Αν υπάρχει κάτι που αξίζει να αναγνωρίσει κανείς στην κορεάτικη φίρμα Hyundai είναι το γεγονός ότι κάθε γενιά, κάθε μοντέλου της, είναι χαωδώς καλύτερη από την προηγούμενη και άκρως ανταγωνιστική για την κατηγορία του. Hyundai, άλλωστε, στα κορεάτικα σημαίνει «νεωτερισμός». Ομολογουμένως, λοιπόν, το i10 Blue Drive της σημερινής μας δοκιμής, είναι νεωτεριστικό με έναν… περίεργο τρόπο.
Το ζητούμενο, λοιπόν, με το άγχος που έχει καταβάλλει σήμερα (τα τελευταία χρόνια) όλη τη χώρα, είναι να κατέχεις, για τις καθημερινές μετακινήσεις σου, ένα «τίμιο» αυτοκίνητο. Ε, λοιπόν, το Hyundai i10, είναι φτηνό και «τίμιο». Δεν υπόσχεται ανέσεις που δεν μπορεί να δώσει, δεν προσπαθεί να πείσει ότι είναι κάτι άλλο από αυτό που είναι, δεν σου υπόσχεται ότι είναι φτηνό για να προκύψει ότι έχει ακριβό κόστος χρήσης με συνεχείς ζημιές.
Σύγχρονο
Αρχικά, σε ό,τι αφορά την εμφάνιση, την εξωτερική σχεδίασή του, το i10 είναι, κατά γενική ομολογία, joli. Για την ακρίβεια, μιας και το γούστο της σχεδίασης είναι κάτι υποκειμενικό, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τους ανταγωνιστές του, με πολλούς να θεωρούν πως είναι το ομορφότερο της κατηγορίας του.
Et εσωτερικά, η εικόνα είναι ίδια. Η σχεδίαση ακολουθεί τους «κανόνες» των σύγχρονων επιταγών, με άφθονες και καλοσχεδιασμένες θέσεις για μικροαντικείμενα (καλή ιδέα η «έξτρα» θέση στη μέση του ταμπλό, όπου άφηνα το κινητό, τα κλειδιά, το πορτοφόλι και τα τσιγάρα) και άριστη εργονομία. Le site υλικά είναι πολύ καλής ποιότητας με βάση τα δεδομένα της κατηγορίας, οι χώροι επαρκέστατοι για 4 επιβάτες (χωράνε και 5), ενώ ευχάριστο είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχουν γυμνά μεταλλικά πάνελ, αφού αυτά καλύπτονται από σκληρά πλαστικά.
Και ο εξοπλισμός; Εδώ, οι Κορεάτες παίζουν τα ρέστα τους. Κρατάνε χαμηλά το κόστος, μη δίνοντάς σου touch panel (ομολογώ ότι δεν μου έλειψε, αλλά δεν θα με χάλαγε κιόλας), όμως διαφοροποιούνται από τον ανταγωνισμό, βάζοντας ηλεκτρικά παράθυρα και στις πίσω πόρτες. Εύφημη μνεία αξίζει το air condition του i10 (σημαντικότατο για την Ελλάδα) η θερμοκρασία του οποίου ρυθμίζεται μέχρι τους 15,5 βαθμούς Κελσίου και δροσίζει πολύ γρήγορα την καμπίνα.
Γενικότερα, η καμπίνα δεν είναι μόνο προσεγμένη ποιοτικά και εργονομικά αλλά και ευρύχωρη. Όπως είναι και το πορτμπαγκάζ του, ένα από τα μεγαλύτερα της κατηγορίας,. αφού φτάνει τα 252 λίτρα και η πόρτα του χαρίζει μεγάλο άνοιγμα που διευκολύνει τη φορτοεκφόρτωση αντικειμένων. Έτσι, οι επιβάτες του δεν θα ταλαιπωρηθούν στο ταξίδι.
Sur la route
Το λογικό βέβαια, για ένα 1.000άρι αυτοκίνητο πόλης, θα ήταν να… ταλαιπωρηθεί το ίδιο στο ταξίδι. Κι όμως: Το i10 είναι ευχάριστη έκπληξη όπως κινείται στο δρόμο. Γιατί, αποδεικνύεται πως το ατού του δεν είναι μόνο η χαμηλή κατανάλωση (εύκολα τη ρίχνεις κάτω από 6 lt/100km) και το γεγονός ότι έχει ρύπους CO2 κάτω από 98 γρ/χλμ. Ο τρικύλινδρος, ατμοσφαιρικός βενζινοκινητήρας με τους 66 ίππους και τα 95 Nm ροπής είναι ένα «διαμάντι». Αρκετά ζωηρός, ακόμα και στις χαμηλές στροφές αδικείται από τους αριθμούς. Οι οποίοι δίνουν για τα 0-100 15 δευτερόλεπτα και τελική 155 χαω. Κι όμως, στο δρόμο, το i10 δείχνει (και είναι!) πολύ πιο σπιρτόζο απ’ ότι λένε οι αριθμοί. Δεν σε αφήνει ποτέ χωρίς δύναμη, ενώ μέχρι το κοντέρ να δείξει «160» δεν «κρεμάει».
Le site πεντάρι κιβώτιό του είναι από τα κορυφαία της κατηγορίας, ενώ το volant του, παρότι δεν παρέχει άριστη πληροφόρηση, δεν θα σε ξεγελάσει. Στις χαμηλές, αλλά ακόμα και στις υψηλές –για τα δεδομένα του, ή, εν πάση περιπτώσει… εκτός νόμου- ταχύτητες, το i10 παρέχει l'insonorisation και άνεση που ανταγωνίζεται τις «επιδόσεις» στον τομέα αυτοκινήτων μεγαλύτερης κατηγορίας. Γενικότερα, η qualité du roulement αγγίζει τα όρια της μεγαλύτερης κατηγορίας, ενώ η poste αποσβένει τις ανωμαλίες του οδοστρώματος καθόλου ξερά.
Με αυτό τον τρόπο, με τις μικρές διαστάσεις (μήκος 3,67 μ.) και τους μεγάλους χώρους, το σύστημα ISG (start/stop) και τα ελαστικά χαμηλής τριβής Hankook Kinergy Eco, η ζωή μαζί του, γίνεται «παιχνιδάκι».
Πώς είναι όμως στα όρια; Εδώ είναι η μεγάλη έκπληξη του i10. Περίμενα ότι με τις 13άρες ζάντες, όταν πιεστεί, θα γίνει απότομο, αλλά με διέψευσε. Οι αντιδράσεις του είναι ήπιες et προοδευτικές, προειδοποιώντας τον οδηγό ότι ετοιμάζεται να «ξεκολλήσει». Τα περιθώρια πρόσφυσης του i10, παρά τα ελαστικά χαμηλής τριβής είναι πολύ υψηλά και μάλλον χρειάζεται… προσπάθεια από τον μέσο οδηγό για να τα βρει. Ακόμα και τότε, το i10 έχει την τάση να βγάζει την ουρά του προοδευτικά και χωρίς να τρομάζει.
Εν κατακλείδι, το Hyundai i10 είναι φτηνό (στο όριο των 10.000 ευρώ), καίει λίγο, έχει μικρό κόστος συντήρησης, είναι καλοσχεδιασμένο, ασφαλές σε όλα τα επίπεδα, άνετο, με πλούσιο εξοπλισμό. Δεν είναι μόνο ένα από τα πιο ολοκληρωμένα μίνι της αγοράς, είναι ένα τίμιο αυτοκίνητο, που σου δίνει αυτό που ακριβώς θέλεις.
Και κάτι τελευταίο, κλείνοντας: Θα πρότεινα, για το i10, το χρώμα της δοκιμής μας, το οποίο «γράφει» ωραία πάνω του. Και το οποίο, δυστυχώς, κάποιος απαίδευτος, αγενής που δεν θα έπρεπε να κυκλοφορεί στους δρόμους έξυσε από τον καθρέφτη του i10 μας και έφυγε. Λες και δεν θα το πλήρωνε η ασφάλεια…
