Στο πέρασμα του χρόνου, ο χώρος του μηχανοκίνητου αθλητισμού έχει δει πολλά μεγάλα ονόματα και πολλούς σπουδαίους οδηγούς. Ένας εξ’ αυτών, είναι ο θρυλικός βρετανός, Sir Stirling Moss, ο οποίος, μέλος και του Motorsport “Hall Of Fame”, απεβίωσε στις 12 Απριλίου, σε ηλικία 90 ετών.
Moss at Copenhagen Airport, 1958
Stirling Moss was born in West Kensington, London, on 17 September 1929. His grandfather, a Jew by birth, had changed his surname from Moses to Moss. Stirling grew up in Long White Cloud house, που βρισκόταν στις οχθες του ποταμού Τάμεση. Ο πατέρας του, Alfred Moss, οδοντίατρος στο επάγγελμα, ασχολούνταν ερασιτεχνικά με το μηχανοκίνητο αθλητισμό και είχε λάβει την 16η θέση στον αγώνα του Indianapolis 500, το 1924. Η μητέρα του, Aileen Moss, είχε επίσης ανάμειξη με το μηχανοκίνητο αθλητισμό, έχοντας συμμετάσχει σε αγώνες αναβάσεων πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οδηγόντας μία Singer Nine. Ο Stirling είχε κλίση και στην ιππασία, όπως και η μικρότερη αδερφή του, Pat Moss, η οποία εξελίχθηκε σε μία επιτυχημένη οδηγό αγώνων Rally και αργότερα παντρεύτηκε τον Σουηδό οδηγό Rally, Erik Carlsson.
O Moss είχε αλλάξει μία πληθώρα ανεξάρτητων/ιδιωτικών σχολείων. Δεν του άρεσε το σχολείο, γεγονός που είχε αντίκτυπο στις ακαδημαϊκες του επιδόσεις. Στο σχολείο Haileybury, είχε δεχθεί συστηματικό και επαναλαμβανόμενο εκφοβισμό, λόγω της Εβραϊκής του καταγωγής. Ο ίδιος ωστόσο, δήλωνε πως αυτό “ήταν κίνητρο για την επιτυχία”. Το πρώτο του αυτοκίνητο, ήταν ένα Austin 7, το οποίο του έκανε δώρο ο πατέρας του όταν ήταν μόλις 9 ετών, το οποίο οδηγούσε στους αγροτικούς δρόμους γύρω απο το Long White Cloud house. Στην ηλικία των 15 ετών, όπου και απέκτησε το δίπλωμα του, απέκτησε το δικό του αυτοκίνητο. Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Moss δεν εξέτησε την υποχρεωτική 2ετή στρατιωτική θητεία, καθώς έπασχε απο νεφρίτη.
Ο Moss συμμετείχε σε 529 αγώνες, εκ’ των οποίων κέρδισε τους 212, απο το 1948 έως το 1962, κερδίζοντας μεταξύ άλλων, 16 Grand Prix στη Formula 1. Το ρεκόρ συμμετοχών του είναι 62 αγώνες (διαφόρων κατηγοριών) σε μία σεζόν, ενώ οδήγησε σε όλη τη καριέρα του, αυτοκίνητα 84 διαφορετικών κατασκευαστών. Ο ίδιος προτιμούσε να τρέχει με Βρετανικά αυτοκίνητα καθώς ήταν “προτιμότερο να χάσεις με περηφάνια τρέχοντας με ένα βρετανικό αγωνιστικό, παρά να κερδίσεις με ένα ξένο”, όπως συνήθιζε να λέει. Όταν αγωνίστικε με τη Vanwall, έσπασε το “μονοπώλιο” των Ιταλών & Γερμανών οδηγών στη Formula 1, όπως έκανε και ο Jack Brabham με την Cooper. Ο Moss παρέμεινε ο βρετανός οδηγός με τις περισσότερες νίκες μέχρι και το 1991, όπου και τον πέρασε ο Nigel Mansell, με περισσότερες ωστόσο συμμετοχές.
Moss began his career in motorsport, driving his father's 328 BMW & DPX 653. He, himself, was one of the first customers of the Cooper Car Company, buying his first racing car, a Cooper 500, with the money he earned from horse racing and despite the initial objections of his father, who wanted Moss to become a dentist, as he was. Moss, soon showed his driving skills, winning both domestic and international races, going on to compete in Formula 3 with Cooper and the Kiefts, even when participating in larger events.
His first victory in an international event came on the day of his 21st birthday, where he won the RAC Tourist Trophy, in 1950, which took place at the Dundrod circuit in Northern Ireland in a borrowed Jaguar XK120. He won the event six more times, in 1951 (with the Jaguar C-Type), 1955 (with the Mercedes-Benz 300SLR), 1958 and 1959 (with the Aston Martin DBR1) and 1960 & 1961, with the Ferrari 250 GT. Enzo Ferrari had offered Moss a Formula 2 entry in the 1951 Bari Grand Prix, before a full participation in the 1952 season. However, when Stirling and his father went to Puglia, they learned on the spot that the more experienced Piero Taruffi would drive the car.
Moss was also a successful rally driver, as he was one of only three drivers to have won the Coupe d’Or (Gold Cup), with 3 consecutive penalty-free appearances in the Rally Alpine (Coupe des Alpes). He, himself, finished in 2nd place in the Monte Carlo Rally 1952, driving a Sunbeam-Talbot 90, co-piloted by Desmond Scannell and Autocar magazine editor John Cooper.
In 1954, Moss would become the first non-American driver to win the 12 Hours of Sebring, sharing the helm of Cunningham's O.S.C.A. MT4 with American Bill Lloyd.
In late 1953, Mercedes Benz racing director Alfred Neubauer contacted Moss's manager Ken Gregory, having seen what a capable driver he was. Neubauer, wanting Moss to be part of the Mercedes Grand Prix team, having seen his abilities, driving a mediocre race car, and wanting to see what he could achieve by driving a better one. Neubauer suggested that Moss buy a Maserati for the 1954 season. And so it was, Moss entered a 250F and although he was unable to score many points in the championship due to the mechanical problems his Maserati was experiencing, he always managed to be among the top positions at the start and raced to the 100% of his ability by the end of each race. Moss took his first victory in the non-championship race of Maserati's Oulton Park International Gold Cup.
In the Italian Grand Prix, at Monza, Moss passed the then leading drivers, Juan Manuel Fangio (who was driving for Mercedes) and Alberto Ascari (who was driving for Ferrari). Ascari retired due to mechanical problems, while Moss remained in 1st place until lap 68, when he too retired due to mechanical problems. Fangio won the race, while Moss pushed his Maserati to the finish. Neubauer, already impressed with Moss' abilities, signed with him immediately after the Hockenheim test in the Mercedes Benz W196.
Η πρώτη νίκη του Moss σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, ήρθε το 1955 στο Βρετανικό Grand Prix, το οποίο έλαβε χώρα στο Aintree, έναν αγώνα στον οποίο ήταν ο πρώτος Βρετανός οδηγός που κατέκτησε τη 1η θέση. Leader του 1-2-3-4 που πέτυχε η Mercedes, και η πρώτη φορά όπου κέρδισε σε αγώνα το Fangio, ο Moss είχε ρωτήσει ευθέως το Fangio (ο οποίος ήταν φίλος και μέντορας του), αν τον άφησε σκοπίμος να κερδίσει, όπως είχε υπονοηθεί, λόγω της χώρας διεξαγωγής και της υπηκοότητας του Moss. Ο Fangio είπε πως κέρδισε με την αξία του, καθώς ήταν ο καλύτερος εκ’ των δύο εκείνη τη μέρα. Την ίδια χρονιά, ο Moss κέρδισε το RAC Tourist Trophy, the Targa Florio (with Peter Collins) and the Mille Miglia.
Mille Miglia
At the finish of the Mille Miglia, in Brescia
Το 1955, έμελε να γίνει μία ιστορική χρονιά για το Moss, στον αγώνα των 1000 μιλίων του Mille Miglia. O Doug Nye, χρησιμοποίησε την εξής φράση : “Η σπουδαιότερη μία μέρα, στην ιστορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού”. Ο Moss, με συνοδηγό τον Denis Jenkinson, ολοκλήρωσε τη διαδρομή σε 10 hours and 7 minutes (10:07). Το MotorTrend έγραψε “The Most Epic Drive. Ever”. Πριν τον αγώνα, ο Fangio του έδωσε το “μαγικό χάπι”, ο ίδιος είπε πως παρόλο που δε γνώριζε τι περιείχε, είπε “πιστεύω οτι ήταν Dexidrine και Benzedrine, φαρμακευτικές ουσίες που χρησιμοποιούνταν συχνά στους αγώνες αντοχής. Ο μόνος στόχος είναι να παραμείνεις σε εγρήγορση, σαν πλήρωμα βομβαρδιστικού”. Μετά την ιστορική νίκη, ο Moss πέρασε τη νύχτα, οδηγόντας παρέα με τη φιλενάδα του προς τη Κολωνία, με στάση για πρωϊνο ΄στο Μόναχο και μεσημεριανό στη Στουτγαρδη.
In 1956 & 1957, Moss wins the Nassau Cup, as part of the Bahamas Speed Week. In addition, in 1957, he won the Grand Prix that took place at the Pescara Circuit in Italy, 25 kilometres long, the longest circuit on which a Formula 1 race has ever taken place to this day. Once again, Moss demonstrated his skills and skill in long distance racing. The race lasted three hours, with Moss finishing three minutes ahead of Fangio, who started from pole position.
The Vanwall VW5, in which Moss and Brooks won the British Grand Prix, 1957
Το 1958, ο Moss για άλλη μια φορά, άφησε το στίγμα του στην ιστορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού και άλλαξε τη “καθιερωμένη” εικόνα. Κέρδισε το πρώτο αγώνα της χρονιάς, με τη Maserati του να έχει το κινητήρα στο κέντρο, αντί μπροστά, τοποθέτηση που υιοθετήθηκε απο όλους τους κατασκευαστές μέχρι το 1961. Η ριζική αλλαγή ωστόσο, ήταν άλλη. Μέχρι και το 1958, όλα τα αυτοκίνητα έφεραν ένα χρώμα, καθορισμένο απο την FIA. Με χορηγό την Eldorado Ice Cream Company, η Maserati του Moss έφερα τα χρώματα απο το λογότυπο της εταιρείας, όχι της FIA. Επίσης, η Eldorado ήταν η πρώτη εταιρεία που δεν είχε σχέση με το μηχανοκίνητο αθλητισμό, και έγινε χορηγός σε αυτόν.
Το πνεύμα του δίκαιου ανταγωνισμού, κόστισε ωστόσο στον Moss, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1958. Όταν ο συναθλητής του, Mike Hawthorn, κινδύνεψε να μη λάβει βαθμούς μετά το Πορτογαλικό Grand Prix, o Moss τον υπερασπίστηκε απέναντι στους αγωνοδίκες. Όταν ο Hawthorn είχε βγει εκτός πίστας, στο ανηφορικό κομμάτι της πίστας της Πορτογαλίας, έκανε όπισθεν στη προσπάθεια του να ξαναμπει σε αυτή. Κατά την όπισθεν ωστόσο, του έσβησε ο κινητήρας και ο Moss του φώναξε να κινηθεί ανάποδα στη ροή του αγώνα, κατηφορικά, προκειμένου να μπορέσει να τον επανεκκινήσει. Χάρη στη γρήγορη παρέμβαση του πριν τους αγωνοδίκες, ο Hawthorn διατήρησε τους 6 βαθμούς του, έχοντας τερματίσει δεύτερος, πίσω απο το Moss. Το 1958, ο Hawthorn ήταν Παγκόσμιος Πρωταθλητής, με μόλις ένα πόντο περαπάνω απο τον Moss. Ένα ατυχές συμβάν, ήταν ίσως και στη διάρκεια ενός εκ των αγώνων, όταν υπήρξε μία παρερμήνευση μεταξύ του Moss και του pit crew του. Ο οδηγός με το ταχύτερο γύρο, κέρδιζε σε κάθε αγώνα, έναν επιπλέον πόντο στο πρωτάθλημα. Σε έναν αγώνα λοιπόν, ο Hawthorn ήταν ταχύτερος απο το Moss και το pit crew του έγραψε στη πινακίδα “HAWT REC”, θέλοντας να του πει οτι ο Hawthorn έχει το χρόνο-ρεκόρ. Ο Moss ωστόσο, επειδή η ομάδα του δεν ανέγραψε το χρόνο του Hawthorn, το παρερμήνευσε για “HAWT REG”, όπου το REG, σήμαινε regular laps, δηλαδή οτι δε χρειαζόταν να προσπαθήσει να κινηθεί πιο γρήγορα.
Moss, racing the 12 Hours of Sebring, in an Aston Martin DBR1, 1958
Moss' talent, however, went beyond Grand Prix. With his existing victories in the Tourist Trophy, the 12 Hours of Sebring and the Mille Miglia, Moss came to add 3 straight wins (1958,1959,1960) to his Nurburgring 1000km, αγώνα τον οποίο κέρδισε 2 φορές με Aston Martin (1958,1959) και μία φορά με την Maserati Tipo 61 “Birdcage”, με 2ο οδηγό τον αμερικανό Dan Gurney. Οι δυο τους, έχασαν χρόνο όταν έσκασε ένας σωλήνας λαδιού, αλλά παρόλο το σχετικά βροχερό αγώνα, κατάφεραν να πάρουν τη 1η θέση.
In the 1960 Formula 1 season, Moss won the Monaco Grand Prix, but was seriously injured during free practice at Spa Francorshamps (as part of the Belgian Grand Prix) when he lost control at the Burnerville corner, causing him to miss the next three races. He did, however, manage to participate in the last race of the year, the American Grand Prix, in which he took 1st place.
Moss (left), with Innes Ireland, Dutch Grand Prix, 1961
Για τη σεζόν του 1961, με τον νέο περιορισμό στα 1500cc, ο Enzo έριξε στην αρένα την Ferrari 156, με το νέο V6 κινητήρα. Η Climax-engined Lotus του Moss, παρόλο που υστερούσε σε δύναμη, του έφερε τη νίκη στο Grand Prix του Μονακό, τερματίζοντας 3.6 δευτερόλεπτα μπροστά απο το σερί 2-3-4 της Ferrari, με τους Richie Ginther, Wolfgang von Trips & Phil Hill. Εν συνεχεία, ο Moss έλαβε τη 1η θέση και στο μερικός βροχερό, Γερμανικό Grand Prix.
O Moss, με τη νικητηρια Lotus-Climax του, στο Γερμανικό Grand Prix, 1961
Στις 23 Απριλίου 1962, στα πλαίσια του Glover Trophy στη πίστα του Goodwood, ο Moss τράκαρε με τη Lotus του με τόση σφοδρότητα, που ήταν σε κόμμα για ένα μήνα και για άλλο μισό χρόνο, είχε μερική παράλυση στο αριστερό μέρος του σώματος του. Την επόμενη χρονιά, με το personal best χρόνο του να είναι μερικά εκατοστά πίσω απο αυτόν της περσινής χρονιάς, στα πλαίσια των δοκιμών με τη Lotus, ο Moss αποφάσισε και επίσημα, να αποσυρθεί απο την ενεργό δράση, καθώς θεωρούσε πως δεν θα μπροούσε να αποκαταστήσει την “επικοινωνία” που είχε με το αυτοκίνητο του παλιότερα.
At Autodrome de Montlhery, μία οβάλ πίστα με μεγάλη κλίση, που βρισκόταν λίγο έξω απο το Παρίσι, ο Moss μαζί με τον Leslie Johnson, οδήγησαν εναλλάξ επί 24 ώρες τη Jaguar XK120 του Johnson, με στάσεις μόνο για ανεφοδιασμό και αλλαγή ελαστικών (και οδηγού ανά 3 ώρες). Το αποτέλεσμα ; Μία μέση ωριαία ταχύτητα των 172.94 χιλιομέτρων/ώρα και συνολική απόσταση 4150.75 χιλιόμετρα. Η XK120, ήταν το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής, που κατάφερε να πιάσει μέση ωριαία ταχύτητα, πάνω απο 160 χιλιόμετρα / ώρα.
H Jaguar XK120 του ρεκόρ, στο Goodwood Festival Of Speed, 2008
Το 1952, ο Moss μαζί με τους Johnson και Bert Hadley, Jack Fairman, ξαναγύρισαν στο Autodrome de Montlhery, με μία XK120 που ανήκε στην ίδια τη Jaguar και επί 7 24ωρα, οδηγούσαν ακατάπαυστα. Με μέση ωριαία ταχύτητα 161.43 χιλιόμετρα / ώρα, κέρδισαν 4 Παγκόσμια Ρεκόρ και 5 International Class C ρεκόρ. Η συνολική απόσταση που διύνησαν ήταν 27120.23 χιλιόμετρα.
Το 1957, ο Moss, στο Bonneville Salt Flats, με το ειδικά κατασκευασμένο MG EX181, κατάφερε να επιτύχει μία μέση ταχύτητα, 395.31 χιλιόμετρα / ώρα (η μέση ταχύτητα με κίνηση προς και στις δύο αντίθετες κατευθύνσεις), σπάζοντας 5 International Class F ρεκόρ.
Μετά την απόσυρση του απο την ενεργό δράση, το 1962, ο Moss είχε ρόλο σχολιαστή στην εκπομπή Wide World Of Sports του καναλιού ABC, για τους αγώνες του NASCAR και της Formula 1, μέχρι το 1980. Ο Moss, συμμετείχε στην επίσημη εκπομπή της Formula 1,για την ανασκόπηση της σεζόν του 1988, μαζί με τον Tony Jardine.
O Moss, είχε ρόλο αφηγητή στη παιδική σειρά Roary the Racing Car.
Στις 2 δεκαετίες που ακολούθησαν την αποχώρηση του απο την ενεργό δράση, ο Moss έκανε μερικές one-off εμφανίσεις σε κάποιες διοργανώσεις.
Το 1974, συμμετείχε στο London-Sahara-Munich World Cup Rally με τη Mercedes Benz (όπου εγκατέλειψε στην Αλγερία).
To 1976, συμμετείχε μαζί με τον Jack Brabham στο Bathurst 1000, όπου το Holden Torana τους χτυπήθηκε στο πίσω μέρος, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψουν με μηχανική βλάβη. Ο ίδιος σχολιάστηκε αρνητικά όταν στη προσπάθεια του να επιστρέψει στα pit αφότου ο V8 κινητήρας του Holden τον άφησε απο μηχανική βλάβη, έκανε τα 2/3 του γύρου (η πίστα του Buthurst έχει μήκος 6.17 χιλιόμετρα) χάνοντας λάδια.
Το 1979, συμμετείχε μαζί με τον Denny Hulme, στο Benson & Hedges 500, με Volkswagen Golf GTi, στη Νέα Ζηλανδία.
Το 1980, επέστρεψε επίσημα στην ενεργό δράση, στο British Saloon Car Championship, σαν δεύτερος οδηγός της ομάδας Audi GTi Engineering Team του Richard Lloyd (ο οποίος ήταν και ο βασικός οδηγός).
Το 1981, o Moss παρέμεινε στην ομάδα της Audi, το management της οποίας είχε πλέον αναλάβει η Tom Walkinshaw Racing, με κύριο οδηγό τον Martin Brundle.
Moss & OSCA MT4 Spider, Sliverstone Classic, 2006
Καθόλη τη διάρκη της αποχής τους απο την ενεργό δράση, ο Moss κατά διαστήματα συμμετείχε είτε ως καλεσμένος, είτε ως εκπρόσωπος διαφόρων κατασκευαστών σε αγώνες ιστορικών αυτοκινητων, ακόμα και με το δικό του, OSCA FS 372.
Moss & OSCA FS 372 Spider Morelli, Bahamas Speed Week, 2011
Στις 9 Ιουνίου 2011, μετά τις κατατακτήριες δοκιμές του αγώνα Le Mans Legends, o Moss δήλωσε στο Radio Le Mans, την πλήρη και οριστική απόσυρση του απο την ενεργό δράση, λέγοντας πως τρόμαξε τον εαυτό του εκείνο το απόγευμα, σε ηλικία 81 ετών !
Moss & Whittaker (Lister Cars CEO)
Τον Ιούνιο του 2016, η Lister Cars ανακοίνωσε τη κατασκευή και πώληση του Lister Knobbly Stirling Moss, στο Royal Automobile Club του Λονδίνου.
Το αυτοκίνητο κατασκευάστηκε στις ακριβής προδιαγραφές αυτού του 1958 και είναι το μοναδικό αυτοκίνητο μέχρι σήμερα, με αμάξωμα κατασκευασμένο απο μαγνήσιο. Είναι επίσης, το μοναδικό αυτοκίνητο που εγκρίθηκε για το σχεδιασμό του, απο τον ίδιο το Moss. Η σχέση του Moss με τη Lister Cars, πάει πίσω στο 1954, όπου ο Brian Lister, είχε καλέσει τον Moss να οδηγήσει τα αυτοκίνητα του στο Goodwood το 1954, στο Sliverstone το 1958 και στο Sebring το 1959.
Για να τιμήσει αυτούς τους αγώνες, η Lister κατασκεύασε 10 special-edition lightweight Lister Knobbly, τα οποία παρέδιδε ο ίδιος ο Moss στους εκάστοτε ιδιοκτήτες.
Το 1957, ο ίδιος ο Moss, δημοσίευσε μία αυτοβιογραφία, με τίτλο “In the Track Of Speed”.
Το 1963, ο σχολιαστής και δημοσιογράφος του μηχανοκίνητου αθλητισμού, Ken Purdy, δημοσίευσε ένα βιβλίο με τίτλο “All But My Life”, με βάση τις συνεντεύξεις που είχε πάρει ο ίδιος απο τον Moss.
Το 2015, σε ηλικία 85 ετών, δημοσίευσε ένα δεύτερο αυτοβιογραφικό βιβλίο με τίτλο “My Racing Life”, γραμμένο μαζί με το συγγραφέα μηχανοκίνητου αθλητισμού, Simon Taylor.
Τον Απρίλιο του 1960, ο Moss παίρνει κλήση ύψους 50 λιρών για επικίνδυνη οδήγηση, στα πλαίσια ενός test drive που έκανε, με ένα Mini.
Στην Αγγλία, για μεγάλο χρονικό διάστημα, μετά απο ένα συμβάν όπου τον σταμάτησε ένας αστυνομικός ο οποίος αρχικά δεν πίστευε οτι ήταν ο ίδιος, έμεινε να ρωτάνε “Ποιος νομίζετε οτι είστε, ο Stirling Moss ; ¨”, όταν σταματούσαν κάποιων οδηγό που κινούνταν με υπερβολική ταχύτητα.
Το 2009, τα 80α του γενέθλια, συνέπεσαν με το 3ήμερο του Gooodwood, όπου και τις 3 μέρες, ένα convoy 80 αυτοκινήτων με 1ο οδηγό τον ίδιο, ανέβηκε το Goodwood Hillclimb. Ο Moss οδήγησε ένα διαφορετικό αυτοκίνητο, κάθε μέρα : μία Mercedes W196 “Monoposto“, τη Lotus 18 με την οποία κέρδισε το Grand Prix του Μονακό το 1961 και μία Aston Martin DBR3.
Στις 7 Μαρτίου 2010, ο Moss έσπασε και τους 2 του αστραγάλους και 4 κόκκαλα στο ένα του πόδι, όταν έπεσε στο κενό του φρεάτιου του ανελκυστήρα του σπιτιού του.
Το Δεκέμβριο του 2016, ο Moss εισήχθη με σοβαρή λοίμωξη σε νοσοκομείο της Σιγκαπούρης. Ως αποτέλεσμα αυτής της ασθένειας και της μακράς αποκατάστασης, ο ίδιος ανακοίνωσε την απόσυρση του απο το δημόσιο βίο τον Ιανουάριο του 2018.
Mercedes Benz 300 SLR, Nurburgring, 1977
Ο Moss υπήρξε μεγάλος οπαδός της γερμανικής εταιρείας, με την οποία διατηρούσε σχέσεις και μετά απο το πέρας της συμμετοχής του σε αγώνες με τα αυτοκίνητα της. Ο ίδιος υπήρξε ένας απο τους σπουδαιότερους Brand Ambassador της εταιρείας, αλλά και συλλέκτης των αυτοκινήτων της, με δύο εκ’ των κορυφαίων αυτοκινήτων της συλλογής του να είναι μία Mercedes W113 και μία SLR Stirling Moss.
Ο Stirling Moss, μετά απο μία μακρά ασθένεια που τον ταλαιπώρησε για μεγάλο χρονικό διάστημα, απεβίωσε στο σπίτι του στο Mayfair του Λονδίνου, στις 12 Απριλίου 2020.
Rest In Peace, Sir Moss.
Οι Alfa Romeo Giulia και Stelvio Quadrifoglio Super Sport πηγαίνουν ακόμα παραπέρα το σπορ ιδεώδες…
Σε στενή συνεργασία με την Bugatti, η The Little Car Company παρουσίασε για πρώτη φορά…
H ΠΛΕΙΑΔΕΣ MOTORS A.E., επίσημη αντιπροσωπεία της SUBARU στην Ελλάδα, ανακοίνωσε εκπτώσεις έως 5.000€ (ανάλογα…
Η Nissan - Νικ. Ι. Θεοχαράκης ΑΕ είναι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει νέες επιπλέον…
Το προβάδισμα στο πρωτάθλημα κατασκευαστών κατέκτησε η Hyundai Motorsport διευρύνοντας παράλληλα το προβάδισμα της και…
Η Mercedes-Benz αποφάσισε να διακόψει την ανάπτυξη μιας πλατφόρμας αφιερωμένης στην παραγωγή ηλεκτρικών αυτοκινήτων υψηλών…