After the Ferrari 288 GTO, ακολούθησε το δεύτερο απο τα πέντε μέλη της “Big 5” της Ferrari, η θρυλική F40. H F40, ήταν πολύ πιο λιτή απο την 288, με μοναδικό κριτήριο, τη καλύτερη δυνατή οδηγική εμπειρία. Χωρίς πολλές ανέσεις και πολυτέλειες. Ήταν ότι πιο κοντινό υπήρχε σε αγωνιστικό, για το δρόμο, με μοναδική προσθήκη, το σύστημα κλιματισμού. Ήταν επίσης, το τελευταίο μοντέλο της εταιρείας που εξελίχθηκε και πήρε το τελικό ΟΚ, απο τον ίδιο τον Enzo Ferrari.
From 1984, the Ferrari racing team had started to develop the 288 GTO Evoluzione, which was to take part in the FIA Group B championship, but this was cancelled in 1986 after some serious accidents. Ferrari found itself with 5 288 GTO Evoluzione's and no championship to run in. Enzo, however, wanted to create one last car as a tribute to himself, as he was already old. So he continued the Evoluzione project, from which the F40 was born.
Η F40, ουσιαστικά, είναι μία 288 GTO Evoluzione, προσαρμοσμένη σε αυτοκίνητο δρόμου. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο, εκείνη την εποχή, κάποιοι είπαν προς πρόκειται για μία κυνική και κερδοσκοπική κίνηση απο τη μεριά της Ferrari, καθώς επρόκειτο για ένα πάρα πολύ ακριβό αυτοκίνητο, το οποίο δε πρόσφερε κάτι το αμάν καινοτόμο ή ξεχωριστό. Ως ανταπάντηση το τμήμα marketing της Ferrari είχε δηλώσει “Θέλαμε την F40 να είναι πάρα πολύ γρήγορη, sport στο μέγιστο βαθμό, σπαρτιατική. Οι πελάτες μας λέγανε πως τα αυτοκίνητα μας, είχαν αρχίσει να γίνονται πολύ πολυτελή και άνετα. Η F40 είναι για τους πιο ενθουσιώδεις πελάτες μας, που δε θέλουν τίποτα άλλο, παρά το κορυφαίο. Δεν δημιουργήθηκε για να κοντράρει την 959. Δεν είναι “εργαστήριο” για τεχνολογικές καινοτομίες. Δεν είναι Star Wars αυτοκίνητο, όπως η Porsche. Και δεν δημιουργήθηκε εξαιτίας αυτής (της 959), θα δημιουργούνταν όπως και να έχει”.
The body of the F40 was designed by Leonardo Fioravanti and Pietro Camardella of Pininfarina, under the supervision and guidance of Nicola Materazzi, the Ferrari engineer who designed all its mechanical parts, as well as those of the 288 GTO Evoluzione, from which the F40 borrows many design elements.
The F40 is fitted with a supercharged version of the 288 GTO's twin-turbo V8, with a capacity of 2.9 litres and an output of 478bhp at 7000rpm and 577Nm of torque at 4000rpm. Its gearbox is a 5-speed manual. It is worth noting that the gearbox's staging, torque curves and overall engine performance varies from car to car. Until 1990, no F40 was fitted with catalytic converters until the US made them compulsory and since then, they have all been fitted, regardless of the market for which they were intended.
Their characteristic exhaust, with 3 outlets, uses the two outer ones for the exhaust gases (the left one for the left part of the V and the right one for the right), while the middle one is for the exhaust gases from the wastegate.
The suspension system was similar to that of the 288's twin swingarms, but improvements were made to all individual components. Due to its very low height from the road, some of the later models provided the possibility of a slight increase in height, changing some suspension settings when necessary.
Το σώμα της F40 ήταν εξ’ ολοκληρου νέο, κατασκευασμένο απο Kevlar, ανθρακόνημα και αλουμίνιο, για τη μεγιστοποίηση της στρεπτικής ακαμψίας και τη διατήρηση του βάρους όσο το δυνατόν χαμηλότερα γίνεται. Τα παράθυρα και το κάλυμα του κινητήρα, είναι κατασκευασμένα απο polycarbonate πλαστικό, και αυτά με σκοπό τη διατήρηση του βάρους όσο πιο χαμηλά γίνεται.
Apart from a rudimentary air conditioning system, the cars had nothing else. No carpeting, no sound system, no panels on the doors, no trace of leather upholstery, no passenger glove box. The first 50 had sliding windows, like the race cars, while the rest had regular windows.
Λίγο του υπερτροφοδοτούμενου V8 της, στην F40 η ψύξη ήταν πολύ σημαντική. Ο σχεδιασμός της παρομοιάζεται με open-wheel αγωνιστικό, το οποίο έχει ένα “σώμα” απο πάνω του. Το κάτω μέρος της, έχει καλυφθεί μερικώς, στο εμπρός μέρος, για να σταθεροποιεί τη ροή του αέρα απο κάτω, ωστόσο είναι ανοιχτό στο πίσω κομμάτι, προκειμένου ο αέρας αυτός, να εισέρχεται μερικώς στο χώρο του κινητήρα, για να παρέχει την απαραίτητη ψύξη.
The F40 entered the track in 1989, where it participated in the Laguna Seca race in the IMSA event, in the GTO category, with Jean Alesi finishing third, behind the two four-wheel drive Audi 90s (with the spaceframe, which was very common as a chassis in racing cars at the time). In the next race, however, he was forced to retire after 18 laps.
The following season, with Jean-Pierre Jabouille, Jacques Laffite and Hurley Haywood as drivers, three second places and a third in the same event.
Παρόλο που η F40 δεν θα ξαναέτρεχε στο συγκεκριμένο πρωτάθλημα σε μετέπειτα χρονιές, πολλοί ιδιώτες συμμετείχαν σε μία πληθώρα διοργανώσεων, στη κατηγορία GT, με αυτή. Το 1994, η LM, έκανε το ντεμπούτο της σε διεθνείς διοργανώσεις, με ένα αγωνιστικό να συμμετέχει στο BPR Global GT Series by Strandell, κερδίζοντας τον αγώνα ” 4 Hours of Vallelunga”.
To 1995, o αριθμός των αγωνιζόμενων LM ανήλθε στις 4, εξελιγμένες ανεξάρτητα απο τις Pilot-Aldix Racing (F40 LM) και τη Strandell (F40 GTE, αγωνιζόμενη υπο το banner του Ferrari Club Italia), κερδίζοντας τον αγώνα “4 Hours of Anderstorp”. Μη ανταγωνιστική πλέον, απέναντι στη νεοεισερχόμενη McLaren F1 GTR, η F40 επέστρεψε για μία τελευταία σεζόν, το 1996, κερδίζοντας πάλι τον αγώνα στο Anderstorp, αλλά έκτοτε δε ξανασυμμετείχε σε κάποια GT Class διοργάνωση.
In total, 19 F40 LMs were built, with an output of 800 hp.
The F40 Competizione, was a more powerful (non-sponsored) F40 LM, with a power output of 600 hp and a top speed of 367 km/h. The Competizione was built in 10 examples, 2 coming from LM specs (which Ferrari then changed as they felt it limited the F40) and 8 under the F40 Competizione designation. It was the result of a customer's request, following a 1 of 1 race car order from Ferrari's French importer, in which they wanted to participate in the 24 Hours of Le Mans.
The first independent measurements were made by the French magazine, Sport Auto, in September 1988, with measurements showing that 0-100 is achieved in 4.7 seconds and the top speed is 321 km/h.
The next opportunity to measure the top speed came when the German Auto, Motor und Sport, did the top speed shootout on the Nardo Ring. Ferrari sent two F40s, but neither could exceed 321km/h. The Porsche 959 S that participated recorded 339 km/h, while the Ruf CTR recorded 342 km/h.
The Car and Driver and Car, motor and sport in their own tests, they recorded the following measurements:
Car and Driver
Car, motor and sport
H F40 είναι κατά πολλούς, η κορυφαία Ferrari μέχρι σήμερα.
Έχει σίγουρα ένα δικό της μύθο, καθώς είναι δύσκολη στην οδήγηση, κάπως νευρική τη στιγμή που αρχίζουν τα turbo της να δίνουν την πλήρη ισχύ τους και φυσικά, είναι λιτή σε υπερθετικό βαθμό.
Έπειτα, είναι και το βαρύ κομμάτι ιστορίας που φέρει. Η τελευταία που είχε πάρει το OK απο τον ίδιο τον Enzo Ferrari.
Κάποιοι τη συγκρίνουν με την 288 GTO, λέγοντας πως είναι ανωτερη σαν αυτοκίνητο. Αν το δει κανείς καθαρά ως προς τα νούμερα, ναι, μάλλον είναι. Ωστόσο, δεν πρόκειται για αντικειμενική σύγκριση, καθώς είναι ένα GT εναντίον ενός street legal αγωνιστικού. Κάπως άτοπη σύγκριση.
Ως προς την 959, είναι το πιο “καθαρόαιμο” απο τα δύο. Όπως είπε και η ίδια η Ferrari, ναι, δεν είναι κανένα τεχνολογικό θαύμα ή δεν έχει κάποια τρελή καινοτομία, αλλά δεν κατασκευάστηκε ποτέ με αυτό το στόχο.
Έχοντας δει μόνο μερικές απο κοντά και έχοντας διαβάσει αρκετά γύρω απο το συγκεκριμένο αυτοκίνητο, δεν θεωρώ πως είμαι σε θέση να τη κρίνω προσωπικά. Πιστεύω πάντως πως είναι μία μοναδική οδηγική εμπειρία, που θα αφήσει κάθε petrolhead με ανοιχτό το στόμα…
Photo Credit : F40 (Manos Kountouris – Veloce Classic and Sports Cars), F40 LM (Patrick Ernzen – Desert Motors, Flickr)
Η DS Automobiles ανακοινώνει το νέο πρόγραμμα «Premium Upgrade» που δίνει την ευκαιρία στους λάτρεις…
Porsche adds a battery to the 911 sports car for the first time, with the electric motor...
With European carmakers expressing widespread reaction from the slowdown in sales of pure...
Ford Performance is delighted to announce today its participation in the 2025 Dakar Rally,...
But is this the case? Volkswagen's mid-size all-electric hatchback, differs aesthetically and...
The new Mercedes-Benz G 580, equipped with EQ technology, continues the legacy of its predecessors...