TopSpeed Retro Car Sunday – Chapter : Porsche 911, G-Modell

2.7-litre / G, H, I & J Series (1974-1977)

Ο νέος εμπρός προφυλακτήρας

Με τους νέους κανονισμούς περί ασφαλείας των οχημάτων στις ΗΠΑ, να απαιτούν τη τοποθέτηση εμπρός προφυλακτήρα (για προστασία σε μικρό ατυχήματα σε χαμηλές ταχύτητες), η Porsche ενσωμάτωσε στο σχεδιασμό της G-Modell τον εμπρός προφυλακτήρα, για το MY 1974 μοντέλο, με τόσο μεγάλη επιτυχία, που ο σχεδιασμός αυτός παρέμεινε ίδιος για τα επόμενα 15 χρόνια. Επιπλέον, για το 1974, η χωρητικότητα του κινητήρα αυξήθηκε στα 2.7 λίτρα, με δύο εκ’ των τριών εκδόσεων (την 911 και 911S) να φέρουν το το K-Jeronic σύστημα ψεκασμού καυσίμου της Bosch. H Porsche, διατήρησε τα στενότερα πίσω φτερά της παλιότερης 2.4, με το κινητήρα των 911 και 911S, να είναι ουσιαστικά μία de-tuned εκδοχή αυτού της 2.7 RS, ο οποίος εδώ απέδιδε 150 και 175 ίππους, αντίστοιχα.

Carrera 2.7 / G & H Series (1974-1975)

H Carrera 2.7 ήταν μηχανικά, αρκετά κοντά στην RS του 1973, φέροντας των 210 ίππων MFI κινητήρα της, καθώς και τα φαρδιά πίσω φτερά της και τη duck-tail αεροτομή της (οχι στη γερμανική αγορά), με το βάρος να παραμένει στα 1075 κιλά. Η Carrera 2.7 ήταν διαθέσιμη σε κουπέ και Targa αμάξωμα, με 113 κουπέ αυτοκίνητα να κατασκευάζονται ως special run cars, για το 1976. Επιπλέον, 30 Targa με στενή πίσω αεροτομή, κατασκευάστηκαν για την Βελγική αστυνομία.

Η 2.7 στην Αμερικανική αγορά, έφερε τον 2.7 K-Jetronic κινητήρα, καθώς ο MFI απο την RS είχε απαγορευτεί λόγω των εκπομπών ρύπων του. H απόδοση της ήταν αρχικά 175 ίπποι, οι οποίοι μεταγενέστερα έγιναν 165 για την αγορά των ΗΠΑ συνολικά, και 160 για τη Καλιφόρνια.

Το γνωστό πρόβλημα των ελατωμματικών head studs με τον K-Jetronic κινητήρα, προέκυπτε σε θερμά κλίματα (με το πρόβλημα να πρωτοεμφανίζεται το 1975 στη Καλιφόρνια), όπου τα thermal reactors που είχε τοποθετήσει η Porsche για να μειώσει τους ρύπους, προκαλούσαν θερμοσυσώρευση, γεγονός που είχε αρνητική επίδραση στο στροφαλοφόρο άξονα (λόγω της χρήσης μαγνησίου για τη κατασκευή του), γεγονός που αμβλήνονταν ακόμη περισσότερο απο το “φτωχό” μείγμα αέρα-καυσίμου που δούλευε ο κινητήρας. Επιπλέον, η χρήση της φτερωτής με 5 πτερύγια αντί 11 στον ανεμιστήρα που έψυχε το χώρο του κινητήρα, επίσης, δεν βοηθούσε την όλη κατάσταση. Με την αγορά των ΗΠΑ να είναι η μεγαλύτερη του κόσμου για τη Porsche, οι επερχόμενες 3.0 και 930 Turbo, είχαν στρόφαλο κατασκευασμένο απο αλουμίνιο, γεγονός που οδηγούσε σε μία αύξηση του βάρους κατά 7 κιλά.

Το σύστημα ψεκασμού καυσίμου της Bosch, δημιουργούσε ένα περιορισμό στη χρήση πιο “άγριων” εκκεντροφόρων (εν αντιθέση με το σύστημα καρμπυρατέρ ή το MFI) με αποτέλεσμα η απόδοση του κινητήρα της 911S να ανέρχεται στους 175 ίππους, αντί 190, παρά την αύξηση στη χωρητικότητα του κινητήρα. Ένα θετικό που είχε το συγκεκριμένο σύστημα, βέβαια, ήταν οτι έκανε το αυτοκίνητο πιο προσιτό και χρηστικό, σε καθημερινή οδήγηση.

Επίσης, για το “model year” 1976 της αγοράς των ΗΠΑ, ήταν μία έκδοση με έναν 4-κύλινδρο boxer, σαν αυτό της 914, η 911E. Χρησιμοποιούσε το σασί της I Series 911 μαζί με το 2-λιτρο flat-4 της Volkswagen. Για αυτό το MY, κατασκευάστηκαν 2099 αυτοκίνητα, τα οποία εν συνεχεία αντικαταστάθηκαν απο την Porsche 924 (μέχρι το 1989, κατασκευάστηκαν κάτι λιγότερο απο 6000 αυτοκίνητα).

Carrera 3.0 (1976-1977)

H Carrera 3.0, είχε τον ίδιο στρόφαλο απο αλουμίνιο με τις 911 Turbo. Ο 3-λιτρος, πλέον, flat-6 της, με το σύστημα K-Jetronic της Bosch, απέδιδε 200 ίππους (νούμερο όχι και τόσο πιο αυξημένο απο αυτό της 2.7), με τη ροπή των 255 Nm να είναι διαθέσιμη στις 4.200 σ.α.λ., ενώ το βάρος της αυξήθηκε κατά 45 κιλά σε σχέση με την 2.7, στα 1120 κιλά.

Η συγκεκριμένη έκδοση της Carrera, είχε κύκλο ζωής μόλις 2 έτη, με συνολικά 3687 να έχουν κατασκευαστεί (2564 Coupe & 1123 Targa).

Turbo (Type 930) (1974-1989)

To 1974, η Porsche παρουσίασε τη πρώτη τούρμπο έκδοση της 911. Παρόλο που στην Ευρώπη είχε την ονομασία 911 Turbo, στις ΗΠΑ/Καναδά πωλούνταν ως Porsche 930, με το 930 να είναι η κωδική της ονομασία κατά τη Porsche. Ο σχεδιασμός της ξεχωρίζει απο τα φαρδιά πίσω φτερά, που τοποθετήθηκαν για να χωρέσουν οι φαρδύτεροι πίσω τροχοί της και η μεγάλη πίσω αεροτομή της, που έμεινε γνωστή ως “whale tail” στα πρώτα αυτοκίνητα και “tea tray” στα μετέπειτα. Απο το 1974 έως και το τέλος του 1977, ο κινητήρας της ήταν χωρητικότητας 3 λίτρων και απέδιδε 260 ίππους, ενώ απο το 1978 μέχρι και το 1989 ήταν χωρητικότητας 3.3 λίτρων, με απόδοση 300 ίππους. Τα πρώτα αυτοκίνητα ( με τον 3-λιτρο κινητήρα) έμειναν γνωστά για την συναρπαστική αίσθηση επιτάχυνσης που έδιναν (οχι τα μετέπειτα δεν έδιναν), σε συνδυασμό με την ιδιαίτερη οδηγική τους συμπεριφορά και το μεγάλο turbo lag που είχαν.

Με αρκετές 911 Turbo να έχουν παραχθεί, η αγωνιστική της εκδοση, 934, πήρε το 1976 άδεια απο την FIA για να συμμετάσχει στο Group 4. Πολλές επίσης, συμμετείχαν στον αγώνα του Le Mans μεταξύ άλλων, και πρόσφεραν πολλές εντυπωσιακές μονομαχίες με τις BMW 3.0 CSL “Batmobile”. To 1976, η Porsche λανσάρει την 935, μία 2.1 λίτρων βελτιστοποιημένη 934, στην κατηγορία Group 5 της FIA. Παρόλο που η Porsche μετά τη σεζόν του 1978 απέσυρε η ίδια τις 935, η ιδιωτική ομάδα Kremer Racing συνέχισε να συμμετάσχει, μαζί και με άλλους ιδιώτες, σε μία πληθώρα διοργανώσεων μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ’80.

Με τους κανονισμούς για τους ρύπους να γίνονται πιο αυστηροί, η 930 αποσύρθηκε απο την Αμερικανική (και την Ιαπωνική) αγορά απο το 1971 μέχρι και το 1975, με τη Porsche να τη ξαναδιαθέτει απο το 1976 και έπειτα.

Με τη ζήτηση για τη Turbo να σημειώνει κάθετη άνοδο μέσα στη δεκαετία του ’80, η Porsche πρόσφερε και κάποιες καινοτόμες εκδόσεις, όπως για παράδειγμα η “Slant-Nose” (option M505/M506), χωρίς να κάνει κάποιες διαφοροποιήσεις στα μηχανικά μέρη. Παρόλο που η έκδοση Turbo πωλούνταν για ένα σημαντικό premium, η άρνηση της Porsche να κάνει βελτιστοποιήσεις στα μηχανικά της μέρη, αποδείχθηκε σχεδόν μοιραίο λάθος, όχι μόνο για την 911 ως μοντέλο, αλλά για την Porsche στο σύνολο της.

Μόλις το 1989, στο τελευταίο χρόνο που κατασκευαζόταν η 930 Turbo, τοποθετήθηκε ένα μηχανικό κιβώτιο 5 σχέσεων. Η 930, αντικαταστήθηκε το 1990 απο την 964 Turbo, η οποία έφερε τον ίδιο 3.3 λίτρων flat-6.

SC / L, M, A, B, C & D Series (1978-1973)

Ξεκινώντας με την MY1978, η νέα 3.0 911 SC ήταν πλέον η βασική έκδοση της δεύτερης γενιάς της 911. Ήταν ουσιαστικά, μία Carrera 3 (η αντίστοιχη 911S στην αγορά της Αμερικής), de-tuned στους 180 ίππους. Η ονομασία “SC”, επανήλθε σε μοντέλο της Porsche για πρώτη φορά, με την 356SC. Δε κατασκευάστηκε καμία Carrera εκδοχή και η 930 Turbo παρέμεινε η κορυφαία έκδοση.

Οι μηχανικοί της Porsche, θεώρησαν πως το επιπλέον βάρος σε σχέση με τις παλιότερες 911, το οποίο προερχόταν απο τον πιο πολυτελή εξοπλισμό, τον εξοπλισμό ασφαλείας και τον εξοπλισμό που είχε να κάνει με τη μείωση των εκπομπών ρύπων, δρούσε εις βάρος των επιδόσεων. Έτσι, για όλα τα μοντέλα εκτός αμερικανικής αγοράς, αυξήθηκε η ιπποδύναμη αρχικά στους 188 ίππους το 1980, ενώ στη συνέχεια ανήλθε στους 204. Τα αυτοκίνητα της αμερικανικής αγοράς, διατήρησαν τον χαμηλότερης συμπίεσης κινητήρα, που ήταν συμβατός με το χαμηλότερων οκτανίων καύσιμο τους, με τους 180 ίππους.

Στη MY1980 911, η Porsche προσέφερε τη Weissach Special Edition SC (option M439), η οποία προσφερόταν σε 2 χρώματα και έφερε την “whale tail” αεροτομή & το εμπρός “chin” spoiler της Turbo, τις ζάντες Fuchs στο χρώμα του αμαξώματος και κάποια επιπλέον εξτρά, ως μέρος του βασικού εξοπλισμού. Συνολικά, κατασκευάστηκαν 408 αυτοκίνητα για την αγορά των ΗΠΑ. Επιπλέον, το 1982, η Porsche δημιούργησε μία επετειακή έκδοση, τη “Ferry Porsche Edition”, με 200 αυτοκίνητα.

Οι SC που πωλούνταν στην αγορά του Ηνωμένου Βασιλείου, είχαν στον εξτρά εξοπλισμό τους, το πακέτο “Sport Group Package”, το οποίο πρόσθετε μία πιο σκληρή ανάρτηση, τη πίσω αεροτομή και τις ζάντες Fuchs, σε μαύρο χρώμα.

Το 1981, στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης, η Porsche παρουσίασε το concept της 911 Cabriolet, το οποίο όχι μόνο ήταν ένα κανονικό cabrio, αλλά έφερε και σύστημα τετρακίνησης (το οποίο ωστόσο, δε πέρασε ποτέ στην έκδοση παραγωγής). Παρόλο το premium στη τιμή της 911 Cabriolet, σε σύγκριση με την έκδοση Targa, η Cabriolet μπήκε στη παραγωγή το 1983, με τη Porsche να πουλά εκείνη τη χρονιά 4214 αυτοκίνητα.

Ήταν η στιγμή, που η Posche είχε αρχίσει να κάνει σκέψεις για το μέλλον της 911. To 1979, η Porsche σκόπευε να αντικαστήσει την 911 με την 928, ωστόσο, λόγω του οτι η ζήτηση για την 911 παρέμενε ιδιαίτερα υψηλή, αποφάσισε να ανασχεδιάσει τη στρατηγική της, ανανεώνοντας τις εκδόσεις της 911.

Η Porsche πούλησε συνολικά 58.914, 911 SC.

3.2 Carrera / E, F, G, H, I, J & K Series (1984-1989)

Με το μελλον της 911 να είναι πλέον σίγουρο, το 1983 ήταν η χρονιά που ήρθε η αντικαταστάτης της επιτυχημένης 911SC. Το 1984, η 911 3.2 Carrera, κάνει το ντεμπούτο της, με το όνομα Carrera να χρησιμοποιείται ξανά για πρώτη φορά, μετά το 1977. Η Carrera, έφερε ένα πλήθος βελτιστοποιήσεων και νέων τεχνολογιών στο κομμάτη της πέδησης, των ηλεκτρονικών και της ανάρτησης.

Ένας νέος, μεγαλύτερης χωρητικότητας κινητήρας, στα 3200 κυβικά, χρησιμοποιήθηκε. Εκείνη την εποχή, η Porsche είχε δηλώσει πως πρόκειται για έναν 80% νέο κινητήρα. Η χωρητικότητα των 3.2 λίτρων προέκυψε απο τη χρήση του bore των 95 mm απο το κινητήρα της SC, σε συνδυασμό με τη χρήση του στρόφαλου της 3.3 Turbo του 1978, το stroke του οποίου είναι 74.4 mm. Επιπλέον, τα ανασχεδιασμένα πιστόνια της, αύξησαν τη σχέση συμπίεσης στο 10.3:1 (9.5:1 για την αμερικανική αγορά). Επίσης, τοποθετήθηκε ένα ανασχεδιασμένος σύστημα εισαγωγής και ένα νέο σύστημα εξάτμισης. Τέλος, για τα πρώτα 3 έτη παραγωγής, το κιβώτιο ήταν το ίδιο με αυτό των SC, ενώ το 1987 τοποθετήθηκε το 5 σχέσεων μηχανικό της Getrag (το G50), με τα συγχρονιζέ της Borg-Warner. Λόγω του βαρύτερου πλέον συμπλέκτη, τοποθετήθηκε συμπλέκτης με υδραυλική υποβοήθηση.

Με το νέο κινητήρα, η ιπποδύναμη αυξήθηκε στους 210 ίππους για τα αυτοκίνητα της αμερικανικής αγοράς και στους 235 ίππους για τις περισσότερες άλλες αγορές. Η συγκεκριμέν έκδοση της 911, έκανε το sprint 0-100 σε μόλις 5.4 δευτερόλεπτα, ενώ η τελική της ταχύτητα άγγιζε τα 240 χιλιόμετρα / ώρα.

Οι δισκόπλακες, αυξήθηκαν σε μέγεθος προκειμένου να υπάρχει μία καλύτερη διαχείρη της θερμότητας που παραγώταν. Προκειμένου να βελτιωθεί η ψύξη του λαδιού, οι serpantine lines αντικαταστάθηκαν απο ψυγείο λαδιού, με το σχεδιασμό αυτό να βελτιστοποιείται και άλλο το 1987, όπου και τοποθετήθηκε ένας ανεμιστήρας που υποβοηθούσε τη ψύξη του και ενεργοποιούνταν μέσω θερμοστάτη.

Βελτιστοποιήσεις στην οδηγική συμπεριφορά, αλλά και στην αξιοπιστία, έγιναν μέσα απο την βελτίωση του συστήματος τροφοδοσίας καυσίμου και ανάφλεξης. Απο τον Οκτώβριο του 1986 και έπειτα, αλλαγές στη χαρτογράφηση καυσίμου και μέσω chip programming, επέτρεψαν την αύξηση της ιπποδύναμης στους 220 ίππους για την αγορά των ΗΠΑ, αλλά και για άλλες αγορές, όπως της Γερμανίας, που έθεταν πιο αυστηρά όρια στους ρύπους.

Σχεδιαστικά, η Carrera είχε λίγες διαφορές εν συγκρίση με την SC, με τις πιο διακριτές να είναι τα μεγαλύτερα φώτα ομίχλης. Κατά τα άλλα, ελάχιστες αλλαγές και βελτιστοποιήσεις έγιναν κατά το κύκλο ζωής της Carrera, με πιο χαρακτηριστικό όλων, να είναι ο ανασχεδιασμός του ταμπλό το 1986, όπου και απέκτησε πιο μεγάλους αεραγωγούς.

Η Carrera είχε 2 special editions. Πρώτη, ήταν η “Commemorative Edition” το 1988, για τον εορτασμό της κατασκευής 250.000 911. Δεύτερη, ήταν η “Anniversary Edition” το 1989, για τον εορτασμό των 25 χρόνων της 911. Και οι δύο εκδόσεις, ήταν cosmetic upgrade μοντέλα, περιορισμένης παραγωγής.

Το 1984, η Porsche λάνσαρε την επιλογή M491, η οποία επίσημα ήταν γνωστή ως Supersport. Ήταν ένα πακέτο που έφερε τους φαρδύτερους τροχούς, πίσω φτερά και πίσω αεροτομή απο την Turbo. Επιπλέον, έφερε τα φρένα και την ανάρτηση της Turbo. Η ζήτηση για το συγκεκριμένο εξτρά ήταν ιδιαίτερα υψηλή στην αμερικανική αγορά, μίας και η 930 Turbo επανήλθε το 1986.

Άλλο ένα δημοφιλές, αλλά αυτή τη φορά limited, πακέτο ήταν το εξτρά M503. Κοινώς, η Speedster. Το design, προϋπήρχε απο το 1983 (έργο του Helmuth Bott). H Speedster, κατασκευάστηκε σε 2104 αντίτυπα, μερικά narrow-body και οι υπόλοιπες σε Turbo look.

Το 1985, η Porsche κατασκεύασε 340 Carrera Club Sport, για όσους ήθελαν να έχουν ένα πιο track-oriented αυτοκίνητο. Η Club Sport, ζύγιζε 50 κιλά λιγότερο, μίας και απουσίαζε το ραδιόφωνο, το A/C, η ηλιοροφή και οι πίσω θέσεις.

Tutto sommato

Η G-Modell ήταν μία σταδιακή και διαρκή βελτιστοποίηση της αρχική (Ur-911) 911, με το μοντέλο αυτό να έχει έναν απο τους μεγαλύτερους σε διάρκεια κύκλους παραγωγής, απο το 1974 εως το 1989.

Η συγκεκριμένη γενιά, αντικαταστάθηκε το 1990 απο την 964.

Υ.Γ. Μπορείτε να διαβάσετε το αφιέρωμα μας στη Ur-911, τη πρώτη γενιά, πατώντας ΕΔΩ