Η Bugatti, τιμά την 100ή επέτειο από το αγωνιστικό ντεμπούτο ενός από τα πιο πρωτοποριακά οχήματά της: το Type 32 “Tank”. Αυτό το πρωτοποριακό αγωνιστικό αυτοκίνητο εισήγαγε πολλές αεροδυναμικές καινοτομίες στον μηχανοκίνητο αθλητισμό και πήρε το παρατσούκλι “Tank” λόγω της μοναδικής του μορφής και των ορατών πριτσινιών και βιδών.
Ο εορτασμός της εκατονταετηρίδας σηματοδοτεί το γαλλικό Grand Prix στις 2 Ιουλίου 1923, που πραγματοποιήθηκε στη γραφική πόλη της Τουρ στην κοιλάδα του Λίγηρα. Ένα πλήθος 300.000 θεατών συνέρρευσε στην εκδήλωση, ανυπόμονοι για τη γεμάτη αδρεναλίνη συγκίνηση που προσέφεραν τα τελευταία αγωνιστικά αυτοκίνητα. Ωστόσο, το αστέρι της επίδειξης ήταν το τολμηρό αυτοκίνητο που αντανακλούσε την ιδιοφυΐα του Ettore Bugatti και τη συνεχή του διάθεση να καινοτομεί και να αμφισβητεί τα πρότυπα.
Αυτό που ξεχώριζε την βελτιωμένη Type 32 ήταν το αμάξωμά της σε σχήμα πτέρυγας, εμπνευσμένο από τη σχεδίαση αεροπλάνων, αποτέλεσμα της πεποίθησης της Bugatti ότι οι μελλοντικές επιδόσεις των αγωνιστικών αυτοκινήτων θα ωφελούνταν σημαντικά από την ενισχυμένη αεροδυναμική. Αν και δομικά ήταν παρόμοιο με το Type 30, που φιλοξενούσε έναν οκτακύλινδρο κινητήρα 2,0 λίτρων που απέδιδε περίπου 90 ίππους, το αντισυμβατικό σχήμα του Type 32, το μικρότερο μεταξόνιο και το στενό μετατρόχιο το καθιστούσαν μοναδικό θέαμα στην πίστα, τραβώντας την προσοχή του κοινού.
Το αυτοκίνητο παρουσίασε ένα πλήθος καινοτόμων μηχανολογικών λύσεων, τεχνικών και σχεδίων. Στα αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά του περιλαμβάνονταν ένα πλαίσιο με υποστύλωση, υδραυλικά φρένα εμπρός και ένα κιβώτιο τριών ταχυτήτων και όπισθεν με transaxle. Όπως ήταν αναμενόμενο, αυτό το ξεχωριστό όχημα με τον εντυπωσιακό σχεδιασμό του τράβηξε τα φώτα της δημοσιότητας, ξεχωρίζοντας σε μια σειρά από αγωνιστικά αυτοκίνητα που ανταποκρίνονταν στα ευρέως αναγνωρισμένα πρότυπα σχεδιασμού εκείνης της εποχής.
Κατασκευάστηκαν πέντε Type 32, συμπεριλαμβανομένου ενός πρωτοτύπου και των τεσσάρων αυτοκινήτων που συμμετείχαν στο Grand Prix, μια επίπονη διοργάνωση που περιελάμβανε 35 γύρους σε μια πίστα 22,83 χιλιομέτρων σε δημόσιους δρόμους, δηλαδή συνολικά σχεδόν 800 χιλιόμετρα. Από τα τέσσερα, το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο Γάλλος οδηγός Ernest Friderich ήταν το πιο επιτυχημένο, τερματίζοντας τρίτο, ολοκληρώνοντας τον αγώνα σε επτά ώρες και 22,4 δευτερόλεπτα με μέση ταχύτητα λίγο πάνω από 112 km/h. Παρά την αξιέπαινη αυτή κατάληξη, η Type 32 έκανε μόνο αυτή τη μοναδική εμφάνιση στο Grand Prix, καθώς η Bugatti έστρεψε την προσοχή της στην ανάπτυξη της θρυλικής Type 35, ενός οχήματος που εισήγαγε αρκετές νέες ιδέες, όπως ζάντες αλουμινίου, και διεκδίκησε τη νίκη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Grand Prix του 1926.
Παρόλο που η Type 32 είχε μια σύντομη παρουσία σε αγώνες Grand Prix, ήταν μια κρίσιμη εμπειρία εκμάθησης για την Bugatti και οι γνώσεις που αποκόμισε αποδείχθηκαν εξαιρετικά ωφέλιμες. Ιδιαίτερα, η πίστη της Bugatti στον κρίσιμο ρόλο της αεροδυναμικής απόδοσης εδραιώθηκε σε ένα άλλο αγωνιστικό αυτοκίνητο με το όνομα “Tank”, το 57G. Αυτό το αυτοκίνητο κυριάρχησε στους αγώνες αντοχής τη δεκαετία του 1930, θριαμβεύοντας στο γαλλικό Grand Prix του 1936 και κυρίως στο Le Mans το 1937, επιβεβαιώνοντας το όραμα του Ettore Bugatti που είχε αρχικά εφαρμοστεί στο Type 32 “Tank” το 1923.
Η Type 32 παραμένει σύμβολο του καινοτόμου πνεύματος της Bugatti και συνεχίζει να αναγνωρίζεται άμεσα από τους λάτρεις του μηχανοκίνητου αθλητισμού ακόμη και σήμερα. Αυτό το εμβληματικό κομμάτι της ιστορίας της Bugatti εκτίθεται τώρα στο Musée National de l’Automobile στη Μουλχάουζ της Γαλλίας και μπορεί κανείς να το δει να συμμετέχει περιστασιακά σε επιλεγμένους ιστορικούς αγώνες.
