TopSpeed Retro Car Sunday – Chapter : Porsche 911, G-Modell

2,7 Liter / Serien G, H, I und J (1974-1977)

Die neue Frontstoßstange

Με τους νέους κανονισμούς περί ασφαλείας των οχημάτων στις ΗΠΑ, να απαιτούν τη τοποθέτηση εμπρός προφυλακτήρα (για προστασία σε μικρό ατυχήματα σε χαμηλές ταχύτητες), η Porsche ενσωμάτωσε στο σχεδιασμό της G-Modell τον εμπρός προφυλακτήρα, για το MY 1974 μοντέλο, με τόσο μεγάλη επιτυχία, που ο σχεδιασμός αυτός παρέμεινε ίδιος για τα επόμενα 15 χρόνια. Επιπλέον, για το 1974, η χωρητικότητα του κινητήρα αυξήθηκε στα 2.7 λίτρα, με δύο εκ’ των τριών εκδόσεων (την 911 και 911S) να φέρουν το το K-Jeronic σύστημα ψεκασμού καυσίμου της Bosch. H Porsche, διατήρησε τα στενότερα πίσω φτερά της παλιότερης 2.4, με το κινητήρα των 911 και 911S, να είναι ουσιαστικά μία de-tuned εκδοχή αυτού της 2.7 RS, ο οποίος εδώ απέδιδε 150 και 175 ίππους, αντίστοιχα.

Carrera 2.7 / Baureihe G & H (1974-1975)

Der Carrera 2.7 entsprach mechanisch weitgehend dem RS von 1973, mit dem 210 PS starken MFI-Motor, den breiten Heckflügeln und dem Entenbürzelspoiler (nicht auf dem deutschen Markt), wobei das Gewicht bei 1075 kg blieb. Der Carrera 2.7 war als Coupé und Targa erhältlich, wobei 113 Coupés als Sonderserienfahrzeuge für 1976 gebaut wurden. Darüber hinaus wurden 30 Targas mit schmalem Heckspoiler für die belgische Polizei gebaut.

Η 2.7 στην Αμερικανική αγορά, έφερε τον 2.7 K-Jetronic κινητήρα, καθώς ο MFI απο την RS είχε  απαγορευτεί λόγω των εκπομπών ρύπων του. H απόδοση της ήταν αρχικά 175 ίπποι, οι οποίοι μεταγενέστερα έγιναν 165 για την αγορά των ΗΠΑ συνολικά, και 160 για τη Καλιφόρνια.

Το γνωστό πρόβλημα των ελατωμματικών head studs με τον K-Jetronic κινητήρα, προέκυπτε σε θερμά κλίματα (με το πρόβλημα να πρωτοεμφανίζεται το 1975 στη Καλιφόρνια), όπου τα thermal reactors που είχε τοποθετήσει η Porsche για να μειώσει τους ρύπους, προκαλούσαν θερμοσυσώρευση, γεγονός που είχε αρνητική επίδραση στο στροφαλοφόρο άξονα (λόγω της χρήσης μαγνησίου για τη κατασκευή του), γεγονός που αμβλήνονταν ακόμη περισσότερο απο το “φτωχό” μείγμα αέρα-καυσίμου που δούλευε ο κινητήρας. Επιπλέον, η χρήση της φτερωτής με 5 πτερύγια αντί 11 στον ανεμιστήρα που έψυχε το χώρο του κινητήρα, επίσης, δεν βοηθούσε την όλη κατάσταση. Με την αγορά των ΗΠΑ να είναι η μεγαλύτερη του κόσμου για τη Porsche, οι επερχόμενες 3.0 και 930 Turbo, είχαν στρόφαλο κατασκευασμένο απο αλουμίνιο, γεγονός που οδηγούσε σε μία αύξηση του βάρους κατά 7 κιλά.

Το σύστημα ψεκασμού καυσίμου της Bosch, δημιουργούσε ένα περιορισμό στη χρήση πιο “άγριων” εκκεντροφόρων (εν αντιθέση με το σύστημα καρμπυρατέρ ή το MFI) με αποτέλεσμα η απόδοση του κινητήρα της 911S να ανέρχεται στους 175 ίππους, αντί 190, παρά την αύξηση στη χωρητικότητα του κινητήρα. Ένα θετικό που είχε το συγκεκριμένο σύστημα, βέβαια, ήταν οτι έκανε το αυτοκίνητο πιο προσιτό και χρηστικό, σε καθημερινή οδήγηση.

Επίσης, για το “model year” 1976 της αγοράς των ΗΠΑ, ήταν μία έκδοση με έναν 4-κύλινδρο boxer, σαν αυτό της 914, η 911E. Χρησιμοποιούσε το σασί της I Series 911 μαζί με το 2-λιτρο flat-4 της Volkswagen. Για αυτό το MY, κατασκευάστηκαν 2099 αυτοκίνητα, τα οποία εν συνεχεία αντικαταστάθηκαν απο την Porsche 924 (μέχρι το 1989, κατασκευάστηκαν κάτι λιγότερο απο 6000 αυτοκίνητα).

Carrera 3.0 (1976-1977)

Der Carrera 3.0 hatte die gleiche Aluminiumkurbel wie der 911 Turbo. Sein nunmehr 3-Liter-Flachmotor mit K-Jetronic von Bosch leistete 200 PS (nicht viel mehr als der 2.7) und ein Drehmoment von 255 Nm bei 4.200 U/min, während das Gewicht im Vergleich zum 2.7 um 45 kg auf 1.120 kg stieg.

Diese spezielle Version des Carrera hatte einen Lebenszyklus von nur 2 Jahren und wurde insgesamt 3687 Mal gebaut (2564 Coupe und 1123 Targa).

Turbo (Typ 930) (1974-1989)

To 1974, η Porsche παρουσίασε τη πρώτη τούρμπο έκδοση της 911. Παρόλο που στην Ευρώπη είχε την ονομασία 911 Turbo, στις ΗΠΑ/Καναδά πωλούνταν ως Porsche 930, με το 930 να είναι η κωδική της ονομασία κατά τη Porsche. Ο σχεδιασμός της ξεχωρίζει απο τα φαρδιά πίσω φτερά, που τοποθετήθηκαν για να χωρέσουν οι φαρδύτεροι πίσω τροχοί της και η μεγάλη πίσω αεροτομή της, που έμεινε γνωστή ως “whale tail” στα πρώτα αυτοκίνητα και “tea tray” στα μετέπειτα. Απο το 1974 έως και το τέλος του 1977, ο κινητήρας της ήταν χωρητικότητας 3 λίτρων και απέδιδε 260 ίππους, ενώ απο το 1978 μέχρι και το 1989 ήταν χωρητικότητας 3.3 λίτρων, με απόδοση 300 ίππους. Τα πρώτα αυτοκίνητα ( με τον 3-λιτρο κινητήρα) έμειναν γνωστά για την συναρπαστική αίσθηση επιτάχυνσης που έδιναν (οχι τα μετέπειτα δεν έδιναν), σε συνδυασμό με την ιδιαίτερη οδηγική τους συμπεριφορά και το μεγάλο turbo lag που είχαν.

Με αρκετές 911 Turbo να έχουν παραχθεί, η αγωνιστική της εκδοση, 934, πήρε το 1976 άδεια απο την FIA για να συμμετάσχει στο Group 4. Πολλές επίσης, συμμετείχαν στον αγώνα του Le Mans μεταξύ άλλων, και πρόσφεραν πολλές εντυπωσιακές μονομαχίες με τις BMW 3.0 CSL “Batmobile”. To 1976, η Porsche λανσάρει την 935, μία 2.1 λίτρων βελτιστοποιημένη 934, στην κατηγορία Group 5 της FIA. Παρόλο που η Porsche μετά τη σεζόν του 1978 απέσυρε η ίδια τις 935, η ιδιωτική ομάδα Kremer Racing συνέχισε να συμμετάσχει, μαζί και με άλλους ιδιώτες, σε μία πληθώρα διοργανώσεων μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ’80.

Mit der Verschärfung der Abgasvorschriften wurde der 930 von 1971 bis 1975 vom amerikanischen (und japanischen) Markt genommen, ab 1976 brachte Porsche ihn wieder auf den Markt.

Με τη ζήτηση για τη Turbo να σημειώνει κάθετη άνοδο μέσα στη δεκαετία του ’80, η Porsche πρόσφερε και κάποιες καινοτόμες εκδόσεις, όπως για παράδειγμα η “Slant-Nose” (option M505/M506), χωρίς να κάνει κάποιες διαφοροποιήσεις στα μηχανικά μέρη. Παρόλο που η έκδοση Turbo πωλούνταν για ένα σημαντικό premium, η άρνηση της Porsche να κάνει βελτιστοποιήσεις στα μηχανικά της μέρη, αποδείχθηκε σχεδόν μοιραίο λάθος, όχι μόνο για την 911 ως μοντέλο, αλλά για την Porsche στο σύνολο της.

Erst 1989, dem letzten Jahr, in dem der 930 Turbo gebaut wurde, wurde ein 5-Gang-Schaltgetriebe eingebaut. Der 930 wurde 1990 durch den 964 Turbo ersetzt, der mit dem gleichen 3,3-Liter-Flachmotor ausgestattet war.

SC / L, M, A, B, C & D Serien (1978-1973)

Ξεκινώντας με την MY1978, η νέα 3.0 911 SC ήταν πλέον η βασική έκδοση της δεύτερης γενιάς της 911. Ήταν ουσιαστικά, μία Carrera 3 (η αντίστοιχη 911S στην αγορά της Αμερικής), de-tuned στους 180 ίππους. Η ονομασία “SC”, επανήλθε σε μοντέλο της Porsche για πρώτη φορά, με την 356SC. Δε κατασκευάστηκε καμία Carrera εκδοχή και η 930 Turbo παρέμεινε η κορυφαία έκδοση.

Die Porsche-Ingenieure waren der Meinung, dass das zusätzliche Gewicht im Vergleich zu den älteren 911ern, das sich aus der luxuriöseren Ausstattung, der Sicherheitsausrüstung und der emissionsmindernden Ausrüstung ergab, auf Kosten der Leistung ging. Daher wurde für alle Modelle außerhalb des amerikanischen Marktes die Leistung erhöht, zunächst auf 188 PS im Jahr 1980 und dann auf 204 PS. Die Fahrzeuge für den amerikanischen Markt behielten den Motor mit niedrigerer Verdichtung bei, der mit dem Kraftstoff mit niedrigerer Oktanzahl kompatibel war und 180 PS leistete.

Στη MY1980 911, η Porsche προσέφερε τη Weissach Special Edition SC (option M439), η οποία προσφερόταν σε 2 χρώματα και έφερε την “whale tail” αεροτομή & το εμπρός “chin” spoiler της Turbo, τις ζάντες Fuchs στο χρώμα του αμαξώματος και κάποια επιπλέον εξτρά, ως μέρος του βασικού εξοπλισμού. Συνολικά, κατασκευάστηκαν 408 αυτοκίνητα για την αγορά των ΗΠΑ. Επιπλέον, το 1982, η Porsche δημιούργησε μία επετειακή έκδοση, τη “Ferry Porsche Edition”, με 200 αυτοκίνητα.

Οι SC που πωλούνταν στην αγορά του Ηνωμένου Βασιλείου, είχαν στον εξτρά εξοπλισμό τους, το πακέτο “Sport Group Package”, το οποίο πρόσθετε μία πιο σκληρή ανάρτηση, τη πίσω αεροτομή και τις ζάντες Fuchs, σε μαύρο χρώμα.

1981 stellte Porsche auf der Frankfurter Automobilausstellung das Konzept des 911 Cabriolet vor, das nicht nur ein normales Cabriolet war, sondern auch über einen Allradantrieb verfügte (der jedoch nie in Serie ging). Trotz des höheren Preises des 911 Cabriolet im Vergleich zur Targa-Version ging das Cabriolet 1983 in Produktion, und Porsche verkaufte in diesem Jahr 4.214 Fahrzeuge.

Es war der Moment, als Posche begann, über die Zukunft des 911 nachzudenken. Im Jahr 1979 wollte Porsche den 911 durch den 928 ersetzen. Da die Nachfrage nach dem 911 jedoch weiterhin sehr hoch war, beschloss Porsche, seine Strategie zu ändern und die 911-Versionen zu aktualisieren.

Porsche verkaufte insgesamt 58.914 911 SC.

3.2 Carrera / Serien E, F, G, H, I, J & K (1984-1989)

Da die Zukunft des 911 nun gesichert war, wurde 1983 der Nachfolger des erfolgreichen 911SC vorgestellt. 1984 debütierte der 911 3.2 Carrera, der zum ersten Mal seit 1977 wieder den Namen Carrera trug. Der Carrera brachte eine Vielzahl von Optimierungen und neuen Technologien in den Bereichen Bremsen, Elektronik und Fahrwerk mit sich.

Es wurde ein neuer Motor mit einem größeren Hubraum von 3200 cm³ verwendet. Damals hatte Porsche angegeben, dass es sich um einen neuen Motor 80% handelte. Der Hubraum von 3,2 Litern ergab sich aus der Verwendung der 95-mm-Bohrung des SC-Motors in Kombination mit dem 74,4-mm-Hub des 3,3 Turbo von 1978. Außerdem wurde durch die neu gestalteten Kolben das Verdichtungsverhältnis auf 10,3:1 erhöht (9,5:1 für den US-Markt). Ein überarbeitetes Ansaugsystem und eine neue Auspuffanlage wurden ebenfalls eingebaut. Schließlich war das Getriebe in den ersten drei Produktionsjahren das gleiche wie beim SC, und 1987 wurde das Getrag 5-Gang-Schaltgetriebe (G50) mit Borg-Warner-Synchronisierung eingebaut. Aufgrund der nun schwereren Kupplung wurde eine hydraulisch unterstützte Kupplung eingebaut.

Mit dem neuen Motor wurde die Leistung auf 210 PS für Fahrzeuge auf dem US-Markt und auf 235 PS für die meisten anderen Märkte erhöht. Diese spezielle Version des 911 schaffte den Sprint von 0 auf 100 in nur 5,4 Sekunden, während die Höchstgeschwindigkeit 240 km/h erreichte.

Die Platten wurden vergrößert, um die entstehende Wärme besser ableiten zu können. Um die Kühlung des Öls zu verbessern, wurden die Serpentinenleitungen durch einen Ölkühler ersetzt. Diese Konstruktion wurde 1987 weiter optimiert, als ein Ventilator zur Unterstützung der Kühlung installiert und durch einen Thermostat aktiviert wurde.

Verbesserungen des Fahrverhaltens, aber auch der Zuverlässigkeit wurden durch die Verbesserung der Kraftstoffversorgung und der Zündanlage erzielt. Ab Oktober 1986 konnte durch Änderungen des Kraftstoff-Mappings und der Chip-Programmierung die Leistung auf 220 PS für den US-amerikanischen Markt, aber auch für andere Märkte wie Deutschland, die strengere Emissionsgrenzwerte festlegten, erhöht werden.

Vom Design her wies der Carrera nur wenige Unterschiede zum SC auf, am auffälligsten waren die größeren Nebelscheinwerfer. Ansonsten wurden im Laufe des Carrera-Lebenszyklus nur wenige Änderungen und Optimierungen vorgenommen. Am auffälligsten war die 1986 vorgenommene Neugestaltung des Armaturenbretts, das größere Lufteinlässe erhielt.

Η Carrera είχε 2 special editions. Πρώτη, ήταν η “Commemorative Edition” το 1988, για τον εορτασμό της κατασκευής 250.000 911. Δεύτερη, ήταν η “Anniversary Edition” το 1989, για τον εορτασμό των 25 χρόνων της 911. Και οι δύο εκδόσεις, ήταν cosmetic upgrade μοντέλα, περιορισμένης παραγωγής.

1984 brachte Porsche die Option M491 auf den Markt, die offiziell als Supersport bezeichnet wurde. Es handelte sich um ein Paket, das die breiteren Räder, die hinteren Kotflügel und den Heckspoiler des Turbo übernahm. Außerdem wurden die Bremsen und das Fahrwerk des Turbos übernommen. Die Nachfrage nach dieser Sonderausstattung war auf dem amerikanischen Markt besonders groß, da der 930 Turbo 1986 wieder eingeführt wurde.

Ein weiteres beliebtes, aber dieses Mal limitiertes Paket war das Extra M503. Allgemein bekannt als der Speedster. Das Design, das es seit 1983 gab (das Werk von Helmuth Bott). Der Speedster wurde in 2.104 Exemplaren gebaut, einige mit schmaler Karosserie und der Rest im Turbo-Look.

1985 baute Porsche den 340 Carrera Club Sport für diejenigen, die ein eher rennstreckenorientiertes Auto wollten. Der Club Sport wog 50 kg weniger und verfügte nicht über Radio, Klimaanlage, Schiebedach und Rücksitze.

Alles in allem

Das G-Modell war eine schrittweise und kontinuierliche Optimierung des ursprünglichen 911 (Ur-911), wobei dieses Modell einen der längsten Produktionszyklen von 1974 bis 1989 hatte.

Diese Generation wurde 1990 durch den 964 abgelöst.

P.S. Sie können unsere Würdigung des Ur-911, der ersten Generation, lesen, indem Sie HIER klicken

Urheberrecht der Fotos: Porsche AG