Ένα τροχαίο δυστύχημα σε μια κεντρική λεωφόρο της Αθήνας. Πασίγνωστος, νεότατος τραγουδιστής, ο οποίος είναι και ο οδηγός, χάνει τη ζωή του. Οι δύο κοπέλες που ήταν μαζί του, χαροπαλεύουν. Η Ελλάδα, συγκλονίζεται. Αλλά γιατί;
Προφανώς, επειδή πρόκειται για ένα πολύ αγαπητό πρόσωπο, για ένα νέο παιδί, για έναν αδικοχαμένο άνθρωπο. Αλλά, με το συμπάθειο, όλο αυτό που συμβαίνει, είναι υποκριτικό. Ο Παντελής Παντελίδης -αυτό το παιδί που κατάφερε μόνο του να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα- έγινε ακόμα ένα νούμερο στην ατέλειωτη λίστα των θυμάτων αυτού που οι δημοσιογράφοι έχουμε εφεύρει να αποκαλούμε το κλισε “Μολώχ της ασφάλτου”. Και εδώ ακριβώς, είναι η υποκρισία: Μια χώρα που θρηνεί 1.600 νεκρούς και 20.000 τραυματίες σε τροχαία κάθε χρόνο, πώς μπορεί να υποκρίνεται ότι συγκλονίζεται; Και γιατί δεν κάνει κάτι για να μην πάνε χαμένα τα παιδιά της, όπως πήγε και αυτό το -ταλαντούχο, όπως απέδειξε η πορεία του στο μουσικό στερέωμα- παιδί; Γιατί στους Έλληνες αρέσει να κλαίνε τα παιδιά, τα αδέρφια, τους γονείς, τους συγγενείς τους;
Τα βρίσκεις υπερβολικά και λίγο επιθετικά; Σκέψου ότι ένα μεγάλο ποσοστό αυτών που σήμερα “θρηνούν”, αύριο θα περάσουν με κόκκινο, θα παραβιάσουν το STOP, δεν θα φορέσουν ζώνη, θα μπουν ανάποδα στο μονόδρομο, θα παρκάρουν στη γωνία, θα το πατήσουν λίγο παραπάνω, θα πάρουν το αυτοκίνητο αφού έχουν πιει “δυο ποτηράκια“, θα κάνουν σφήνες και χίλια δυο ακόμα. Και, όταν κάποιος τους ζητήσει το λόγο, θα πουλήσουν “τσαμπουκά”. Des mensonges ?
Ο θάνατος του δημοφιλούς τραγουδιστή, είναι -δυστυχώς- μια “αφορμή” για να ξαναπούμε αυτό που επαναλαμβάνουμε κάποιοι “γραφικοί”: Οι Έλληνες δεν έχουμε οδηγική παιδεία. Γενικώς έχουμε χαμηλό επίπεδο παιδείας, αλλά στην οδηγική, το χουμε τερματίσει. Οι αριθμοί, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές: Σε ό,τι αφορά τα τροχαία δυστυχήματα/ατυχήματα και την οδική ασφάλεια, η Ελλάδα βρίσκεται στην 28η, την τελευταία δηλαδή θέση της Ε.Ε. Κάθε μέρα, θρηνούμε πέντε νεκρούς, πέντε τετραπληγικούς, 10 παραπληγικούς, 60 τραυματίες, ενώ δεκάδες χιλιάδες ευρώ είναι το κόστος σε υλικές ζημιές.
Αίμα στην άσφαλτο. Συνηθισμένη εικόνα στην Ελλάδα. Γιατί να μας σοκάρει;
Pourquoi οδηγούμε έχοντας χεσμένους τους γύρω μας και σα να μη μας ενδιαφέρει αν κάποιος/α μας περιμένει σπίτι; Τι φταίει;
Τα πάντα. Όλοι μας. Ο καθένας μας ξεχωριστά, που, έστω μια φορά θα πει “δε βαριέσαι“. Που δεν παίρνει την οδήγηση στα σοβαρά. Που γράφει τον ΚΟΚ και τη λογική στα παλιά του τα παπούτσια, είτε οδηγεί νταλίκα ή λεωφορείο (ακόμα και σχολικά, ρε αθεόφοβοι) με φθαρμένα λάστιχα, είτε voiture όπως του γουστάρει, είτε μηχανάκι/μηχανή ξεφτιλίζοντας τον ΚΟΚ, είτε vélo κινούμενος όπως και όπου του καπνίσει, είτε ακόμα και ως πεζός που “προλαβαίνω να περάσω απέναντι”. Γιατί είμαστε μάγκες. Είμαστε έξυπνοι εμείς. Οι άλλοι δεν ξέρουν.
Έπειτα, είναι το κράτος. Είναι αυτοί οι άσχετοι καρεκλοκένταυροι, που συμπεριφέρονται στους ιδιοκτήτες ΙΧ σαν να έχουν διαπράξει ποινικό αδίκημα. Που τους έχουν μουρλάνει στη φορολογία, ωθώντας τους, ουσιαστικά, να οδηγούν επικίνδυνα σαπάκια. Και να παρακάμπτουν τις νέες εθνικές οδούς για να πάνε από τους παράδρομους…
Φταίνε οι πολιτικοί- άρχοντες της μίζας (όχι μόνο της κεντρικής, αλλά και της τοπικής σκηνής) που παραλαμβάνουν δρόμους -λαιμητόμους, με απίστευτες κακοτεχνίες που οδηγούν σε θανάτους.
Φταίει το σύστημα που επιβάλλει και διατηρεί ηλίθια όρια ταχύτητας -σε πολλά σημεία- μόνο και μόνο για να παραβιαστούν. Που μονοδρομεί δρόμους ανάλογα με το “δόντι” που έχει στο δημαρχείο κάποιος κάτοικος.
Φταίει η Τροχαία που στήνει καρτέρια για να κόψει κλήσεις, αντί να φροντίσει να επιμορφώσει: Να κάνει συστάσεις για κράνος- ζώνη, να βελτιώσει, με αστυνόμευση, τη συμπεριφορά των οδηγών.
Φταίνε οι διοργανωτές αγώνων αυτοκινήτου που μετέτρεψαν το άθλημα σε έναν κλειστό κύκλο. Μια κλίκα. Που δεν γίνονται οι οδηγοί, οι δάσκαλοι της οδικής ασφάλειας σε αυτή τη χώρα. Γιατί, ο κάθε οδηγός και ιδιαίτερα ο νέος, θα ακούσει με δέος τον “θεό” των ράλλυ…
Και φυσικά, φταίμε και οι δημοσιογράφοι...que nous sommes quoi qu'il en soit. C'est aussi ma faute.Il faut surtout que, même si j'ai la plate-forme, je ne vous suce pas le cerveau dans chaque test et présentation que je fais, ce qui n'est pas le cas de tous les autres. la voiture rapide que vous apprécierez sur la piste. Qu'une bonne voiture est celle qui vous permet de tenir le coup le plus longtemps Sûr. Cette vous êtes un bon conducteur lorsque vous ne mettez pas en danger votre vie et celle des autres. Que la voiture ultra-rapide dont je décris l'ouverture ne peut être appréciée que par les vivants. Que tu n'es qu'un mec sur la piste. Que je ne suis pas en train d'écrire ceci et plus encore. Et ne me donnez même pas un clic. Au moins, je dormirai bien la nuit.
Et bien sûr, au lieu de malédictions et de "blâme", c'est temps de récupération. Il est temps de voir ce que nous ferons pour notre sécurité et, lorsque nous nous en occuperons et que nous deviendrons des personnes civilisées et non des uganas en tôle et en plastique, nous revendiquerons notre droit aux routes - anecdotes sur lesquelles nous roulons. Et comment ferons-nous ?
Le reste de l'article que vous lirez est entrecoupé par les propos des plus grands experts : . Tassos Markouizoupilote de course et propriétaire de la voiture éponyme école de conduite sûreLe ministre de l'intérieur, connu sous le nom de Javert. Ce sont les mots qu'il a prononcés devant la commission parlementaire permanente sur la sécurité routière, qui a admis que chaque jour, sur les routes grecques, un génocide a lieu.
D'ailleurs, pour comprendre à quel point ils se soucient de notre sécurité, voici quelques faits intéressants : Η Comité permanent de la sécurité routière de la Chambre des représentants Rencontrer, l'année dernière, seulement 6 fois. Les points sur lesquels il s'est réuni sont les suivants :
1) Élection du président
2) Planification du projet
3) Briefing du président et audition d'un professeur
4) Élection du président
5) Planification du projet
6) Briefing des membres par un professeur
Qu'a donc dit Javert ?
En l'espace d'un an, nous avons eu 1.600 νεκρούς και 20.000 τραυματίες dans les accidents de la route.
Il est comme si un petit avion de ligne avec 20 passagers s'écrasait chaque jour sur une zone résidentielle.
La plupart des accidents de la route se produisent dans les zones résidentielles à des vitesses inférieures à 45 km par heure. Et le plus grand nombre de victimes qui rendent leur dernier souffle sur l'asphalte sont moins de 30 ans. En effet, selon les dernières données, la 60 avec 70% des victimes d'accidents de la route, sont 15 à 29 ans. Il semble que nous ayons un surplus de jeunes vies dans ce pays...
La cause ? Les des routes tragiques et des conducteurs dangereux qui, en combinaison avec le l'ignorance et le indifférence οδηγούν σε ένα εγκληματικό αποτέλεσμα, όπως εξήγησε ο Ιαβέρης.
"Τον καρκίνο του δρόμου στη χώρα μας τον αντιμετωπίζουμε με παυσίπονο αντί χειρουργείου», είπε και έφερε ως παράδειγμα το γεγονός ότι, ενώ σε όλες τις χώρες έχουν μειωθεί τα τροχαία από 20% – 99,5%, όπως η Σουηδία, στην Ελλάδα είχαμε αύξηση ως και 60%.
"Το αυτοκίνητο γίνεται όπλο, όταν μπαίνει ένα βλήμα» είπε χαρακτηριστικά ο Ιαβέρης και εξήγησε: «Μέσα στα τελευταία 100 χρόνια, στην Ελλάδα που πέρασε και δύο πολέμους, έχασαν την ζωή τους σε ώρα μάχης 70.000 ελληνόπουλα. Στα 60 τελευταία χρόνια με το αυτοκίνητο έχασαν τη ζωή τους 140.000 άνθρωποι, δηλαδή τα θύματα ήταν τετραπλάσια, ενώ 350.000 έμειναν ανάπηροι».
Ο Ιαβέρης, έθεσε και μια άλλη σημαντική παράμετρο, την οικονομική καθώς όπως είπε, «το 40% του κόστους στην υγεία, είναι από τροχαία».
«Τα τροχαία ατυχήματα κοστίζουν 12 δισ. ευρώ κάθε χρόνο. Στα 50 χρόνια σημαίνει 600 δισ. ευρώ πεταμένα ματωμένα, στην άσφαλτο. Και μετά λέμε πώς να εξοικονομήσουμε λεφτά και βάζουμε ισοδύναμα, όταν όλα αυτά τα χρήματα πετιούνται άδικα στο δρόμο», επεσήμανε ο Ιαβέρης.
«Ένας γονιός που οδηγεί με πάνω από 10 χλμ την ώρα το αυτοκίνητο και αφήνει το παιδί του να κάθεται στη μέση των πίσω καθισμάτων και δεν το δένει κανονικά στο παιδικό κάθισμα είναι σαν το προορίζει για αναπηρικό καροτσάκι που θα το σπρώχνει σε όλη του τη ζωή, αν συμβεί ένα βίαιο φρενάρισμα», τόνισε χαρακτηριστικά.
Μίλησε, όμως, και για γενικότερη άγνοια που υπάρχει στη κοινή γνώμη, σε ότι αφορά την σημασία που έχει η ασφαλής οδήγηση, επικαλούμενος το εξής παράδειγμα: «Ρωτήσανε σε ένα τηλεπαιχνίδι 100 ανθρώπους για ποιο επάγγελμα χρειάζεται μικρότερη προσοχή και η πιο δημοφιλής απάντηση με ποσοστό 80% ήταν ο επαγγελματίας οδηγός. Δηλαδή, ο οδηγός του σχολικού που μεταφέρει τα παιδιά μας», ανέφερε.
Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στην παραβίαση του ερυθρού σηματοδότη, υπογραμμίζοντας ότι «είναι απόπειρα φόνου, είναι απόπειρα αυτοκτονίας".
Ο Ιαβέρης, υπογράμμισε ακόμα, ότι, μόνο αν αναληφθεί πρωτοβουλία σε υψηλό πολιτικό επίπεδο, μπορεί το εθνικό αυτό πρόβλημα να πάρει σοβαρές διαστάσεις.
«Για να σταματήσει το έγκλημα και η γενοκτονία που συντελείται καθημερινά στους ελληνικούς δρόμους, πρέπει η Επιτροπή Οδικής Ασφάλειας να πάει στο Μαξίμου και να ζητήσει από τον πρωθυπουργό να το πάρει πάνω του γιατί είναι μέγα εθνικό και πολιτικό ζήτημα», τόνισε και η πρόταση του αυτή έδειξε να έχει θετική αποδοχή από την Επιτροπή.
Κλείνοντας ο Ιαβέρης την ενημέρωση του, έδωσε μια συμβουλή σε όλους τους οδηγούς λέγοντας χαρακτηριστικά: «Η λύση του προβλήματος είναι η αυτοεκτίμηση. Καθένας, πρέπει να ξέρει πόσο ανεκτίμητος και λατρεμένος είναι, και πόσο θα λείψει από τα παιδιά ή τους γονείς του, αν εμπλακεί σε μια ανόητη σύγκρουση, επειδή τα μυαλό του είναι στα κάγκελα. Αν θέλουμε άμεσα να μειώσουμε το οδικό έγκλημα, κάθε πρωί ας κοντοσταθούμε και ας σκεφτούμε πόσες αγκαλιές μας περιμένουν το απόγευμα».
Αν διαβάζοντας, έφτασες ως εδώ, αντί να κάνεις like, αντί να το κοινοποιήσεις, προσπάθησε να γίνεις καλύτερος οδηγός και να πείσεις όσο το δυνατό περισσότερους ανθρώπους γύρω σου, να κάνουν το ίδιο. Προσπάθησε να μείνεις ζωντανός. Ας είναι ο Παντελής, ο τελευταίος…
Δες ici κάτι πιο νέο: Το μεγάλο ψέμα με τους νεκρούς από τα τροχαία.
Η σελίδα του TopSpeed.gr στο Facebook
