Η Purosangue ήταν ένα αυτοκίνητο για το οποίο ο κόσμος του αυτοκινήτου καθόταν για καιρό στην άκρη του καθίσματος του, αναμένοντας να δουν, πως η Ferrari θα δημιουργούσε τη δική της εκδοχή ενός SUV και πως θα ήταν σε σχέση με τον ανταγωνισμό του. Με τη διαφορά, ότι η Purosangue δεν είναι SUV. Ναι, μισό λεπτό, να εξηγήσω.
Η Ferrari έκανε περίπου 7 χρόνια από τη στιγμή της έναρξης του project μέχρι και την Τρίτη όπου μας παρουσίασε τη Purosangue. Ο λόγος, ήταν απλός. Δεν ήθελε να φτιάξει άλλο ένα SUV. Γιατί; Ας δούμε λίγο τον ανταγωνισμό. Αν θέλει κανείς κάτι πρακτικό και συνάμα γρήγορο, υπάρχει η Cayenne της Porsche και η Bentayga της Bentley. Αν θέλει κάτι με έμφαση στις επιδόσεις, υπάρχει η DBX της Aston Martin και η Urus της Lamborghini. Βλέπουμε λοιπόν ότι το γερμανικό block (η Bentayga είναι Touareg και η Urus Q8, ενώ η DBX φέρει μηχανικά μέρη της Mercedes-AMG), έχει καλύψει το κομμάτι SUV. Για τη Ferrari επίσης, έχουν ένα βασικό μειονέκτημα, το βάρος και την οδηγική συμπεριφορά.
Εδώ βέβαια μπορεί κανείς να πει, η Purosangue είναι ελαφριά; Όχι ιδιαίτερα, αλλά σαφώς ελαφρύτερη του ανταγωνισμού. Με 2033 κιλά βάρος, είναι σχεδόν 150 κιλά ελαφρύτερη από το ελαφρύτερο high performance SUV, τη Lamborghini Urus Performante. Και πάμε στο σημαντικότερο κομμάτι του βάρους, τη κατανομή του.
Καθότι η Purosangue φέρει τη τεχνολογία 4RM της Ferrari, της επιτρέπει να τοποθετήσει το V12 πίσω από τον εμπρός άξονα, με ένα κιβώτιο να είναι τοποθετημένο πάνω στο εμπρός μέρος του κινητήρα, το οποίο όποτε χρειάζεται μεταφέρει ισχύ και στον εμπρός άξονα, ενώ το 8 σχέσεων διπλού συμπλέκτη κιβώτιο της, είναι τοποθετημένο μπροστά ακριβώς από το πίσω άξονα. Αυτό δίνει μία κατανομή βάρους 49:51, κάνοντας την Purosangue ένα εμπρός-κεντρομήχανο αυτοκίνητο.
Η Ferrari μάλιστα, προσπάθησε να τη κρατήσει όσο πιο χαμηλά στο έδαφος μπορούσε, χωρίς να θυσιάζει τη πρακτικότητα της, προκειμένου να φέρει χαμηλά το κέντρο βάρους. Για τη διατήρηση του σε χαμηλά επίπεδα, σχεδίασε τη Purosangue από το μηδέν, χρησιμοποιώντας τα ελαφρύτερα και ισχυρότερα κράματα αλουμινίου, μερικώς έκανε χρήση ανθρακονημάτινων μερών (όπως για παράδειγμα η οροφή της), για να καταφέρει να δημιουργήσει ένα οδηγοκεντρικό, πρακτικό αυτοκίνητο.
Ο κινητήρας και το κιβώτιο της Purosangue
Ας ξεμπερδεύουμε με τις αριθμητικές λεπτομέρειες, 725 ίπποι στις 7750 σ.α.λ., 712 Nm ροπής στις 6250 σ.α.λ., κόφτης στις 8250 σ.α.λ.. Πάμε τώρα στην ουσία. Το 80% της ροπής του 6,5 λίτρων ατμοσφαιρικού V12 κινητήρα, είναι διαθέσιμο ήδη από τις 2100 σ.α.λ..
Η Purosangue φέρει τις κεφαλές της 812 Competizione, ενώ ο κινητήρας έχει υποστεί μία πληθώρα μικρών βελτιώσεων, στο σύστημα του ξηρού κάρτερ, στο σύστημα ψεκασμού βενζίνης (το οποίο φέρει μία νέα τεχνολογία που η Ferrari λέει ότι αναγνωρίζει άμεσα τη ποιότητα του καυσίμου, για παράδειγμα σε κάποιες χώρες δεν υπάρχει βενζίνη υψηλών οκτανίων, ρυθμίζοντας άμεσα το χρονισμό) και σε άλλες πολλές μικρές λεπτομέρειες του κινητήρα.
Το κιβώτιο 8 σχέσεων διπλού συμπλέκτη, είναι ξηρού κάρτερ λίπανσης, επιτρέποντας του να “καθίσει” 15 χιλιοστά πιο χαμηλά, χαμηλώνοντας στο σύνολο το ύψος της Purosangue από το δρόμο, ενώ οι σχέσεις του είναι πιο λεπτές σε πάχος, επιτρέποντας ταχύτερες αλλαγές και μειώνοντας τον όγκο του κιβωτίου.
Οι σύμπλεκες του, είναι σχεδιασμένοι για ροπή 1200 Nm προκειμένου να λειτουργούν σε ήπιες συνθήκες ισχύος, μειώνοντας κατά αυτό το τρόπο τη φθορά τους και αυξάνοντας τη διάρκεια ζωής τους.
Οι πρώτες ταχύτητες είναι λίγο πιο κοντές σε σχέση με το 7ρι κιβώτιο που χρησιμοποιούσε παλιότερα η Ferrari, με έμφαση στις επιδόσεις και τις ρεπρίζ, ενώ η 8η είναι λίγο πιο μακριά, για καλύτερη αποδοτικότητα και κατανάλωση, όταν η Purosangue ταξιδεύει σε ταχύτητες αυτοκινητόδρομου.
Η “στρατηγική ασφαλείας” της Purosangue
Αναφέραμε ήδη πρωτύτερα, ότι η Purosangue ζυγίζει 117 κιλά λιγότερο από την Urus Performante, χωρίς να φαίνεται κάπου ότι η Ferrari έκανε περικοπές σε ασφάλεια και άνεση. Και έτσι είναι. Ας δούμε λοιπόν τι έκαναν οι άνθρωποι του Maranello.
Αρχικά, χώρισαν τα μέρη της Purosangue σε δύο επιμέρους κατηγορίες, στο κομμάτι ασφάλειας και μη. Στα μέρη που αφορούν τα δομικά στοιχεία του αυτοκινήτου και την ασφάλεια των επιβατών, έκαναν χρήση ενός νέου, ισχυρότερου κράματος αλουμινίου, το οποίο είναι κατά 30% πιο άκαμπτο σε σχέση με αυτό που χρησιμοποίησαν στη GTC4 Lusso όσο αφορά το πλαίσιο, ενώ οι κολώνες είναι κατά 25% πιο στιβαρές.
Τα μέρη που απαρτίζουν το εξωτερικό της Purosangue είναι κατασκευασμένα από αλουμίνιο και ανθρακόνημα, προκειμένου να είναι ελαφριά αλλά και να μπορούν να σχηματίσουν τις καμπύλες που ήθελε η Ferrari, ενώ κάποια μέρη της δεν είναι συγκολλημένα με ηλεκτροκολλητή, αλλά κολλημένα με μία ισχυρή κόλλα, όπως αυτή που χρησιμοποιεί στα μονοθέσια της.
Το νέο αυτό πλαίσιο, της επιτρέπει επίσης να αυξήσει τη γωνία του ανοίγματος των εμπρός θυρών κατά 5 μοίρες (πλέον 63ο), ενώ οι πίσω πόρτες (“welcome doors”, όπως της ονομάζουν), ανοίγουν σε γωνία 79 μοιρών, και φέρουν ηλεκτρική υποβοήθηση.
Περί αεροδυναμικής
Η Purosangue, όπως και κάθε άλλο αυτοκίνητο της συγγενικής της κατηγορίας, δημιουργούν κάποιες ιδιαίτερες απαιτήσεις στο κομμάτι της αεροδυναμικής, για την ομάδα σχεδιασμού. Ο στόχος της Ferrari ήταν να σχεδιάσει τη Purosangue με τέτοιο τρόπο, ώστε το εμπρός μέρος να έχει τη μικρότερη δυνατή επιφάνεια χάριν της αεροδυναμικής, αλλά να είναι παράλληλα επαρκές σε δυνατότητα αερισμού και ψύξης, για τις ανάγκες του V12.
Το πάτωμα και το πλαϊνό μέρος συνεχίζουν το έργο του εμπρός μέρους, επιτρέποντας στον αέρα να ρέει ομαλά, με τη μικρότερη δυνατή αεροδυναμική αντίσταση, αλλά ταυτόχρονα να παράγει και το απαραίτητο κάθετο αεροδυναμικό φορτίο.
Η οροφή και το πίσω μέρος, ήταν ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι. Οι μηχανικοί πάλεψαν πολύ για να μειώσουν το στροβιλισμό και να έχουν ομαλή ροή αέρα.
Και όλα αυτά, φυσικά, χωρίς να πρέπει να ξεχνούν και το αισθητικό κομμάτι.
Οδηγική συμπεριφορά
Για την οδηγική συμπεριφορά της Purosangue, η Ferrari λανσάρει μία νέα τεχνολογία που χρησιμοποιείται για πρώτη φορά σε αυτοκίνητο δρόμου, ενώ ταυτόχρονα “δανείζεται” ότι καλύτερο έχει διαθέσιμο από τα υπόλοιπα μοντέλα της.
Με τη βοήθεια της Multimatic, έναν από τους πλέον κορυφαίους κατασκευαστές στο χώρο των αγώνων, δημιούργησαν μία νέου τύπου ενεργή ανάρτηση. Στη Purosangue, κάθε αμορτισέρ είναι συνδεδεμένο με ένα μηχανισμό 48 Volt, ο οποίος ελέγχει διαρκώς ενεργά το τρόπο που αντιδρά το έμβολο μέσα στο αμορτισέρ. Η νέα τεχνολογία εδώ, επιτρέπει ταχύτερη αντίδραση, ενεργό rebounce εάν αυτό απαιτείται ακόμη και αν το αμορτισέρ είναι σε στάδιο συμπίεσης, για το καλύτερο δυνατό έλεγχο της μεταφοράς φορτίου και της συμπεριφοράς του αυτοκινήτου στη στροφή.
Αυτό καθιστά αυτό το σύστημα, ανώτερο κάθε άλλου ενεργού συστήματος ανάρτησης που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην αγορά, καθώς όχι μόνο αντιδρά ταχύτερα και ρυθμίζει περισσότερες φορές ανά δευτερόλεπτο τη συμπεριφορά του εκάστοτε αμορτισέρ, αλλά ταυτόχρονα μειώνει τη τριβή, το χρόνο αντίδρασης, το βάρος και τις διαστάσεις του κάθε αμορτισέρ.
Στη σύστημα πέδησης, η Purosangue έχει το ίδιο σύστημα brake-by-wire με την 296GTB/GTS, όπου ο εγκέφαλος της Bosch, ελέγχει διαρκώς τη κατανομή τη πέδησης σε κάθε δαγκάνα ξεχωριστά, σε συνδυασμό με τις μετρήσεις που του δίνουν όλοι οι αισθητήρες, δίνοντας στη Purosangue καλύτερη δύναμη πέδησης, με περισσότερη σταθερότητα.
Ο επιλογέας Manettino, μαζί με το Side Slip Control 8.0 (και αυτό δανεισμένο από τις 296GTB/GTS), επιτρέπει στη Purosangue, να κατανέμει με το καλύτερο δυνατό τρόπο την ισχύ μεταξύ των δύο αξόνων, ανάλογα τη θέση του επιλογέα και το τι θέλει να κάνει ο οδηγός. Σε αυτό, συμβάλει και το ενεργό διαφορικό E-Diff στο πίσω άξονα, που ρυθμίζει ηλεκτρονικά το βαθμό που κλειδώνει κάθε φορά που ο οδηγός πατά το γκάζι.
Τέλος, το σύστημα 4RM-S της GTC4 Lusso, έχει βελτιωθεί περαιτέρω για τη Purosangue, προκειμένου να δίνει την οδηγική συμπεριφορά ενός πισωκίνητου όταν ο οδηγός το επιθυμεί, τη πρόσφυση ενός τετρακίνητου όταν αυτό απαιτείται και την αποδοτικότητα ενός πισωκίνητου σε μεγαλύτερες ταχύτητες, καθώς δεν υπάρχει ανάγκη για εμπλοκή του εμπρός άξονα στη μετάδοση της ισχύος.
Περί σχεδιασμού
Εξωτερικά, η Purosangue είναι μοιρασμένη στο άνω και το κάτω μέρος. Το κάτω μέρος, όπως είδαμε και νωρίτερα, είναι το πιο τεχνικό και έχει να κάνει με τη ροή του αέρα, τη ψύξη και την σταθερότητα.
Το άνω μέρος, εστιάζει στην αεροδυναμική και ταυτόχρονα και στην άνεση, αφήνοντας τον απαραίτητο χώρο για μία άνετη καμπίνα επιβατών, χωρίς αυτό να επιβαρύνει το αεροδυναμικό κομμάτι.
Σχεδιαστικά, βλέπουμε κάποια στοιχεία που έχουν διαφοροποιηθεί, όπως η μεγάλη εμπρός γρύλια από τη Roma, τα φωτιστικά σώματα που μοιάζουν λίγο με αυτά της SF90, στο πίσω μέρος, το πορτμπαγκάζ φέρνει σε αυτό της Lusso αλλά με βελτιστοποιημένη αεροδυναμική, ενώ τα 4 οπίσθια φωτιστικά σώματα, φέρουν την ταυτότητα σχεδιασμού των Ferrari του σήμερα.
Στη καμπίνα των επιβατών, έχουν δύο 10,2″ οθόνες, μία για το καντράν και τον οδηγό και μία για τον συνοδηγό, με μία πληθώρα δυνατοτήτων για αυτή του συνοδηγού, ώστε να “μετέχει” στην οδηγική εμπειρία και ταυτόχρονα να μπορεί και αυτός να ρυθμίζει κάποιες παραμέτρους όπως μπορεί να κάνει και ο οδηγός, όπως πχ τη μουσική και το σύστημα πλοήγησης.
Για πρώτη φορά σε Ferrari, η Purosangue φέρνει στο πίσω μέρος, δύο ανεξάρτητα, ρυθμιζόμενα καθίσματα, για να μπορεί να προσφέρει τη καλύτερη δυνατή εμπειρία συν οδήγησης και άνεσης και στους πίσω επιβάτες.
All-in-all
Η Purosangue είναι μία καινοτομία στο χώρο των πολυτελών 4θυρων και 4θέσιων αυτοκινήτων, η μοναδική με έναν ατμοσφαιρικό V12 κινητήρα, ο οποίος μάλλον δεν θα ξανατοποθετηθεί σε ανάλογο αυτοκίνητο ή γενικότερα σε αυτοκίνητο χωρίς κάποιας μορφής υβριδική υποβοήθηση, με βάση τα μέχρι σήμερα δεδομένα σε ρύπους και περιορισμούς που αφορούν τους κινητήρες εσωτερικής καύσης.
Είναι μοναδική, εντελώς διαφορετική, σαν κανένα άλλο αυτοκίνητο. Και αυτό είναι το δυνατό της χαρτί. Υποθέτουμε, ότι μελλοντικά θα τη δούμε και με κάποιο υβριδικό κινητήριο σύνολο, είτε αυτό προέρχεται από την SF90 με τον V8 είτε από την 296 με τον V6. Όπως και να έχει, είναι φόρος τιμής στον V12, όπως μάλλον θα την ήθελε και ο Enzo (αν επέτρεπε ποτέ να σχεδιαστεί κάτι τέτοιο).
Προσωπική, αρκετά προκατειλημμένη, άποψη: είναι απλά το καλύτερο τετράθυρο, τετραθέσιο αυτοκίνητο που θα μπορούσε κανείς να αγοράσει. Σίγουρα άξιζε την αναμονή. Τα δεδομένα δείχνουν που αξίζει και τη τιμή που ζητά η Ferrari. περί τα 375.000€ και είναι προ-πωλημένη για 3 χρόνια.
Αυτό, νομίζω λέει πολλά. Ο ανταγωνισμός, έκανε θαρρώ ότι καλύτερο μπορούσε, αλλά δε θα μπορέσει να σταθεί απέναντι στη Purosangue. Γιατί;
Γιατί, the answer is always Ferrari.
