TopSpeed Retro Car Sunday – Chapter : Maserati MC12
Μετά το αφιέρωμα στα 4 απο τα 5 αυτοκίνητα της Μεγάλης Πεντάδας της Ferrari (288 GTO, F40, F50 & Enzo), δε θα μπορούσαμε παρά να κάνουμε και ένα στην “συνέχεια” της Enzo, την MC12. H Maserati MC12, είναι κατά μία έννοια, η Enzo Aperta, μίας και τα δύο αυτοκίνητα ήταν κοινό project μεταξύ των δύο κατασκευαστών.
Εξέλιξη
Υπο τη καθοδήγηση και εποπτεία του Giorgio Ascanelli, η Maserati ξεκίνησε να εξελίσει ένα αυτοκίνητο για να συμμετάσχει στη κατηγορία GT Touring, της FIA. Η αρχική ονομασία της MC12 ήταν “MCC” (“Maserati Corse Competizione”) για την αγωνιστική έκδοση και “MCS” (“Maserati Corse Stradale”) για την έκδοση δρόμου.
Το κύριο κομμάτι του σχεδιασμού της MC12 ανέλαβε ο Frank Stephenson, Υπεύθυνος Εξέλιξης και Σχεδιασμού των Ferrari – Maserati την εποχή εκείνη, με το αρχικό σχέδιο ωστόσο να έχει προέλθει απο δοκιμές σε αεροδυναμική σύραγγα, ιδέα που είχε προτείνει ο Giorgetto Giugiaro.
H “MCC”, έχει πολλά κοινά σχεδιαστικά στοιχεία με την MC12, με μία έντονη και διακριτή διαφορά τους ωστόσο, να είναι η πίσω αεροτομή. Κύριως οδηγός εξέλιξης σε αυτό το project ήταν ο Andrea Bertoli, με τα καθήκοντα του ωστόσο, να μοιράζονται μαζί με τον Michael Schumacher, ο οποίος έκανε γύρους δοκιμών με την MCC στο Fiorano.
Η MC12 βασίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στην Enzo, όπως έναν έλαφρώς διαφοροποιημένο κινητήρα, το ίδιο κιβώτιο (αν και η Maserati το ονομάζει Cambiocorsa), καθώς και κοινό πλαίσιο και άξονες. Η MC12 βέβαια, έχει κάποιες διακριτές διαφορές ως προς το σχεδιασμό της. Είναι φαρδύτερη (η MC12 είναι φαρδύτερη απο Hummer H2 !), μακρύτερη και ελάχιστα πιο ψηλή. Ένα πολύ διακριτό, κοινό, τους σχεδιαστικό χαρακτηριστικό είναι το εμπρός παρμπρίζ.
Το εξωτερικό της MC12
Όλο το εξωτερικό σώμα της MC12, είναι κατασκευασμένο εξ’ ολοκλήρου απο ανθρακόνημα. Η εκτενής χρήσης αεροδυναμικής σύραγγας κατα τη διάρκεια του σχεδιασμού και της εξέλιξης, έχει ως αποτέλεσμα, το αυτοκίνητο να παράγει κάθετο αεροδυναμικό φορτίο σε όλο το μήκος του. Το κάτω μέρος της MC12 είναι όλο λείο, προκειμένου να παράγεται και απο εκεί downforce, ενώ ο πίσω προφυλακτήρας έχει ένα μεγάλο διαχύτη, προκειμένου να ομαλοποιεί τη ροή του αέρα.
Ακριβώς στο τέλος του αφαιρούμενου μέρους της οροφής, η MC12 είναι targa-top, υπάρχει ένα roof scoop το οποίο φροντίζει για τη παροχή αέρα στην εισαγωγή του κινητήρα, με αυτό να είναι το σχεδιαστικό της στοιχείο που τη κάνει ελαφρώς ψηλότερη απο την Enzo. Η πίσω αεροτομή της, είναι απο τις φαρδύτερες που έχουν τοποθετηθεί
ποτέ σε αυτοκίνητο παραγωγής, με το πλάτος της να είναι στα 2 μέτρα, ενώ
το πάχος της είναι μόλις 3 εκατοστά.
Το εξωτερικό της ήταν διαθέσιμο σε ένα χρωματικό σχεδιασμό λευκού-μπλε, homage στα χρώματα της America Comoradi η οποία αγωνιζοταν τη δεκαετία του ’60 με τη Maserati Tipo Birdcage. Υπήρχε ωστόσο η δυνατότητα επιλογής κάποιου άλλου χρώματος για το εξωτερικό, με επιπλέον χρέωση (όπως στην παραπάνω εικονιζόμενη σκούρη μπλε MC12).
Το πλαίσιο της MC12
Το πλαίσιο της MC12, είναι ένα monocoque κατασκευασμένο απο ανθρακόνημα, με υποπλαίσια απο αλουμίνιο, στο εμπρός και το πίσω μέρος. Στο κέντρο της, υπάρχει ένα μη-εμφανές roll-bar, το οποίο προσθέτει επιπλέον στρεπτική ακαμψία, αλλά και ασφάλεια για υους επιβάτες, σε περίπτωση ανατροπής. Η ανάρτηση της είναι τεχνολογίας διπλών ψαλιδιών με τα αμορτισέρ να είναι σε διάταξη pushrod, προκειμένου να δίνουν τη μέγιστη δυνατή ευστάθεια, αλλά και σχετική άνεση. Ο εμπρός έξονας έχει σύστημα ανύψωσης, ενώ όταν επιλέγεται το πρόγραμμα Race, η ανάρτηση σκληραίνει.
H καρδιά της MC12
Η MC12, είναι εφοδιασμένη με έναν ατμοσφαιρικό V12 κινητήρα, προερχόμενο απο την Enzo Ferrari. Στην MC12, έχει χωρητικότητα 6 λίτρα και αποδίδει 630 ίππους (στις 7500 σ.α.λ. ) και 652 Nm ροπής (στις 5500 σ.α.λ.). Το sprint απο τα 0 στα 100 πραγματοποιείται σε 3.8 δευτερόλεπτα και το 0-200 σε 9.9 δευτερόλεπτα. Η MC12 κάνει το “400ρι” σε 11.3 δευτερόλεπτα, με ταχύτητα εξόδου 200 χιλιόμετρα / ώρα. Η τελική της ταχύτητα, ανέρχεται στα 330 χιλιόμετρα / ώρα.
Το cockpit της MC12
To εσωτερικό της MC12 θεωρείται αρκετά πολυτελές, αν λάβει κανείς υπόψη του οτι πρόκειται για ένα αυτοκίνητο homologation, προερχόμενο απο αγωνιστικό. Το εσωτερικό είναι ένα μείγμα υλικών, απο ανθρακόνημα με επίστροση gel, μπλε δέρμα και “Brightex”, ένα συνθετικό υλικό που δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ απο οίκους μόδας γιατί ήταν “πολύ ακριβό”.
Το εσωτερικό είναι λιτό, με τη κεντρική κονσόλα να έχει όλα τα κουμπιά για το χειρισμό κάθε λειτουργίας, απο το κλιματισμό, μέχρι και το κουμπί για την εκκίνηση του κινητήρα. Χαρακτηριστική σχεδιαστική λεπτομέρια, το κλασσικό oval αναλογικό ρολόι των Maserati.
Jeux
H MC12 γνώρισε μεγάλη επιτυχία στους αγώνες. Το 2004, τερμάτισε 7η στη γενική κατάταξη της κατηγορίας FIA GT GT1 Class, καθώς η FIA άργησε πολύ να αναγνωρίσει το homologation της MC12, με αποτέλεσμα να μη βαθμολογούνται οι νίκες που πετύχαινε. Το 2005, βγήκε πρώτη στη κατηγορία της, με 230 πόντους, με τη Ferrari να την ακολουθεί με 125. Οι 4 οδηγοί που διεκδικούσαν το πρωτάθλημα, συμμετείχαν όλοι με MC12 GT1.
Το 2005, δύο ομάδες συμμετείχαν στη κατηγορία GT1 του πρωταθλήματος Italian GT, με τις ομάδες Scuderia Playteam και Racing Box, να καταλαμβάνουν την 1η και 3η θέση στη γενική κατάταξη, αντίστοιχα. Το 2006, οι Scuderia Playteam και Racing Box, κατέλαβαν τη 1η και 2η θέση στη γενική κατάταξη, αντίστοιχα. Απο το 2007, όπου και η κατηγορία GT1 καταργήθηκε, η Scuderia Playteam, συμμετείχε στο πρωτάθλημα GT Championship της FIA.
To 2004, οι MC12 δε μπορούσαν να συμμετάσχουν στο American Le Mans Series, καθώς ξεπερνούσαν τα όρια μήκους και φάρδους για τη κατηγορία τους. Για τη σεζόν του 2005, το αυτοκίνητο έγινε κατά 20 εκατοστά πιο κοντό στο εμπρός μέρος, ήταν όμως ακόμη 6.6 εκατοστά πιο φαρδύ απο το επιτρεπόμενο όριο. Εν τέλη, τους επετράπει η συμμετοχή, χωρίς ωστόσο να βαθμολογούνται.
MC12 Versione Corsa
H Maserati με την MC12 Versione Corse, κατασκεύασε μία track-only version της MC12 η οποία ήταν σε μεγάλο βαθμό βασισμένη πάνω στην MC12 GT1. H Versione Corse, ήταν η αντίστοιχη FXX για την Enzo, ένα αυτοκίνητο που δημιουργήθηκε απο την επιθυμία κάποιων κορυφαίων πελατών της εταιρείας, να αποκτήσουν ένα αγωνιστικό για τη δική τους “ψυχαγωγία”. Εν αντιθέση με το πρόγραμμα ΧΧ Clienti της Ferrari, το οποίο συγκέντρωνε δεδομένα, αλλά και πραγματοποιούνται δοκιμές τεχνολογιών που αργότερα πέρασαν σε όλα τα αυτοκίνητα παραγωγής, το πρόγραμμα της Maserati δεν έκανε κάτι αντίστοιχο. Στη Versione Corse, ο V12 αποδίδει 755 ίππους (στις 8000 σ.α.λ.), 122 παραπάνω απο την συμβατική MC12. H Versione Corse, φέρει την εμπρός κοντύτερη μύτη της αγωνιστικής MC12 που συμμετείχε στο American Le Mans Series. Το βασικό της χρώμα ήταν το “Blue Victory”, αν και μπορούσε να αλλάξει κατόπιν επιλογής.
Tout compte fait
H MC12 είναι μία πιο εξευγενισμένη εκδοχή της Enzo. Λίγο πιο “ήρεμη” και πολιτισμένη σε ήπια οδήγηση, λίγο πιο προβλέψημη σε οδήγηση στο όριο. Αυτό βέβαια, δε σημαίνει με τίποτα πως προσφέρει λιγότερες συγκινήσεις στην οδήγηση. Πόσο μάλλον, όταν κανείς αφαιρέση την οροφή και απολαμβάνει τόσο τον ήχο της εισαγωγής απο το roof scoop, όσο και τον αυτό καθ’ αυτό ήχο του ίδιου του V12 αλλά και της εξάτμισης. H Maserati, κατασκεύασε συνολικά 50 MC12 (25 το 2004, 25 το 2005) και 12 MC12 Versione Corse, φέρνοντας το συνολικό αριθμό της παραγωγής, στα 62 αυτοκίνητα, κάνοντας την πολύ πιο σπάνια απο την Enzo. Κατά μία έννοια, είναι και αυτή αδικημένη, όπως η F50 απο την F40, καθώς όλοι μιλούσαν σχεδόν πάντα για την Enzo και σπανίως για την MC12. Αναφορικά με την ερώτηση στο τι είναι καλύτερο απο μία Enzo, η απάντηση είναι, η Enzo Aperta. Υπάρχει, απλά λέγεται Maserati MC12.
