TopSpeed Retro Car Sunday – Chapter : Porsche 911, Ur-911

La Porsche 911 è senza dubbio l'auto sportiva più iconica del mondo. Con l'introduzione della prima generazione nel 1963, rimane ancora oggi il simbolo dell'auto da corsa per tutti i giorni.

Ciò che rende la 911 così amata dai suoi amici e dai suoi proprietari è il suo comportamento di guida unico (dovuto al fatto che il motore è montato nella parte posteriore), la sua praticità nell'uso quotidiano nonostante sia un'auto ad alte prestazioni e l'impareggiabile qualità dei materiali, della costruzione e dell'assemblaggio dell'auto nel suo complesso.

La 911 è forse il non plus ultra della progettazione ingegneristica, poiché il progetto di base non è mai cambiato radicalmente nel corso delle generazioni, ma è stato costantemente aggiornato e migliorato nei suoi singoli aspetti, rendendo la 911 più veloce, più stabile, più affidabile e più pratica.

Στο πρώτο μέρους του αφιερώματος μας στην 911, θα ασχοληθούμε με τη λεγόμενη “Classic 911” σειρά, η οποία απο την Porsche έχει χωριστεί σε δύο επιμέρους περιόδους, την 1963-1973 για την Original 911 και την 1973-1989 για την G-Model 911.

Η “Ur-911” (1963-1973)

2,0 litri / Serie O, A e B (1963-1969)

H “Original” 911, δημιουργήθηκε ως διάδοχος της 356. Ο σχεδιασμός της είναι δημιούργημα του Ferdinand “Butzi” Porsche, γιου του Ferdinand “Ferry” Porsche, με κάποιες παρεμβάσεις απο τον υπεύθυνο του τμήματος κατασκευής των αμαξωμάτων, Erwind Komenda.

Η πρώτη 911, ξεκίνησε ως ένα 2+2 αυτοκίνητο (όπου τα πίσω καθίσματα υπήρχαν σαν λύση ανάγκης, όπως και στην 356), με έναν αερόψυκτο, 6-κύλινδρο, 2-λιτρο ατμοσφαιρικό boxer κινητήρα(παρόμοιο σχεδιαστικά με τον 1.6 λίτρων flat-4 της 356), που απέδιδε 130 ίππους. Η Porsche χρησιμοποίησε, για τη μετάδοση, το 5 σχέσεων μηχανικό “Type 901” κιβώτιο της, στη πρώτη 911.

Quando la produzione della 356 giunse al termine, ma la domanda di piccole auto sportive negli Stati Uniti rimase alta, Porsche creò una versione più piccola della 911, che chiamò 912. La 912, che aveva le stesse parti meccaniche della 356, ne è l'erede de facto e la sua presentazione avviene nello stesso anno in cui termina la produzione della 356.

Nel 1967, Porsche introdusse la 911S, una versione più potente. La S aveva 160 cavalli di potenza.

Για πρώτη φορά, οι ζάντες αλουμινίου της Fuchs, με το χαρακτηριστικό “5 leaf” σχεδιασμό τους, τοποθετούνται στην 911. Ο κινητήρας της S μάλιστα, χρησιμοποιήθηκε και στις αγωνιστικές 904 και 906, όπου απέδιδε 210 ίππους.

Nello stesso anno, Porsche introdusse la prima generazione della 911 Targa, caratterizzata da un tetto parzialmente rimovibile e da un lunotto in plastica (che poteva essere scelto in vetro a partire dal 1968), temendo che la NHTSA vietasse la vendita di una versione scoperta della 911, che avrebbe coperto la significativa quota di mercato creata dalla 356.

Il nome Targa deriva dalla Targa Florio, che si svolgeva in Italia, nella quale Porsche aveva ottenuto molte vittorie e riconoscimenti importanti.

Inoltre, nel 1967, Porsche lanciò la 911T, una versione da 110 CV della 911, che sostituì la 912, mentre la versione base da 130 CV fu ribattezzata 911L.

La generazione da 2 litri della 911 si concluse con la 911R, una 911 che presentava porte sottili in alluminio, un basamento in magnesio e 2 candele/cilindro. La potenza del motore di questa versione era di 210 cavalli e furono costruite solo 20 vetture.

To 1969, παρουσιάστηκαν οι “B Series” 911, που ήταν κατά λίγο μακρύτερες απο τις αρχικές. Ο πίσω άξονας των 911 και 912, μετακινήθηκες κατά 5.7 εκατοστά προς τα πίσω, μακρύνοντας το μεταξόνιο απο τα 2.211 στα 2.268 μέτρα, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της “νευρικής” συμπεριφοράς της 911, όταν ο οδηγός πλησίαζε τα όρια των οδηγικών της δυνατοτήτων. Η 911S και η νέα middle-range 911E, απέκτησαν σύστημα ψεκασμού καυσίμου. Επίσης, ένα μερικός αυτόματο, 4 σχέσεων κιβώτιο (με αυτόματο συμπλέκτη και torque converter), ενσωματώθηκε στη γκάμα της 911.

2,2 litri / Serie C e D (1969-1971)

Per tutte le 911 MY 1970, la capacità del flat-6 è stata aumentata a 2,2 litri, con la 911T che ora produce 125 CV, la 911E 155 CV e la 911S 180 CV. Nello stesso anno, Porsche cessò la produzione della 912, che fu sostituita dalla 914 (nella foto sotto) come modello di base dell'azienda.

Vale la pena ricordare che, sebbene la 911E di fascia media fosse più debole della 911S, in accelerazione, fino a 160 km/h, la E era più veloce.

2,4 litri / Serie E e F (1971-1973)

Για τις χρονιές 1972 και 1973, η Porsche διατήρησε την ίδια σειρά εκδόσεων στην 911, ωστόσο αύξησε πάλι τη χωρητικότητα του κινητήρα, απο το 2.195 cc στα 2.341 cc. Ο λόγος που ονομάστηκε “2.4” παρόλο που ήταν πιο κοντά στα 2.3 λίτρα, εκτιμάτε πως έχει να κάνει με λόγους marketing, για να δωθεί έμφαση στην αύξηση απο τα 2.2 στα 2.4 λίτρα. Οι ιπποδυνάμεις ήταν 130 (911T), 165 (911E) και 190 (911S) ίπποι.

Οι E και S, είχαν μηχανικό ψεκασμό καυσίμου (το ίδιο και η T στις ΗΠΑ, όπου και απέδιδε 10 επιπλέον ίππους), ενώ η Τ είχε καρμπυρατέρ. Το 1973, η Porsche τοποθέτησε σύστημα συνεχόμενου ψεκασμού καυσίμου, το Κ-Jetronic της Bosch, με αυτές τις 911, να γίνονται γνωστές ως οι “1973.5”.

Με την αύξηση στην ιπποδύναμη και τη ροπή, απο τον 2.4 λίτρων κινητήρα τους, οι 911, απέκτησαν και ένα νέο κιβώτιο. Όπως και το 901, έτσι και το νέο 915, ήταν μηχανικό 5 σχέσεων. Η βασική διαφορά μεταξύ τους, είναι οτι το αρχικό (901), ήταν διάταξης “dog leg”, η οποία δεν ήταν βολική σε καθημερινή οδήγηση, με το 915 να έχει ένα συμβατικό H-patern. Το αυτόματο κιβώτιο, Sportomatic, παρέμεινε ως special order extra.

Nel 1972, Porsche si impegnò a fondo per migliorare la maneggevolezza della 911. A causa del suo layout insolito, la 911 aveva la tendenza a sovrasterzare se guidata al limite da un pilota inesperto. Nel tentativo di risolvere questo problema, Porsche spostò il serbatoio dell'olio (che conteneva circa 8,5 litri di olio) in avanti rispetto alla ruota posteriore destra (originariamente situata dietro la ruota), cercando di portare il peso della 911 il più possibile verso il centro. Questa modifica rese necessario uno sportello per il rifornimento dell'olio sull'ala posteriore destra, poiché non era possibile farlo dal vano motore, come era stato fatto fino a quel momento. Tuttavia, questo creò un problema: gli addetti alle stazioni di servizio spesso versavano la benzina attraverso questo particolare sportello, poiché la maggior parte non sapeva che quello corretto si trovava sul parafango anteriore sinistro. Porsche tornò al design originale, che rimase invariato per il resto della vita di questa generazione.

Οι 911S, απέκτησαν και ένα μικρό spoiler στο εμπρός μέρος, για να βελτιωθεί η σταθερότητα τους σε υψηλές ταχύτητες. Με το βάρος τους να ανέρχεται μόλις στα 1050 κιλά, θεωρούνται απο τις κορυφαίες “μαζικής” παραγωγής 911.

Per le corse, Porsche creò la 911ST, acquistabile solo nel 1970 e 1971, con una potenza di 270 cavalli e un peso di 960 kg. Queste auto ebbero un grande successo nelle gare: 6 Ore di Daytona, 12 Ore di Sebring, 1000 km del Nurburgring e Targa Florio.

Carrera RS (1973-1974)

Οι Carrera RS αυτής της γενιάς, παραμένουν μέχρι και σήμερα, απο τις πιο συλλεκτικές και επιθυμητές 911. Το όνομα Carrera, προήλθε απο τον αγώνα αντοχής του Μεξικό, Carrera Panamericana όπου η Porsche σημείωσε μεγάλες επιτυχίες τη δεκαετία του ’50 και το RS απο το γερμανικό Rennsport.

H αρχική RS, ήταν η Carrera 2.7 RS, στην οποία ο 2.7 λίτρων flat-6 απέδιδε 210 ίππους και 255 Nm ροπής. Η RS είχε το μηχανικό σύστημα ψεκασμού καυσίμου της Bosch, ανασχεδιασμένη και πιο σκληρή ανάρτηση, μία “ducktail” πίσω αεροτομή, μεγαλύτερα φρένα, φαρδύτερα πίσω λάστιχα και φαρδύτερα πίσω φτερά. Η συμβατική RS Touring, ζύγιζε μόλις 1075 κιλά, ενώ στην έκδοση Sport Lightweight, ζύγιζε 975 κιλά (η διαφορά οφειλόταν σε πιο λεπτό μέταλλο για τα μέρη του αμαξώματος και πιο λεπτό γυαλί σε όλα τα παράθυρα και το παρμπριζ της).

In totale sono state costruite 1.580 Carrera RS per superare il limite di 500 vetture, in modo che la versione da corsa Carrera RSR potesse essere approvata dalla FIA per partecipare al Gruppo 4.

Nel 1974, Porsche costruì la Carrera RS 3.0, che aveva 230 cavalli e pesava solo 900 kg (fu utilizzato un metallo ancora più sottile). La RS 3 litri aveva un telaio molto simile a quello della Carrera RSR e l'impianto frenante era derivato da quello della 917.

Così, dopo un percorso di successo e di costante miglioramento durato 11 anni, l'Ur-911 chiude la prima sottogenerazione e il G Modell la successiva.

Copyright della fotografia : Porsche AG