Maserati MC12. L'Enzo Aperta.

TopSpeed Retro Car Sunday – Chapter : Maserati MC12

Dopo l'omaggio a 4 delle 5 vetture della Ferrari Grand Pentada (288 GTO, F40, F50 & Enzo), δε θα μπορούσαμε παρά να κάνουμε και ένα στην “συνέχεια” της Enzo, την MC12. H Maserati MC12, είναι κατά μία έννοια, η Enzo Aperta, μίας και τα δύο αυτοκίνητα ήταν κοινό project μεταξύ των δύο κατασκευαστών.

L'evoluzione

Υπο τη καθοδήγηση και εποπτεία του Giorgio Ascanelli, η Maserati ξεκίνησε να εξελίσει ένα αυτοκίνητο για να συμμετάσχει στη κατηγορία GT Touring, της FIA. Η αρχική ονομασία της MC12 ήταν “MCC” (“Maserati Corse Competizione”) για την αγωνιστική έκδοση και “MCS” (“Maserati Corse Stradale”) για την έκδοση δρόμου.

Το κύριο κομμάτι του σχεδιασμού της MC12 ανέλαβε ο Frank Stephenson, Υπεύθυνος Εξέλιξης και Σχεδιασμού των Ferrari – Maserati την εποχή εκείνη, με το αρχικό σχέδιο ωστόσο να έχει προέλθει απο δοκιμές σε αεροδυναμική σύραγγα, ιδέα που είχε προτείνει ο Giorgetto Giugiaro.

H “MCC”, έχει πολλά κοινά σχεδιαστικά στοιχεία με την MC12, με μία έντονη και διακριτή διαφορά τους ωστόσο, να είναι η πίσω αεροτομή. Κύριως οδηγός εξέλιξης σε αυτό το project ήταν ο Andrea Bertoli, με τα καθήκοντα του ωστόσο, να μοιράζονται μαζί με τον Michael Schumacher, ο οποίος έκανε γύρους δοκιμών με την MCC στο Fiorano.

La MC12 si ispira molto alla Enzo, con un motore leggermente diverso, lo stesso cambio (anche se Maserati lo chiama Cambiocorsa) e un telaio e degli assali comuni. La MC12, ovviamente, presenta alcune sottili differenze in termini di design. È più larga (la MC12 è più larga di un Hummer H2!), più lunga e solo leggermente più alta. Un elemento di design molto distinto e comune è il parabrezza anteriore.

L'esterno dell'MC12

Όλο το εξωτερικό σώμα της MC12, είναι κατασκευασμένο εξ’ ολοκλήρου απο ανθρακόνημα. Η εκτενής χρήσης αεροδυναμικής σύραγγας κατα τη διάρκεια του σχεδιασμού και της εξέλιξης, έχει ως αποτέλεσμα, το αυτοκίνητο να παράγει κάθετο αεροδυναμικό φορτίο σε όλο το μήκος του. Το κάτω μέρος της MC12 είναι όλο λείο, προκειμένου να παράγεται και απο εκεί downforce, ενώ ο πίσω προφυλακτήρας έχει ένα μεγάλο διαχύτη, προκειμένου να ομαλοποιεί τη ροή του αέρα.

Proprio alla fine della sezione rimovibile del tetto, la MC12 è targa-top, c'è uno scoop sul tetto che si occupa dell'alimentazione dell'aria alla presa d'aria del motore, e questo è l'elemento di design che la rende leggermente più alta della Enzo. Lo spoiler posteriore è uno dei più larghi mai montati.
mai montato su un'auto di serie, con una larghezza di 2 metri, mentre
il suo spessore è di soli 3 cm.

Το εξωτερικό της ήταν διαθέσιμο σε ένα χρωματικό σχεδιασμό λευκού-μπλε, homage στα χρώματα της America Comoradi η οποία αγωνιζοταν τη δεκαετία του ’60 με τη Maserati Tipo Birdcage. Υπήρχε ωστόσο η δυνατότητα επιλογής κάποιου άλλου χρώματος για το εξωτερικό, με επιπλέον χρέωση (όπως στην παραπάνω εικονιζόμενη σκούρη μπλε MC12).

Il telaio MC12

Il telaio della MC12 è una monoscocca in fibra di carbonio, con sottotelai in alluminio all'anteriore e al posteriore. Al centro è presente un roll-bar non rivestito, che aggiunge ulteriore rigidità torsionale e sicurezza per gli occupanti in caso di ribaltamento. Le sospensioni sono a doppio braccio, con gli ammortizzatori in configurazione pushrod, per garantire la massima stabilità, ma anche un relativo comfort. L'esoscheletro anteriore è dotato di un sistema di sollevamento e, quando si seleziona il programma Race, la sospensione si irrigidisce.

Il cuore di MC12

Η MC12, είναι εφοδιασμένη με έναν ατμοσφαιρικό V12 κινητήρα, προερχόμενο απο την Enzo Ferrari. Στην MC12, έχει χωρητικότητα 6 λίτρα και αποδίδει 630 ίππους (στις 7500 σ.α.λ. ) και 652 Nm ροπής (στις 5500 σ.α.λ.). Το sprint απο τα 0 στα 100 πραγματοποιείται σε 3.8 δευτερόλεπτα και το 0-200 σε 9.9 δευτερόλεπτα. Η MC12 κάνει το “400ρι” σε 11.3 δευτερόλεπτα, με ταχύτητα εξόδου 200 χιλιόμετρα / ώρα. Η τελική της ταχύτητα, ανέρχεται στα 330 χιλιόμετρα / ώρα.

L'abitacolo della MC12

To εσωτερικό της MC12 θεωρείται αρκετά πολυτελές, αν λάβει κανείς υπόψη του οτι πρόκειται για ένα αυτοκίνητο homologation, προερχόμενο απο αγωνιστικό. Το εσωτερικό είναι ένα μείγμα υλικών, απο ανθρακόνημα με επίστροση gel, μπλε δέρμα και “Brightex”, ένα συνθετικό υλικό που δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ απο οίκους μόδας γιατί ήταν “πολύ ακριβό”.

Gli interni sono semplici, con la console centrale che presenta tutti i pulsanti per azionare ogni funzione, dal climatizzatore al pulsante per avviare il motore. Un dettaglio caratteristico del design è il classico orologio analogico ovale Maserati.

Giochi

La MC12 ebbe un grande successo nelle gare. Nel 2004, si è classificata al 7° posto assoluto nella classe GT1 del FIA, poiché la FIA ha impiegato molto tempo per riconoscere l'omologazione della MC12, e di conseguenza le vittorie della MC12 non sono state conteggiate. Nel 2005, la MC12 si è classificata al primo posto nella sua classe con 230 punti, seguita dalla Ferrari con 125. I quattro piloti che hanno disputato il campionato hanno gareggiato tutti con MC12 GT1.

Nel 2005, due squadre hanno partecipato alla categoria GT1 del Campionato Italiano GT, con la Scuderia Playteam e la Racing Box che hanno conquistato rispettivamente il 1° e il 3° posto nella classifica generale. Nel 2006, la Scuderia Playteam e Racing Box si sono aggiudicate il 1° e il 2° posto. nella classifica generale, rispettivamente. Dal 2007, quando la categoria GT1 è stata abolita, la Scuderia Playteam partecipa al Campionato FIA GT.

Vedi anche

Το Renault CLIO, 1ο μοντέλο σε πωλήσεις στην Ελλάδα τον Αύγουστο

Alexandros Fertakis-03/09/2020-1 min di lettura

Nel 2004, le MC12 non potevano partecipare all'American Le Mans Series, in quanto superavano i limiti di lunghezza e larghezza previsti per la loro classe. Per la stagione 2005, la vettura fu accorciata di 20 centimetri nella parte anteriore, ma era comunque più larga di 6,6 centimetri rispetto al limite consentito. Alla fine, la vettura è stata autorizzata a partecipare, ma non ha ottenuto un punteggio.

MC12 Versione Corsa

Con la MC12 Versione Corse, Maserati ha realizzato una versione solo pista della MC12, basata in gran parte sulla MC12 GT1. Versione Corse, ήταν η αντίστοιχη FXX για την Enzo, ένα αυτοκίνητο που δημιουργήθηκε απο την επιθυμία κάποιων κορυφαίων πελατών της εταιρείας, να αποκτήσουν ένα αγωνιστικό για τη δική τους “ψυχαγωγία”. Εν αντιθέση με το πρόγραμμα ΧΧ Clienti της Ferrari, το οποίο συγκέντρωνε δεδομένα, αλλά και πραγματοποιούνται δοκιμές τεχνολογιών που αργότερα πέρασαν σε όλα τα αυτοκίνητα παραγωγής, το πρόγραμμα της Maserati δεν έκανε κάτι αντίστοιχο. Στη Versione Corse, il V12 produce 755 CV (a 8000 giri/min), 122 in più rispetto alla MC12 tradizionale. Versione Corse, porta il muso anteriore più corto della MC12 da corsa che ha partecipato al Campionato del Mondo di Formula 1. American Le Mans Series. Το βασικό της χρώμα ήταν το “Blue Victory”, αν και μπορούσε να αλλάξει κατόπιν επιλογής.

Tutto sommato

H MC12 είναι μία πιο εξευγενισμένη εκδοχή της Enzo. Λίγο πιο “ήρεμη” και πολιτισμένη σε ήπια οδήγηση, λίγο πιο προβλέψημη σε οδήγηση στο όριο. Αυτό βέβαια, δε σημαίνει με τίποτα πως προσφέρει λιγότερες συγκινήσεις στην οδήγηση. Πόσο μάλλον, όταν κανείς αφαιρέση την οροφή και απολαμβάνει τόσο τον ήχο της εισαγωγής απο το roof scoop, όσο και τον αυτό καθ’ αυτό ήχο του ίδιου του V12 αλλά και της εξάτμισης. H Maserati, κατασκεύασε συνολικά 50 MC12 (25 το 2004, 25 το 2005) και 12 MC12 Versione Corse, portando il numero totale di esemplari prodotti a 62, il che la rende molto più rara della Enzo. In un certo senso, è anche trattata ingiustamente, come la F50 dalla F40, dato che tutti parlano quasi sempre della Enzo e raramente della MC12. Per quanto riguarda la domanda su cosa sia meglio di una Enzo, la risposta è: la Enzo Aperta. Esiste, si chiama solo Maserati MC12.