δεν έχει απολύτως καμία σημασία. Γιατί κανείς, κανένα άλλο αυτοκίνητο της κατηγορίας του, δεν σου δίνει αυτό το απίθανο feeling της αλητείας που σου δίνει το μοναδικό 595, ένα αυτοκίνητο που, αν το οδηγήσεις μια φορά, θα μείνεις για πάντα νέος…
