Photos : Άγγελος Λουκίσσας
Η Suzuki έφτιαξε ένα ομολογουμένως étrange, για τα δεδομένα της εποχής, χιλιαράκι, για να αντικαταστήσει δύο μοντέλα που κάλυπταν δύο υποκατηγορίες, τα Alto και Splash. Και, μολονότι το Celerio έχει δύσκολο έργο σε μια κατηγορία που έχει απέναντι τεράστιο ανταγωνισμό, αλλά και… βαριά ιστορία (το Alto έγινε κάτι σαν σύμβολο στα 1.000αράκια), φαίνεται πως τα καταφέρνει μια χαρά. Είναι ένα αυτοκίνητο δύο σε ένα.
Αυτό, γιατί συνδυάζει τις super compact διαστάσειςlui μικρό υπεροικονομικό και αποδοτικό κινητήρα, με τους sites et le διαρρύθμιση που παραπέμπουν σε μάλλον μεγαλύτερη κατηγορία. Με λίγα λόγια, το Celerio είναι… μικρομέγαλο σε μια μάλλον δελεαστική τιμή, στο ψυχολογικό όριο των 10 χιλιάδων ευρώ.
Χωρίς σχεδιαστικούς νεωτερισμούς, το Celerio καταφέρνει να είναι όμορφο στην «πεπατημένη» στη Suzuki.
Χώροι- χώροι- χώροι
Το μικρό της Suzuki λοιπόν, είναι joli, διατηρώντας μια μάλλον συντηρητική σχεδίαση, η οποία παραπέμπει, στα δικά μου μάτια, στα χιλιάρια που έβγαζε διαχρονικά η εταιρία. Έτσι, χωρίς να δείχνει νεωτεριστικό, χωρίς ιδιαίτερα επιθετικά ή κραυγαλέα στοιχεία στη σχεδίασή του, είναι όμορφο, κατά κοινή ομολογία.
Sur A l'intérieur, παρόμοια εικόνα, με τη διαφορά ότι εδώ συναντάμε μια εικόνα πιο καλοσχεδιασμένου αυτοκινήτου. Παρά τα σκληρά πλαστικά (τα οποία πάντως δίνουν την αίσθηση ότι δεν πρόκειται να τρίξουν ή να χαλάσουν μέχρι τη… Δευτέρα Παρουσία), ο σχεδιασμός και οι –επαρκέστατοι- χώροι, παραπέμπουν, ή έστω το κάνουν να μοιάζει με το εσωτερικό αυτοκινήτου μεγαλύτερης κατηγορίας. Ο εξοπλισμός άλλωστε, είναι ένα level παραπάνω από τα περισσότερα αυτοκίνητα της κατηγορίας του.
Δεν έχει touch screen, από τη μία (όπως έχει το Peugeot 108 στάνταρ) όμως έχει ένα συμπαθητικό ηχοσύστημα, a ηλεκτρικούς καθρέφτες, ηλεκτρικό κλείδωμα, ηλεκτρικά παράθυρα και στις τέσσερις πόρτες (το έχω συναντήσει ως τώρα μόνο στο Hyundai i10 και στο Opel Corsa που είναι μια κατηγορία πάνω). Και έχει, επίσης, καλά καθίσματα.
Γενικότερα, το Celerio είναι φιλικότατο στην καθημερινή χρήση. Et ευχάριστο. Μου άρεσαν, για παράδειγμα, οι ψηφιακές ενδείξεις στο καντράν, το οποίο –και πάλι κάτι σπάνιο για την κατηγορία- παρέχει στον οδηγό όλες τις ενδείξεις που –ήθελε δεν ήθελε- θα πρέπει να γνωρίζει για την κατάσταση του αυτοκινήτου.
Το εσωτερικό του είναι ευρύχωρο και φιλοξενεί άνετα πέντε επιβάτες. Στα συν και το διάπλατο άνοιγμα στις πίσω πόρτες.
Εκτός αυτό, είναι άνετο, τέρμα… ευρύχωρο, με πολλούς χώρους για μικροαντικείμενα και έχει άριστη εργονομία. Η Suzuki δεν λέει αδίκως ότι είναι το πιο ευρύχωρο μικρό, αφού το Celerio είναι ένα από τα ελάχιστα της κατηγορίας που χωρά εύκολα και πέμπτο επιβάτη πίσω, καθώς το πάτωμα est σχεδόν επίπεδο και απουσιάζει το τούνελ στο κέντρο της καμπίνας. Στα συν, ότι οι πίσω πόρτες ανοίγουν διάπλατα, σχεδόν σε γωνία 90 μοιρών, κάνοντας την πρόσβαση στην καμπίνα πανεύκολη. Το δε πόρτ μπαγκάζ έχει χωρητικότητα 254 λίτρα που γίνονται 1.053 με την αναδίπλωση των πίσω καθισμάτων.
Πώς πάει;
Το μόλις 3,6 μέτρων Celerio φορά έναν τρικύλινδρο 12βάλβιδο κινητήρα 998 κυβικών εκατοστών par 68 ίππους et 90 Nm ροπής. Σε συνδυασμό με τα 835 κιλά του αμαξώματος, αλλά και με την τρομερή ελαστικότητα που διαθέτει, του χαρίζει, στην πράξη, μια εικόνα ιδανική: Τα 14 sec των 0-100 χαω αδικούν την αίσθηση που δίνει και την –παράξενη για χιλιάρι– εκρηκτικότητα που διαθέτει ακόμα και με την πέμπτη σχέση στο κιβώτιο.
Το Celerio είναι ένα από τα ιδανικά αυτοκίνητα για να κινηθείς ευχάριστα και χωρίς… πονοκεφάλους και συμβιβασμούς, στην πόλη
Και όλα αυτά, χωρίς πολύ βαβούρα (για την ακρίβεια, είναι πολύ ήσυχο το συγκεκριμένο μοτέρ και χωρίς κραδασμούς) με consommations οι οποίες, ανεξάρτητα με τους ρυθμούς με τους οποίους κινείσαι, μένουν σε εξωπραγματικά επίπεδα. Κοντά στα 4,3 λίτρα /100 χιλιόμετρα που δίνει η Suzuki και, στην περίπτωσή μου, δεν ξεπέρασαν τα 5,5. Το start/stop λοιπόν λείπει, αφού είναι αχρείαστο, ενώ προσθέστε στα ατού και τα 99 g/km εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα.
Γενικότερα, το Celerio είναι εστιασμένο στην άνεση με τις αναρτήσεις να απορροφούν την παραμικρή ανωμαλία στο έδαφος και, θα μίλαγα για το καλύτερο χιλιάρι της αγοράς αν προσέγγιζε τα δικά μου στάνταρ σε ό,τι αφορά τη συμπεριφορά του στο δρόμο. Όχι ότι δεν έχει καλή συμπεριφορά. Το αντίθετο. Όμως ίσως τρομάξει τον άπειρο. Παίρνει μεγάλες κλίσεις et υπερστρέφει. Όχι σε επικίνδυνο βαθμό, ποτέ, αφού είναι εκεί το esp να σε μαζέψει αν το παρακάνεις.
Και εξηγούμαι: Στα χέρια μου, έγινε… Need for Speed 1.000 cc edition και φαντασιωνόμουν ότι οδηγώ το Escudo Pikes Peak χωρίς να καίω τίποτα. Τόσο διασκεδαστικό μπορεί να γίνει στα πιο έμπειρα χέρια. Από εκεί πέρα, τα freins του είναι επαρκή, ενώ δεν μπορώ να μην εστιάσω στο κιβώτιο- ποίημα. Όχι επειδή είναι ένα πολύ μακρύ πεντάρι, αλλά επειδή είναι πραγματικά ένα από τα καλύτερα κιβώτια ταχυτήτων της αγοράς (όχι της κατηγορίας, γενικότερα της αγοράς) σε αίσθηση, κούμπωμα, απόδοση. Η αίσθησή του είναι όλα τα λεφτά.
Το τιμόνι είναι ελαφρύ (όπως και ο συμπλέκτης- πούπουλο) και δεν παρέχει την τέλεια πληροφόρηση στον οδηγό για τη θέση των τροχών στο οδόστρωμα (άρα είναι δυσκολότερο να δεις τα όριά του) όμως κάνει την κίνηση στην πόλη και το παρκάρισμα, κάτι παραπάνω από εύκολη και ξεκούραστη. Άλλωστε, το Celerio εκεί είναι εστιασμένο: Στην άνεση και την οικονομία. Και ομολογώ ότι σε αυτούς τους τομείς, οφείλω να του βάλω άριστα 10, παραδεχόμενος ότι δεν του βρήκα κακώς κείμενα…
