H Pagani διανύει πλέον τη τρίτη δεκαετία της ως εταιρεία. Ξεκίνησε με το Project C8 από το οποίο προέκυψε το Zonda, έπειτα ακολούθησε το Project C9 από το οποίο γεννήθηκε το Hyura και τώρα πήρε τη τελική του μορφή το Project C10, μέσα από το Utopia. Για να κατανοήσει κανείς καλύτερα τι ακριβώς δημιούργησε ο Horacio Pagani μέσα από το Utopia, αξίζει να ξεκινήσουμε από το ίδιο το όνομα.
Η Utopia σύμφωνα με τον φιλόσοφο Thomas More, είναι ένα φανταστικό μέρος, στο οποίο ο καθένας έχει την εικόνα πως όλα είναι ιδανικά, όπως ακριβώς τα επιθυμεί. Utopia, ή αλλιώς ουτοπία στα ελληνικά, σύμφωνα με την εννοιολογική σημασία της λέξης ορίζεται “ένα μη πραγματοποιήσιμο ιδανικό”.
Για το Project C10, ο Horacio Pagani στράφηκε προς τους πελάτες του και τους ζήτησε να του πουν τι θα ήθελαν να δημιουργήσει στη συνέχεια, ποια χαρακτηριστικά θα ήθελαν να έχει το επόμενο δημιούργημα του. Σύμφωνα με τα όσα άκουσε, οι 3 ακρογωνιαίοι λίθοι του νέου δημιουργήματος του θα έπρεπε να περιλαμβάνουν την απλότητα, το χαμηλό βάρος και την οδηγική ευχαρίστηση.
Έτσι λοιπόν, κατά τη περίοδο του σχεδιασμού και της εξέλιξης του, το Utopia πήγε κόντρα σε κάθε νόρμα της εποχής. Όχι υβριδική υποβοήθηση, όχι μπαταρίες και ηλεκτροκινητήρες, όχι κιβώτια διπλού συμπλέκτη, όχι downsized κινητήρες.
Αυτό που βλέπουμε
Η αισθητική και το συναίσθημα του εντυπωσιασμού, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με κάθε δημιούργημα της Pagani. Δε θα μπορούσε λοιπόν να μην ισχύει κάτι ανάλογο και στη περίπτωση του Utopia. Η Utopia, στηρίζεται στην απλότητα του σχεδιασμού της, με τέτοιο τρόπο όμως που μένει χαραγμένη η εικόνα της στο μυαλό, από τη πρώτη φορά που θα την αντικρίσεις. Η παγίδα είναι να σχεδιαστεί ένα αυτοκίνητο, που δεν ακολουθεί τις σύγχρονες τάσεις, αλλά φέρει κάτι το διαχρονικό, κάτι από τη προηγούμενη ή ακόμη και τη προ προηγούμενη δεκαετία.
Η Utopia, σε αντίθεση με τα αυτοκίνητα του σήμερα που φέρουν μία πληθώρα από αεροδυναμικά βοηθήματα, κανάλια διοχέτευσης αέρα και διαφόρων ειδών spoiler, μικρά ή μεγαλύτερα, επιτυγχάνει τα πάντα μέσα από το σχεδιασμό της. Καταφέρνει, να είναι απλή αλλά συνάμα απόλυτα λειτουργική. Με υψηλό κάθετο αεροδυναμικό φορτίο, αλλά ταυτόχρονα, με τη χαμηλότερη δυνατή αεροδυναμική αντίσταση.
Ο Horacio εξηγεί, πως μέρος του σχεδιασμού του αυτοκινήτου, αντλεί έμπνευση από σχεδιαστικά στοιχεία της δεκαετίας του 1950. Από τη Vespa στα φωτιστικά σώματα, μέχρι τα ταχύπλοα της Riva, όσο αφορά το κυρίως “σώμα” της Utopia. Για παράδειγμα, οι ζάντες της Utopia, φέρουν ένα σχεδιασμό ο οποίος απομακρύνει το θερμό αέρα που παράγεται κατά τη πέδηση από τα φρένα, ενώ ταυτόχρονα παράγει κάθετο αεροδυναμικό φορτίο και βοηθά στην ομαλή ροή του αέρα κατά μήκος του κάτω μισού στο πλαϊνό μέρος της Utopia. Ταυτόχρονα, ο σχεδιασμός τους, επέτρεψε τον ανασχεδιασμό των δαγκάνων των φρένων, επιτρέποντας τες να γίνουν ελαφρύτερες.
Τα ειδικά σχεδιασμένα για τη Utopia ελαστικά από τη Pirelli επέτρεψαν στη Pagani, να τη σχεδιάσει με ιδιαίτερα μεγάλης διαμέτρου ζάντες, συγκεκριμένα 22″ εμπρός και 23″, με ένα ειδικό πλαϊνό προφίλ, ώστε παράλληλα να μπορούν να μεταφέρουν αποδοτικά τη τεράστια ροπή του V12 BiTurbo κινητήρα στο δρόμο.
Άλλα ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του πλαϊνού αεροδυναμικού σχεδιασμού της Utopia, είναι οι καθρέφτες της. Εκτός από σχεδιαστικά ελκυστικοί, είναι και απόλυτα λειτουργικοί, καθώς προσφέρουν πολύ καλή ορατότητα, ενώ παράλληλα λειτουργούν και ως αεροδυναμικό βοήθημα.
Τα πίσω φωτιστικά σώματα, μοιάζουν να αιωρούνται, καθώς είναι σχεδιασμένα ώστε να βοηθούν στον αεροδυναμικό σχεδιασμό του πίσω μέρους, που κύριο μέλημα έχει τη σταθερότητα του πίσω μέρους, σε συνδυασμό με την απομάκρυνση του θερμού αέρα από το χώρο του κινητήρα.
Η χαρακτηριστική εξάτμιση των 4 απολήξεων, είναι κατασκευασμένη από ένα νέο κράμα τιτανίου, το οποίο βοηθά τόσο στη θερμική διαχείριση όσο και στη διατήρηση ενός χαμηλού βάρους, καθώς ολόκληρο το σύστημα, ζυγίζει μόλις 6 κιλά.
Ούτε σύγχρονη, ούτε retro, απλά διαχρονική
Πολλές φορές μπορεί ένα αυτοκίνητο να συγκριθεί με ένα έργο τέχνης. Ένα άγαλμα, παραδείγματος χάρη. Η διαφορά είναι, πως στο αυτοκίνητο, μπορείς να ανοίξεις τη πόρτα, να καθίσεις μέσα, να σε ταξιδέψει, όχι απλά να το θαυμάζεις.
Ανοίγοντας τη πόρτα της Utopia, και αφότου καθίσει κανείς στο κάθισμα του οδηγού, θα παρατηρήσει ένα εσωτερικό, διαχρονικό. Δεν είναι μοντέρνο, με πολλές οθόνες και πλήκτρα αφής, καθώς υπάρχει μόνο μία στο κέντρο του καντράν. Δεν είναι βέβαια ούτε retro, που δεν υπήρχε σχεδόν τίποτα πέρα από 3-4 ενδείξεις και ένα ρολόι. Όχι.
Το εσωτερικό της Utopia, είναι ένα διαχρονικό έργο τέχνης. Το δέρμα, συναντά το αλουμίνιο και το ανθρακόνημα. Υπάρχουν πέραν της μίας οθόνης, μόνο αναλογικά όργανα, με δείκτες, όπως στο Zonda. υπάρχει ο εντυπωσιακός ανοιχτός μηχανισμός του κιβωτίου, όπως στο Hyura, που επιτρέπει να βλέπει κανείς πως λειτουργούν όλα αυτά τα μηχανικά μέρη. Είναι, λειτουργική τέχνη.
Όταν το σήμερα, γεννάτε από το χθες
Η ιστορία έχει δείξει ουκ ολίγες φορές, πως γνωρίζοντας το χθες, μπορείς σήμερα να προετοιμαστείς και να βελτιώσεις το αύριο. Με την ίδια λογική, όλα όσα γνωρίζει η Pagani από το Zonda και το Hyura, συνέβαλαν στην δημιουργία του Utopia.
Παραδείγματος χάρη, από την αγωνιστική έκδοση του Hyura, την R, προέκυψε το σύστημα της ανάρτησης και των αμορτισέρ, ενώ παράλληλα όλα αυτά τα χρόνια γίνονται διαρκώς προσπάθειες να βελτιωθεί περαιτέρω η στρεπτική ακαμψία του πλαισίου από ανθρακόνημα, τόσο για λόγους οδηγικής απόδοσης και επιδόσεων, αλλά πρωτίστως για την ασφάλεια.
Συγκεκριμένα, στο Utopia, εφαρμόστηκε η τεχνολογία “Carbo-Titanum” και “Carbo-Triax”, αλλά παράλληλα χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά και ένας νέος τύπος ανθρακονήματος που δημιούργησε η Pagani, το “A Class Carbon Fiber”, το οποίο φέρει διαφορετική ύφανση στις ίνες του, κάνοντας το 38% πιο άκαμπτο, στην ίδια πυκνότητα, σε σχέση με το μέχρι τώρα τύπο ανθρακονήματος.
Η Pagani, παρότι θα μπορούσε όπως και άλλοι κατασκευαστές μικρού όγκου αυτοκίνητων, να αποφύγει κάποιους περιορισμούς ασφαλείας, επέλεξε μέσα από 50 crash test, να αποδείξει ότι η ασφάλεια του Utopia εκπληρώνει κάθε απαίτησή ανά το κόσμο, δίνοντας του παγκόσμιου επιπέδου homologation.
Αξίζει σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε, πως τόσο η Pagani, όσο και άλλες ευρωπαίοι κατασκευαστές υπεραυτοκινήτων μικρής παραγωγής, όπως η Koenigsegg, καταφέρνουν να μη κάνουν καμία έκπτωση σε επίπεδο ασφάλειας μέσα από περικοπές στην ασφάλεια προκειμένου να κρατήσουν το βάρος χαμηλά, αλλά επιλέγουν τη καινοτομία, σε αντίθεση με κάποιες δημιουργίες που έχουν γίνει κατά καιρούς από την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.
12κύλινδρη μαγεία, δια χειρός 7 σχέσεων
Εντάξει, η κεφαλίδα είναι λίγο ρομαντική, αλλά κάπως έτσι είναι και η σχέση με το σύστημα κίνησης της Utopia. Ο ειδικά σχεδιασμένος και κατασκευασμένος από την Mercedes-AMG για την Pagani, 6 λίτρων V12 BiTurbo κινητήρας, αποδίδει 864 ίππους και 1100 Nm ροπής, ενώ παράλληλα είναι ο πιο άμεσος σε απόκριση και υψηλότερος σε κόφτη κινητήρας που υπήρξε ποτέ στη κατηγορία του. Και όλα αυτά, ενώ πληροί παράλληλα και τις αυστηρότερες νόρμες ρύπων στο κόσμο, αυτές της Πολιτείας της Καλιφόρνια.
Η μαγεία ωστόσο, μπορεί να ξεκινά από το κινητήρα, αλλά ολοκληρώνεται μέσα από το κιβώτιο ταχυτήτων. Η Pagani θα μπορούσε να τοποθετήσει στη Utopia ένα κιβώτιο διπλού συμπλέκτη, το οποίο θα έκανε την τέλεια αλλαγή κάθε φορά και θα ήταν το ταχύτερο δυνατό από όλες τις επιλογές. Αλλά η ουσία δεν κρύβεται πάντα στη καλύτερη, με γνώμονα τη λογική, επιλογή.
Η Pagani, ήθελε ένα κιβώτιο ελαφρύ αλλά και συνάμα αρκετά ισχυρό ώστε να αντέχει τη θηριώδη ροπή των 1100 Nm του V12 κινητήρα της Utopia. Έτσι, στράφηκε στην Xtrac, μία εκ’ των κορυφαίων κατασκευαστών κιβωτίων ταχυτήτων η οποία δημιούργησε ένα κιβώτιο ικανό για τη θηριώδη ισχύ της Utopia. Αλλά, έλλειπε ακόμα κάτι. Ένα πραγματικό χειροκίνητο κιβώτιο.
Για όσους ασχολούνται από παλιά με το χώρο, θα γνωρίζεται ότι ο V12 BiTurbo της AMG, υπάρχει κοντά στα 20 χρόνια, απο τη πρώτη εκδοχή του. Το πρόβλημα ήταν πάντοτε ότι χρησιμοποιούσε μέχρι και το 2012, ένα αυτόματο κιβώτιο 5 σχέσεων με μετατροπέα ροπής, το 5G Tronic αρχικά και μετά το 2007 το AMG Speedshit 5 (μία πιο γρήγορη σε αλλαγές εκδοχή του αρχικού κιβωτίου), για ένα και μόνο λόγο. Κανένα άλλο δε κατάφερνε να αντέξει τη ροπή του V12. Η οποία, αξίζει να σημειωθεί, ότι είναι ακόμα και σήμερα ηλεκτρονικά περιορισμένη στα 1100 Nm (1000 στις AMG).
Είναι λοιπόν εύκολα αντιληπτό, να αναλογιστεί κανείς πόσο χρόνος χρειάστηκε και πόση εξέλιξη έπρεπε να παρέλθει στο πέρασμα του χρόνου, έως το 2013 όπου για πρώτη φορά ένα αυτόματο κιβώτιο με μετατροπέα ροπής 7 σχέσεων να μπορέσει να γίνει αρκετά ισχυρό για να αντέξει τη ροπή και το 2015, για πρώτη φορά ένα κιβώτιο διπλού συμπλέκτη να είναι σε θέση να τη διαχειριστεί. Και τώρα, ο Horacio Pagani ζητά από την Xtrac να το καταφέρει με ένα μηχανικό κιβώτιο ταχυτήτων.
Με ένα συμπλέκτη 3 δίσκων (triple plate) και αρκετά ισχυρά συγχρονιζέ, η Xtrac κατάφερε να καινοτομήσει. Κατάφερε να δημιουργήσει ένα μηχανικό κιβώτιο 7 σχέσεων, ικανό να “παλέψει” με τη θηριώδη ροπή του V12. Και αυτό, όπως και στο αυτοματοποιημένο χειροκίνητο, σε ένα σύνολο αρκετά μικρό ώστε να τοποθετηθεί εγκάρσια προκειμένου να διατηρείται το κέντρο βάρους με κατεύθυνση προς το κέντρο και όχι προς τα πίσω.
All-in-all
Η Pagani μοιάζει να κατάφερε για άλλη μία φορά να ξεπεράσει τον εαυτό της. Από όταν ξεκίνησε το 1999, με μία ομάδα μόλις 25 ανθρώπων και ελάχιστα μέσα και χρήματα διαθέσιμα για την έρευνα και εξέλιξη, κατάφερε να δημιουργήσει το μαγικό Zonda και το εκπληκτικό Hyura. Σήμερα, 23 χρόνια μετά και με 180 ανθρώπους, καταφέρνει για άλλη μία φορά να ταράξει τα νερά, φέρνοντας ένα δημιούργημα το οποίο πάει κόντρα σε κάθε κανόνα και πρέπει της εποχής του.
Η Utopia είναι το διαφορετικό, αυτό είναι το δυνατό της χαρτί. Είναι το σήμερα, με όσα αναπολούμε από το χθες. Σε ένα συνδυασμό, καλλιτεχνικό.
